1989 ve 1990 yıllarında çıkardığı ilk iki albümüyle thrash metal ortamlarına müthiş bir giriş yapan ve türü yakından takip edenler başta olmak üzere pek çok insanın dikkatini çeken XENTRIX, yirmi üç yıl gibi muazzam bir aranın ardından 2019’da “Bury the Pain”le ortamlara geri dönmüştü. ONSLAUGHT ve SABBAT’la birlikte seksenler İngiliz thrash metalinin en önemli üç atlısından biri olan XENTRIX, bu geri dönüşün anlık bir heves olmadığını ve yola devam etmeye kararlı olduklarını kanıtlamak adına arayı açmadan yeni albümünü çıkardı bile.

Hiç lafı uzatmadan başlayayım. “Seven Words” adlı yeni albümde XENTRIX’in iyi thrash metal şarkısı yazma konusunda verdiği çeşitli derslere tanık oluyoruz desem abartmış olmam sanırım. Adamlar statik bir tür olan thrash metali hem köklerine sadık hem de taze bir kimlikte sunmayı MÜTHİŞ biçimde başarmışlar. Hemen örnek vereyim; üçüncü şarkı “Spit Coin”i, sadece “Spit Coin”i dinleseniz bile adamların nasıl rafine beste yaptığını dört dakikada görmeniz mümkün. KREATOR’ın da son döneminde fazlasıyla bulaştığı melodik thrash metal olayına da göz kırpan ancak esas gücünü nakarat yazımında gösteren bu ve benzer şarkılar, bana kalırsa thrash meslek liselerinde zorunlu ders olarak okutulmalı. O kadar basit yapıda, o kadar nokta atışı ki bu kadar olur.

Albümün iyi olmasını sağlayan başlıca unsur da bu aslında. “Bury the Pain”de 23 yıllık sessizliğini üstünden atan grup “Seven Words”de daha konsantre bir beste süreci geçirmiş kanısındayım. Nakaratlar daha bir kendine güvenen yapıda, patlamaya daha hazır hüviyette. Gruba Reunion sonrasında katılan vokalist gitarist Jay Walsh XENTRIX’i gerçekten de sahipleniyor ve grubun kurucu üyeleri Haverd ve Gasser’la birlikte XENTRIX’in 2022’de bile heyecan vermeyi başarmasında baş rol oynuyor.

Takipçilerimizden Raddor’un albüm haberinin altındaki yorumuyla “her şey çok klişe ve süper” ifadesi aslında “Seven Words”ü genel olarak gayet iyi ifade ediyor. Thrash metal dediğinizde aklınıza ne geliyorsa albüm onu günümüz şartları çerçevesinde yansıtıyor ve “klişe” kelimesi ne kadar olumlu olarak kullanılabilirse o kadar olumlu olarak albümü ifade ediyor.

Diğer yandan esas önemli olan “süper” kısmı “Seven Words” için rahatlıkla kullanılabilecek bir övgü. Her şarkının bir thrash metal başyapıtı olduğunu yahut “Seven Words”ün “Tempo of the Damned” veya “Killing Peace” gibi modern bir thrash metal klasiği olduğunu falan söylemiyorum, ancak kendi içerisinde gayet keyifle dinlenen taş gibi bir thrash metal albümü olduğu konusunda da en ufak bir şüphe olmadığını düşünüyorum.

Yaşı geçkin thrash metal gruplarının ister istemez evrildiği “thrash/heavy metal” muhabbetini de tam kararında yapan XENTRIX, akılda kalıcı nakaratlarla cayır cayır bir thrash metal sunmayı başarıyor. Referans vermek gerekirse “The Alter of Nothing”, “Everybody Loves You When You’re Dead”, “Reckless with a Smile” gibi şarkılardan da rahatça görülebileceği üzere XENTRIX’in en yakın durduğu türdeşleri TESTAMENT ve METALLICA. Thrash’se thrash, nakaratsa nakarat, bir dolu rif ve hepsini yukarı taşıyan Andy Sneap prodüksiyonu. Zaten gitarları duyduğunuz anda aklınıza Andy Sneap’in gelmemesi imkânsız. Sneap adeta “2022 model Tempo of the Damned” tarzı bir sound’la albümün alev düzeyini tepeye çıkarmış.

Her şarkıda bulabileceğiniz bir dolu güzellikle, harika thrash metal nakaratlarıyla ve 35 yıla varan tecrübeyle XENTRIX yılın en iyi thrash metal albümlerinden birine imza atmış. Baştan sona herhangi bir falsosu olmadığını düşündüğüm “Seven Words”ü thrash metalin cayır cayır, nefes alan, eşlik edilesi, boyun kırılası tarafını seven herkese hiç düşünmeden öneririm.