“Ignominious Atonement” çıkalı on yıl olmuş ha… Vay arkadaş…

İtalyan metal sahnesinin en hayvan davulcularından Davide Billia’nın blast beat’lerinin, zil oyunlarının, ataklarının ağzımı yüzümü sikerttiği o anlar dün gibi aklımda. O albümün ardından Billia gruptan ayrılmış ve PUTRIDITY de 2023’te çıkan EP’ye kadar sessizliğini korumuştu. Nihayet şimdi, uzun zamandır beklenen yeni albümleri “Morbid Ataraxia” ile karşımızdalar.

Bu daha önce olmuş mudur bilmiyorum, ancak bu sene içinde iki İtalyan brutal death metal grubundan, sanki sözleşmişlercesine çok benzer türde albüm kapakları geldi. Üstelik de herhangi benzer türde değil, vajinal türde.

PUTRIDITY’nin 2011 çıkışlı “Degenerating Anthropophagical Euphoria” albümünün kapağından sorumlu Guang Yang, diğer bir İtalyan grup VULVECTOMY’nin bu sene çıkan manyak albümü “Aberrant Vaginal Gestation”ın da kapağını yapmış ve albümün teması gereği kapağı tamamen kadın genital bölgesi üzerine kurmuştu. Ne tesadüftür ki PUTRIDITY de meşhur çizer Paolo Girardi’nin yeteneklerinden faydalanmış ve onlar da yeni albüm kapaklarını vajina üzerinden değerlendirmişler. İki vajinalı kapağa baktığımda ben VULVECTOMY’nin kapağını daha başarılı buluyorum, ama PUTRIDITY’ninki de albümü yeterince temsil ediyor.

“Morbid Ataraxia”ya baktığımızda PUTRIDITY’nin alışık olduğumuz öküzlüklerini, şerefsizliklerini teker teker görme fırsatı buluyor ve kendilerini ne kadar özlediğimizi fark ediyoruz. Brutal death metal dünyasının en tavizsiz, karanlık, sapkın oluşumlarından biri olarak her türlü acımasızlığı sergiliyorlar.

Albümün prodüksiyonu açıkçası ilk dinlememde biraz boğuk geldi, ancak sonradan grubun vermek istediği nefreti ve tekinsizliği gayet iyi yansıttığını anladım. Metal dünyasının en üretken, en çalışkan miks/mastering’cilerinden Wojtek Wiesławski’nin ellerinden çıkan “Morbid Ataraxia”, prodüksiyon açısından da taviz vermeyen bir çalışma. Performanslara baktığımda grubun şu anki davulcusu Cédric Malebolgia da elbette ki son derece iyi çalıyor. Kendisini ülkemizden MOLESTED DIVINITY’nin son albümü “The Primordial”da da dinlemiştik. Lakin doğal olarak Davide Billia başka bir olay, başka bir fenomen, dolayısıyla dinlerken Billia olsaydı neler yapardı diye de düşünmedim değil.

Albüm doğal olarak bu tarzın vahşetini her anlamda yansıtabilmesi için fazla varyasyon, deneme, cart curt içermiyor. “Adipocere Retribution”ın sonu dışında “Morbid Ataraxia”nın tamamı TATATATATATA davullar ve kazımasyon riflerle geçiyor. Sadece “Adipocere Retribution”ın sonunda kirli clean gitarlar duyuyoruz ve o clean gitarlar da yine kötücül, uğursuz karakterde seyrediyor. Bu kısa bölüm dışında PUTRIDITY albümsüz geçirdiği on yılın acısını dinleyiciden çıkarırcasına “Morbid Ataraxia”yı baştan sona kana, iltihaba bulamış ve yılın vajina kapaklı ikinci albümünde türün sevenlerini gayet mutlu edecek bir iş yapmış. Eğer bu tarz vahşetleri seviyorsanız, o konuda en ufak bir tereddüt yok. Geliyorlar, yırtıp parçalıyorlar ve siktirip gidiyorlar.

Son tahlile gelince, ben içindeki çeşitlilikten ve bir tık üstte olduğunu düşündüğüm yaratıcılıktan dolayı hemşerileri VULVECTOMY’nin yakın zamanda çıkan benzer kapaklı “Aberrant Vaginal Gestation” albümünün daha etkileyici olduğunu düşünsem ve ondan bir tık daha çok keyif alsam da sonuçta PUTRIDITY de türünde ülkesinin en önemli birkaç grubundan biri be Davide Billia’sız bile olsalar yine ortalığı kan gölüne çevirmeyi, dinleyiciyi brutal death metale doyurmayı başarmışlar.

Eğer siz de müzik dediğin kan kokacak, o kan pıhtılaşmadan aktıkça akacak diyorsanız buyurun sohbete.