Özgür DURAKOĞULLARI

Çok sıcak ve akılda kalıcı bir müzikleri var. Enstrümanlarını nasıl çaldıkları falan pek dikkat çekmiyor, o yüzden kritikte fazla teknik boyut olmayacak. Çok yakalayıcı, çekici, akılda kalıcı melodileri var grubun. Beste yapmayı bildikleri bir hakikat. Bazı yerlerde prog-power denmiş tarzlarına. Ama bana göre düz ritim kullanan her gruba power prog dersek, DREAM THEATER’a bile öyle demek zorunda kalırız, onlar da onca aksak arasında bolca düz ritim de kullanıyorlar zira. İlle prog metal yetmiyor, bir etiket daha lazım derseniz de melodik rock ve NWOBHM soslu heavy metal ve geleneksel progresif metal sentezi diyebilirim. Heavy prog diyemem, o bambaşka bir tarz çünkü. Ahan da heavy metal ve prog ise öyle demek ne kadar mantıklı diye düşünen arkadaşlar sözüm size. Yanlış yoldasınız…

Çok fazla tuhaf zamanlı ölçüler, ritimler yok müziklerinde. Ama aksak ritim bir hayli kullanıyorlar. İşte tam da bu sebepten progresif olarak adlandırılıyorlar zaten. Belli başlı düz ölçünün aksatılmasıyla yapılan ritimleri çok sık kullanıyorlar, tekrarlıyorlar. Belli bir davul – ritim gitar uyumu, müziklerinin temel yapıtaşını oluşturuyor.

Diğer bir bahse değecek şey ise, agresif scream vokaller. Benim dinlediğim müzikler genelde clean vokalli, ama brutal ve scream vokale bir önyargım da yok. Lakin clean vokalli grupları daha fazla sevme sebebim aslında basit. Bir melodik enstrüman (ses telleri) daha giriyor, bir melodi katmanı daha oluşuyor müzikte. Örneğin GRAVEWORM Fear Of The Dark parçasını coverladığında, vokal kısmının melodisini klavyeyle vermişlerdi vokaller scream (notasız) olduğu için. İşte clean vokalli bir grup olsaydı buna gerek olmayacaktı. Ya da CRADLE OF FILTH’in Hallowed Be Thy Name cover’ında bu arkadan klavyeyle verme olmadığından cover biraz lezzetsiz olmuştu. Clean vokal kullanın da kastırmayın beni burada derdimi anlatmaya yahu, allalla. Neyse, özellikle kapanış parçası White Shadow’un sonundaki scream vokaller baya güzel olmuş. Tamam lan valla süper olmuş hatta.

Grubun en dikkat çeken elemanı vokalisti. Type O Negative vokalisti Pete Steel’e benzetiliyor adamın sesi. Aksanı biraz keskin, yorumu da prog metal standartlarına göre epey farklı. Mesela Pulse 04’ün sonundaki “Fear Of The Sky”lı kısım çok enteresan olmuş. Kontrtenör aralığında, acayip bi iş yapmış vokalist. (Kai Hansen misin mübarek) Eğer ana vokal yapmışsa orayı gerçekten, adamda bildiğin 3.5 oktav ses garanti var, normalde bariton aralığında söylüyor zira. Bir arkadaşım ses ve yorumunu HIM vokalistine benzetmişti. Haklılık payı var sanırım. Vurgularında Çince’yi andıran şeyler de yer yer var. Mesela What I Need’in giriş vokalleri epey bir tuhaf, tonlama ve vurgular bakımından.

Albümde dikkatimi özellikle çeken iki parça açılış parçası Higher Existence ve ortalardaki Sober parçası. Açılış parçası değişik bir şarkı. Melo-death havası da alabilirsiniz bazı kısımlarından, girişi biraz NWOBHM havasında. En başında ise hoş synthlerle oluşturulmuş bir akordeon tonuyla yapılmış güzel bir kısım var. Piyanolar da parçaya güzel bir hava katmış.

Sober parçası ise zamansız bir klasik olacak kadar akıllara, hafızalara dolanabilitesi olan bir parça. Sweet Dreams kadar da olmaz belki, ama az da değil böyle bir yerlere dolanma potansiyeli. Mısra vokalleri ve arkalarındaki synthler çok iyi olmuş. Kusursuz bir beste bence.

Hoş bir melodik metal dinleme tecrübesi yaşamak isteyenlere iyi bir alternatif “Univers”…