Ben hayatımda HATE kadar 7’lik bir grup görmedim arkadaş. Adamların “Anaclasis: A Haunting Gospel of Malice & Hatred” ve “Morphosis” gibi çok iyi albümleri de var “Cain’s Way” gibi sıradan olduğunu düşündüğüm işleri de. Geri kalanlar, resmen asla kötü olmayan ama mükemmel de olmayan bir düzlemde 7 ile 7,5 arasında gidip geliyorlar.

Bunun başlıca sebebini, yaptığı işi yani black/death metali hakkını vererek yapan HATE’in bazı özel grupların sahip olduğu o “sihirli dokunuş”a sahip olmaması olarak görüyorum. HATE’te her daim iyi müzisyenlik bulursunuz, black metal ve death metalin çetrefilli evliliği sonucu ortaya çıkan ve türün varsayılanı olan rifler de bulursunuz, ancak bugün “HATE hit’i” diye düşünseniz kaç kişi birden fazla şarkı adı verebilir, hatta herhangi bir şarkı adı verebilen kaç kişi çıkar, orası epey muallak. Yahut BEHEMOTH’ta Nergal’in yaptığı işlerin tamamını HATE’te de grubun frontman’i, bestecisi ATF Sinner’ın yaptığından kaç kişinin haberi var?

Dolayısıyla HATE iyi bir black/death metal grubudur, ancak biraz fazlaca varsayılan, standart, ekstra parıltı içermeyen bir black/death metal grubudur dersek sanırım buna itiraz edecek milyonlar çıkmayacaktır.

“Rugia”da da hem gayet iyi hem sadece iyi hem de varsayılan blackened death metal denebilecek şarkılara imza atan HATE bu kez de “Bellum Regiis” adlı yeni albümüyle bizlerle. “Krallarla Savaş” anlamına gelen “Bellum Regiis”, şarkı isimlerine bakıldığında tam bir temaya odaklanmayan, farklı konulara değinen bir albüm olarak görülebilirse de geçmişe dönük birtakım mitolojik ve efsanevi referanslarla genel olarak krallar, yöneticiler ve dolayısıyla tanrılar ekseninde gidip gelen bir albüm izlenimi veriyor.

Yunan mitolojisine giren ve Yunanca sözleri de olan “Iphigenia”, Slovenya’da bulunan Triglav Dağı’na referans veren (ama “King of Triglav” diye bir şey de var) “Rite of Triglav”, Slav tanrısı Perun’u konu eden “Rise of Perun” ve çeşitli hükümdarlıkla ilişkilendirilebilecek Arkhon’a ithafta bulunan “Prophet of Arkhen”i arka arkaya dizdiğimizde albümün geniş perspektifli bir sözel yapısı olduğunu söyleyebiliriz.

“Bellum Regiis”te HATE’ten beklediğimiz türde bir müzik buluyoruz. Hemşerisi olan BEHEMOTH, DECAPITATED gibi daha büyük gruplar her albümlerinde belli noktalarda farklı işlere imza atmaya çalışırken, HATE’ten ne bekleyeceğinizi büyük oranda biliyorsunuz. Ben albümün genel olarak yine iyi olduğunu ve belirli anlarda ekstra ışıldadığını düşünüyorum. Bu ışıltılardan biri, bana kalırsa albümün en akılda kalıcı anlardan bazılarını barındıran “The Vanguard”.

Bu şarkı net şekilde HATE’i hiç bilmeyen birinin HATE’i sevmesini sağlayabilecek bir şarkı. Benzer şekilde, farklı fikirler sunmayı başaran ve bana kalırsa albümün diğer bir çok iyi şarkısı olan “A Ghost of Lost Delight” da “Bellum Regiis”in en etkili anlarından. Kalan şarkılarda da öne çıkan lezzetli olaylar var, ancak bazı şarkıların fazlasıyla standart fikirler üzerinden ilerlediğini düşünüyorum ve bu noktada HATE, son birkaç albümdür olduğu gibi yer yer BEHEMOTH’çuluk oynamaktan geri durmuyor. Elbette ki HATE de eski ve köklü bir grup, hatta iki grubun kuruluş yılları aynı (1991), ancak bunlardan biri belirli bir şeyi çok baskın ve metal dünyasına mal olacak düzeyde iyi yapınca, ister istemez diğeri için “onun gibi” demek durumunda kalabiliyoruz.

Velhasılıkelam, HATE “Bellum Regiis”te gayet kabul edilir seviyede, eli yüzü düzgün bir blackened death metal ile yaptığı şeyin hakkını veriyor. BEHEMOTH kıyaslaması kaçınılmaz olsa da albüm misal bir “I Loved You at Your Darkest”tan da “Opvs Contra Natvram”dan da iyi. O yüzden gönül rahatlığıyla dinleyebilirsiniz. Hele ki “şu HATE’i de hep duyuyorum ama bir türlü dinlemek nasip olmadı” noktasındaysanız, “The Vanguard” ve “A Ghost of Lost Delight”ı dinleyerek bir çırpıda “ulan bayağı iyiymiş ha” tarafındaki yerinizi alabilirsiniz.