2019’da çıkardıkları gayet başarılı “Cold Black Suns”ın ardından önemli kadro değişiklikleri yaşayan ve 6 yıllık bir suskunluk sürecine giren Belçikalı black metal grubu ENTHRONED, grubun 2000 sonrasındaki 8 albümünde çalan gitaristi Neraath’la yollarını 2024 yılında ayırmış ve yerine ilk kez bir ENTHRONED albümünde çalacak olan Polonyalı müzisyen T. Kaos’u getirmişti.

Bu değişikliğin grubun müziğine yansıyacağı ve 6 yıl gibi uzun bir aranın ardından çıkacak yeni albümün tamamen farklı bir isim tarafından bestelenecek olmasından dolayı oluşabilecek soru işaretlerini de beraberinde getireceği ortadaydı.

Dolayısıyla ENTHRONED dinleyicilerinin bu albümden beklentisi büyüktü ya da en azından hayal kırıklığına uğramama konusunda ciddi ve haklı bir beklentileri vardı.

“Ashspawn”u dinlediğimde gördüm ki grup bu noktada bence stratejik bir hata yapmış. Nedir bu stratejik hata? Öncelikle bana ve görünüşe göre grubu seven pek çok kişiye göre albümün en sıradan şarkılarımdan üçünü ilk üç single olarak yayınladılar.

Bu durum haklı olarak pek çok insanın “Ashspawn”un komple patlak bir albüm olduğunu düşünmesine neden oldu.

Albüme adını veren şarkıyı ve “Raviasamin”i hadi geçiyorum, ama özellikle 8 dakikalık “Ashen Advocacy”yi single olarak yayınlamak bence hiç de mantıklı bir tercih değil. Bir kere single olmak için aşırı uzun ve her ne kadar ikinci yarısında coşsa da şarkının ilk yarısı albümün en yavaş ve kimilerine bayık dahi gelebilecek bölümünden oluşuyor.

Bu single tercihlerini kim yaptıysa kusura bakmasın ama kafasına sıçayım, çünkü 1993’te kurulan ve birbirinden deli manyak işler yapan bir black metal grubunun 6 yıl gibi çok uzun bir ara verdikten sonra çıkardığı dönüş şarkılarının bunlar olmaması gerekiyor. Bence yine de kötü şarkılar değiller, ama single olmaları açısından bence yanlış tercihler.

Adını andığım diğer 2 şarkı “Ashen Advocacy”ye kıyasla daha güvenli, daha yırtıcı ve ENTHRONED black metalini yansıtan yapıtlar, ancak albümde çok daha iyi şarkılar olduğu da su götürmez bir gerçek. Misal açılış şarkısı “Crawling Temples” albüme iyi bir başlangıç yapıyor. Keza ENTHRONED’un yok ediciliğini net şekilde gösteren “Stillborn Litany” ve son derece agresif yapıdaki “Sightless” da gayet sağlam yapıtlar. Ama gel gör ki klip çekildiklerinden mütevellit ben bu yazıya albümün bence daha geri plandaki şarkılarını eklemek durumunda kalıyorum.

Neraath’ın ayrılmasından dolayı Nornagest ENTHRONED’un tek sahibi ve patrona durumuna gelmiş oluyor. Bu tarz durumlarda, yani gruptaki çok önemli bir kişinin ayrıldığı örneklerde kalan elemanlar “biz kan kaybetmedik, yine aynı şekilde güçlüyüz” dedirtmek adına, o kişi olmadan çıkan ilk albümde kendilerini ekstra zorlayabiliyor, önemli performanslar sergileyebiliyorlar. Bu yüzden “Ashspawn”da da Nornagest’in belirgin bir açlığına, tutkusuna, kendini paralayışına tanık oluyoruz. Ben kendisinin performansından razıyım, ama yorumlar farklı olabilir.

“Cold Black Suns” incelemesinin sonunda şu yorumu yapmıştım:

“Kesinlikle herkese göre değil, daha geleneksel black metal anlayışlarına aşina olanların itici, sevimsiz bulabileceği; karanlığın gizemlerini, hiç aralanmamış dehlizlerini merak edenlerinse adeta tahrik olurcasına, salyalarını tutamadan benimseyebileceği bir çalışma.”

Buradan hareketle, “Ashspawn” bence daha konvansiyonel, daha formülize, daha kitabına göre, daha genel geçer olan, bu yüzden de değerlilik ve özel olma noktalarında biraz geride kalan bir albüm havası veriyor. Bu durumun değişmesine albüm kapağı da pek yardımcı olmuyor. Kapaktan sorumlu Jose Gabriel Alegría Sabogal kesinlikle yetenekli bir çizer, ancak bu “siyah beyaz üstüne kırmızı atma” olayını ara ara uyguluyor ve ben çok hoşlanmıyorum, biraz kolaya kaçtığını düşünüyorum. MEPHORASH’ın “Shem Ha Mephorash” ve WHOREDOM RIFE’ın “Nid – Hymner av hat” kapaklarında da benzer şeyler yapmıştı, ama keşke “Ashspawn” için de NIGHTBRINGER’ın “Terra Damnata” veya BESTIA ARCANA’nın “Holókauston” kapakları ayarında, tablomsu bir şey tercih edilseydi.

Tüm bu nedenlerden ötürü “Ashspawn” 6 yıl öncesindeki “Cold Black Suns”dan net şekilde geri planda kalan bir albüm. Yine de sadece yayınlanan ilk 3 single’ı baz alarak da değerlendirilmemesi gerektiğine inanıyorum. ENTHRONED üst düzey bir black metal grubu ve her ne kadar besteleri yapan kişi değişmişse de kendine has bazı sapkınlıklarını yine ortaya koymayı başarmışlar. Single’ları beğenmediyseniz, bence bir de yazıda adını andım diğer şarkılara bakın. Kesinlikle boş albüm değil, ancak “6 yıl aradan sonra beklenen şey tam olarak bu muydu?” sorusunun cevabının “hayır” olduğu da ortada.