Geçtiğimiz hafta sonu gerçekleşen ve ülkemizde düzenlenen en organize, en sorunsuz metal festivali olduğunu düşündüğüm Headbangers’ Weekend 2025’te sahne alan gruplar arasından sadece bir tanesini daha önce hiç dinlememiş, sadece bir tanesinin performansına dair herhangi bir beklenti oluşturmamıştım.

Bu grup bizleri Glasgow’dan selamlayan İskoç metalcore grubu BLEED FROM WITHIN’di. Metalcore yaptıkları için gaz, enerjik bir performans elbette ki bekliyordum, ancak tüm festivalin en manyak bir saatini sunacaklarını doğal olarak tahmin etmiyordum. BLEED FROM WITHIN geldi, sahneye çıktı ve bir saat süresince seyirciyle nasıl bağ kurulur, seyirci nasıl yönlendirilir, kendileriyle yeni tanışan dinleyicilere bile nasıl harika zaman geçirtilir gösterdi.

Bugüne dek Türkiye’de yüzlerce grup izledim ve BLEED FROM WITHIN’in Life Park’taki performansı tüm bu konserler arasındaki en iyilerden biriydi, seyircinin performansı ve grupla olan kimyası ise belki de gördüklerimin en iyisiydi. Konser bittiğinde istisnasız herkes çok mutluydu, herkes grubu övüyordu ve pek çok kişi festivalin zirvesini BLEED FROM WITHIN konseri olarak görüyordu.

Aynı durum grup için de geçerliydi ve onlar da samimi şekilde şaşırdıklarını, beklemedikleri kadar büyük bir ilgiyle karşılaştıklarını surat ifadelerinden belli ediyorlardı. Gruplar seyirciyi gaza getirmek için böyle durumlarda “en kısa zamanda tekrar geleceğiz” derler, ama BLEED FROM WITHIN bunu samimiyetle söyledi ve tekrar gelmeyi gerçekten istediklerini hissettirdi.

Bu yüzden ben de durduk yere beni bu kadar heyecanlandıran, mutlu eden, bana bu kadar güzel vakit geçirten gruba iade-i ziyaret yapmak, tabağını boş göndermemek için bu yıl çıkan yeni albümleri “Zenith”i inceleyip biraz daha fazla insanın kendilerinden haberdar olmasını sağlamak adına elimden geleni yapayım dedim.

Grubun önceki altı albümünü baştan sona dinlememiş olsam da hem konserde çaldıkları şarkılara hem de sonradan dinlediğim, her albümden çıkan klip şarkılarına aşinayım. Metalcore’un yapısı gereği zaten albümler arasında dağlar kadar fark olmadığından sadece “Zenith”e odaklı bir BLEED FROM WITHIN incelemesi yazabileceğimi düşünüyorum.

Öncelikle grubun en iyi olduğu konu dinamikler. Bu ne anlama geliyor? BLEED FROM WITHIN şarkılarında kullandığı fikir ve unsurları öne çıkmalarını sağlayacak şekilde sıralamayı iyi biliyor. Şarkılar hep aynı tezgâhtan çıkmış hissi vermiyorlar ve metalcore gibi genelde statik bir tür içerisinde bu önemli bir şey. Bunun yanı sıra ne zaman ve ne sıklıkta yapmalarını gerektiğinin de farkındalar ve bu da belirli fikirlerin gerektiğinden fazla tekrarlanmasını önleyerek şarkıların kulağa daha taze gelmesini sağlıyor. BLEED FROM WITHIN’e dair belki de en önemli şey bu, zira bir metalcore albümünü klişelerden kurtarmak, agresif bölümlerin ardından gelen o içli clean vokalli nakaratların ayrışmasını sağlamak ancak bu şekilde çeşitlendirmelerle, renklendirmelerle oluyor.

Bu sayede grup yeri geliyor PARKWAY DRIVE gibi bağırarak eşlik edilen bölümler sunuyor yeri geliyor WHILE SHE SLEEPS gibi araya whammy pedallı şekil şukul olaylar atıp renk paletini genişletiyor. Tüm bunları yaparken sertliğin, yırtıcılığın dozunu düşürmemeleri ve kitlelere hitap etme uğruna bazı şeylerden taviz vermemeleri belli ki insanları konser alanlarında işte böyle azdırıyor, kendilerini ilk kez dinleyen birine bu satırları yazdırıyor.

Konserde azdırmak demişken, grup o gün bu albümden dört şarkı çaldı. Yani setlistlerinin üçte biri bu albümdeki şarkılardan oluşuyordu. Bunlar “Hands of Sin”, “God Complex”, “In Place of Your Halo” ve “A Hope in Hell”di ve sound’un iyiliği sayesinde sonradan albümü dinlerken daha önce sadece bir kez canlı dinlediğim şarkıları resmen hatırladığımı, davulcunun bazı zil oyunlarının bile aklımda yer ettiğini fark ettim. İşte bu önemli bir şey. Bu nereden baksan iş bilirliktir, zevk sahibi beste yapabildiğini göstermektir, akılda kalıcı fikirler sunabildiğini kanıtlamaktır.

Bu çeşitlilik, dinamizm, yırtıcılık, agresiflik, akılda kalıcılıktan dolayı, besteleri bu denli etkileyici kılabilmelerinden ötürü “Zenith”in son derece başarılı bir metalcore albümü olduğunu düşünüyorum. Metalcore’u yıllardır icra eden bir dolu grup dinliyoruz ve ortamlarda adı çok daha fazla geçen isimlerin bile sıçıp batırdığına, ümitleri karşılıksız bıraktığına tanık olabiliyoruz. BLEED FROM WITHIN’de böyle bir sorun yaşamıyoruz. Ne yapmaları gerektiğini biliyorlar, zaten gerek olmadığından dünyaları yeniden keşfetmiyorlar, ama yaptıkları şey özelinde hedefi on ikiye çok yakın bir yerden vuruyorlar.

5 Temmuz öğle saatlerine kadar BLEED FROM WITHIN’in herhangi bir şarkısını dinlememiş, gruptan haberi olmayan bir insandım. Şimdiyse haftaya tekrar konsere gelseler yine giderim diyecek duruma gelmiş biriyim. Bence geçimini konserlerden sağlayan, konser vererek hayatta kalan bir grup için kendilerini ilk kez duyan birine bunu söyletmiş olmaktan daha büyük bir başarı olamaz.