Sibirya’dan, ta Moğolistan’ın kuzeylerine denk gelen bir yerden çıkan ve on yıldır atmosferik black metal yapan bir gruptan bahsedeceğiz bugün. Rusya’nın derinliklerinden çıkmış olmasına rağmen Napalm Records’ın dikkatini çeken ve yaptığı müziği imajıyla da destekleyen GRIMA, son albümü “Nightside”ı şubat sonunda çıkarmış ve epey bir ilgi çekmişti.

Bunun sebebi grubun atmosferik black metalin klişelerini başarılı şekilde sunuyor oluşu. AKHLYS veya benzeri türde sapkın bir atmosferik black metal yapmıyor, temel olarak doksanlarda yapılan işlerden aşina olduğumuz kederlerinden ilham alıyorsanız, ortaya iyi bir şey çıkarmanız çok da zor olmuyor.

Bundan sorumlu iki esas kişi ve birtakım da konuklar var. Bu konuklar arasından Sergey Pastukh adlı arkadaş daha önceki GRIMA albümlerinde olduğu gibi “Nightside”da da bayan çalıyor. “Bayan değil kadın diyeceksin orospu çocuğu” dediğinizi duyar gibiyim, ama enstrümanın adı bayan ve kendisi bir tür Rus akordeonu.

GRIMA’nın “Nightside”da yaptığı iyi şeylerden biri, melodilerle bir şeyler anlatmayı başarabilmesi. Melodik black metale uzunca bir süredir mesafeli dursam da elbette ki doğru melodi kullanımı pek çok şarkıya boyut atlatabilen bir mesele. GRIMA bunu “alın size melodi” diye göze sokmadan, ancak etkili şekillerde kullanıyor. Örneğin “Skull Gatherers” bu konuda iyi bir örnek. Çok büyük büyük işlere soyunmuyorlar, yeri gelince küçülerek büyümeyi biliyorlar ve ortaya akılda kalıcı duygu patlamaları çıkarıyorlar.

GRIMA müziği için referanslar verecek olursam, hiçbiriyle tam olarak örtüşmese de genel karakter olarak WOLVES IN THE THRONE ROOM, AGALLOCH, WODENSTHRONE gibi isimleri sayabilirim. Bunun yırtıcı kısmı WOLVES IN THE THRONE ROOM’a, kederli ve melankolik kısmı ise AGALLOCH’a daha yakın duruyor.

Atmosferik black metal bu açıdan yapması riskli bir tür diye düşünüyorum. Belirli klişeleri, standartları var ve onları uyguladığınızda piyasadaki atmosferik black metal gruplarının büyük kısmından aşağı kalmayacak şeyler yapabilirsiniz. Bu açıdan bakınca özelliksiz ve sıkıcı yapma riski taşıyan bir tür. Diğer yandan bu tarza yönelik yaratıcı bir yaklaşımınız, farklı bir ilhamınız varsa herkesten ayrı duran farklı bir şey de yaratabiliyorsunuz.

GRIMA’nın bu konuya yeteneği olduğu açık ve bir yandan kendi kimliklerini sunuyor bir yandan da türü var eden değerli klişelere başvurarak dinleyicinin kendini güvende hissettiği tarzda bir keder, bir melankoli, bir duygular bütünü sunuyorlar. Yazıdaki kliplere ve toplamda 700.000’i aşan izlenme sayılarına bakınca bunun Napalm Records tarafından da görüldüğünü, bu yüzden de gruba epey destek çıktıklarını rahatlıkla söyleyebiliriz.

Açık konuşmam gerekirse zor bir dönemden geçiyorum. Kimseyle paylaşamadığım bazı şeyler dönem dönem içimde büyümeye devam ediyor, bir yandan da uzunca bir süredir hayatta en sevdiğim insanlardan birinin başarıya ulaşması pek de mümkün gözükmeyen hayatta kalma çabasına bire bir tanıklık ediyorum. Böyle olunca da bazı müziklerin etkisi diğer herhangi bir zamana kıyasla daha fazla olabiliyor. GRIMA “Nightside”ın belirli noktalarında tam damardan giren, şu sıralarda hiç ihtiyacım olmayan kederler yaşatan işler yapıyor ve beni üzüyor. Gerçekten üzüyor.

Albüm incelemesinin geç gelmesinin sebeplerinden biri de açıkçası buydu. Çıktığı dönem albümü iki kez dinledim, ama iyi gelmediği için tekrar dinlemek istemedim. Ama böyle bir dönemde olmasaydım da “Nightside”ın yine derinlere gidebilecek, bazı duyguları dışarı çıkarabilecek tarafları olan bir albüm olduğunu düşünüyorum. Bu yüzden de evet, şu dönemde dinlemekten olabildiğince kaçınsam da “Nightside”ın gayet iyi bir albüm olduğunu düşünüyorum.

Bir diğer övgüyü de Paolo Girardi’ye kapağın ortasında duran, etrafı ibişlerle dolu babacan şeytan temalı kapak dışında bir şey yaptırabilmiş olmalarından dolayı alıyorlar.