Brutal death metalin en enteresan oluşumlarından biri olan STILLBIRTH’ün yeni albümü “Survival Protocol”den bahsedeceğiz bugün.

Albümle ilgili olarak bizi en çok ilgilendiren konu elbette ki kapağında Yusuf Dikeç’in yer alıyor olması. Sol tarafa bakarsanız kendisini eli cebinde lazer atarken görebilirsiniz.

STILLBIRTH brutal death metal/deathcore bağlamı içerisinde çok farklı yerde duran bir grup. 2000’lerin başlarından beri daima kendi kafalarına göre takılan, belli ki bu kafaları dumanla doldurmaya meraklı olan, konserlere her daim sarı siyah Hawaii şortlarla çıkan ve deli saçması kapaklarıyla tanınan bu grup, “Survival Protocol”da da bildiğimiz abukluğunu sürdürüyor.

2023’te çıkardıkları “Homo Deus”u, hayatımın en kaotik dönemine denk gelmesinden dolayı dinleyememiş, dinleyememeyi geçtim çıktığından haberdar bile olamamıştım.

Kapağında Kırkpınar yağlı güreşlerinden çıkmış zombi pehlivanlar olan o albümün ardından STILLBIRTH özgün bir teması olan “Survival Protocol”da da bildiğimiz tüm kombolarını ve daha fazlasını konuşturuyor.

Prodüksiyon ve tüm masa başı işlerinin vokalist Lukas Swiaczny’nin elinden çıktığı albümde son derece canlı bir sound ve hayvan gibi bireysel performanslar var.

Konu STILLBIRTH olunca tabii ki en önemli mevzu grubun brutal death metale ve deathcore’a olan bakış açısı. Adamlar aralara BDM’de hiç rastlanmayan tarzda fikirler sokmaktan asla çekinmiyorlar ve işin güzeli hepsini de müziklerine yedirebiliyorlar. Bu tavırları, kapaklarının acayipliği, temalarının sıra dışılığı, Hawaii şortlu imajları ve klipleri eklenince ortaya en azından başka hiçbir gruba benzemeyen bir imaj çıkıyor.

Bu fikirler bazen flamenkomsu bir gitar pasajı, bazense “Throne of Bones”da görüldüğü üzere ayı gibi BDM’nin akabinde kapanışta bluesy southern metal rifleri kullanmak şeklinde vücut bulabiliyor. Ama adamların müzisyenliği de hiçbir şeyi siklemeyen tavrı da birbiriyle o kadar iyi örtüşüyor ki yaptıkları bu tarz şeyler hiç sırıtmıyor ve STILLBIRTH müziğinin nüvesini oluşturuyorlar.

Bu fikir bolluğundan ve üst düzey müzisyenlikten ötürü ben albümü çok sevdim. Açıyorsunuz, hiç kastırmadan yağ gibi akıyor. Breakdown’larından blast beat’lerine, çeşitli vokal kullanımlarından sololarına kadar her şeyiyle çekici bir havası var ve bu sayede baymadan, dinleyiciyi içine alarak, çatır çatır dayak atarak başlıyor ve çıtayı hiç düşürmeden bitiyor.

Tüm bunları “Survival Protocol” dinlemesi hayvan gibi zevkli bir brutal death metal/deathcore kırması. 35 dakika gibi tam kıvamında bir süresi var ve bu süreyi çok iyi değerlendirerek dinleyici oradan oraya vuran bir işe imza atıyorlar. Eğer kan, dalak, böbrek, aşırı kaos, baştan sona yıkım şeklindeki daha tekdüze brutal death metal albümleri uzun vadede sizi biraz yoruyor ya da sıkıyorsa, aradığınız tazeliği ve fikir bolluğunu STILLBIRTH’te bulabilirsiniz.