İki gün önce yayınladığımız yeni RIVERS OF NIHIL albümü “Rivers of Nihil“ın incelemesinin ardından hiç planlamamış olsam da bir yerden bağlantılı bir grupla birlikteyiz bugün. RIVERS OF NIHIL’ın adını duyurmasını sağlayan “Where Owls Know My Name” albümüne epey yakın bir isme sahip “Where Vultures Know Your Name” albümüyle adını duyuran Hollandalı GRACELESS’tan söz ediyorum.

Vatandaşları ASPHYX’ten ve olmazsa olmaz BOLT THROWER’dan çok etkilenerek yola koyulan grup, son albümü “Chants from Purgatory” ile de sessiz ama derinden yükselişini sürdürmüş ve death/doom metal adına başarılı işlerle adından söz ettirmişti.

Geçen üç yılın ardından GRACELESS şimdi de “Icons of Ruin” adlı yeni albümüyle karşımızda. Grupların kariyerlerinin belli bir anında kendi statükolarını kırmalarından daha doğal bir şey yok. Bazısı bunu kendi içinde evrimleşerek ve özünden sapmadan yapıyor, bazısı ise neredeyse bir albümde tamamen farklı bir gruba dönüşecek kadar radikal bir yol izliyor.

GRACELESS’ın yaptığı müzik zaten özünde deneyselliğe, maceraya pek fırsat vermeyen, hatları büyük oranda belli bir müzik. Hatta o kadar belli ki, spesifik bir geleneği devam ettirdiği ve bu yüzden de belli sorumluluklar çerçevesinde hareket etmekle yükümlü olduğu bile söylenebilir. Elbette ki her grup gibi onlar da daldan dala atlayabilirler, sapıtabilirler, ancak şu ana kadar olan gidişatına baktığımızda GRACELESS’ın ne yaptığı ve büyük oranda ne yapacağı belli olan bir grup olduğunu fazlaca zorlanmadan söylememiz mümkün.

Yine de GRACELESS, müziğinde bazı değişikliklere gitmesi gerektiğini düşünmüş olacak ki “Icons of Ruin”i farklı şekilde kurgulamış. Bu kurguda grubun BOLT THROWER, ASPHYX, HAIL OF BULLETS karakterindeki doomy death metalini enteresan şekilde daha kolay dinlenir, daha kabul edilebilir bir yapıya getirdiğini görüyoruz. Şarkılar yine doomy death metal ve bildiğin death metal anlayışını sergiliyorlar, ancak “Hardening of the Heart” gibi önceki albümlerle hiç alakası olmayan, gotik etkiler gözlemlediğimiz bir şarkı da var.

Bunun dışında albümdeki beste yapılarının geneline sirayet etmiş bir rock hissi söz konusu. Elbette ki bildiğimiz konvansiyonel rock şarkıları yazmıyorlar, ancak bazı şarkılar fazlaca rock şablonundan çıkmış hissi veriyorlar ve bazı riflerin bana kalırsa fazlaca sadeleştirilmiş, minimalize edilmiş olması da eklenince albüm bu tarz özelinde deneyimli, veteran dinleyiciler için aşırı tahmin edilir, sıfır sürprizli ve fazlasıyla formülize bir şekle bürünüyor. Formülize demişken, alın size AI ile yapılmış sik gibi bir klip.

Bu can sıkıcı bir şey. Ben bir şarkıyı dinlerken, çalmakta olan rifin ne zaman biteceğini, sonra aşağı yukarı nasıl bir davul oyunuyla köprü kısmına bağlanacağını, ardından nakarata nasıl bağlanıp sonra nasıl çeşitlendirileceğini bu kadar kolay ve isabetli tahmin etmemeliyim. Demiyorum ki kompleks şeyler katılsın, beklenmedik olaylar olsun. GRACELESS zaten doğası gereği böyle bir müzik yapmıyor. Ama bu kadar da basmakalıp, fikir eksikliği çektiği hissettirir düzeyde sası ve yavan da olmasın bir zahmet.

Gereğinden fazla uzattım. “Icons of Ruins” GRACELESS’ın en özelliksiz albümü. Belki grupla ilk kez tanışacaklar bu incelemede söylediklerimi o kadar da anlamlı bulmayabilirler, ama bu albüme dek bildiğimiz GRACELESS’ın lezzeti bana başka çare bırakmıyor.