İki gün önce CANDLEMASS’in “Tales of Creation”ını incelerken sitedeki doom metal eksikliği bir kez daha soğuk havadaki ıslak bir futbol topu gibi suratıma çarptı ve bu durumu değiştirmek adına çeşitli hamleler yapmaya karar verdim.
Doom metal dendiğinde akla gelen başlıca isimleri düşündüğümüzde türün varlık sebebi olan BLACK SABBATH’ın ardından yetmişlerin sonu ve seksenlerin başında ortaya çıkan grupların seksenleri doom metale doyurduğunu görüyoruz. TROUBLE, SAINT VITUS, WITCHFINDER GENERAL, CANDLEMASS, THE OBSESSED, PENTAGRAM gibi gruplar birbirinden önemli albümler yaptıktan sonra, bunlardan biraz daha sonra kurulup doksanların başlarına yetişen gruplar arasından en çok öne çıkanlardan biri de Teksaslı doom metal grubu SOLITUDE AETURNUS’tu.
Esasında enteresan bir başlangıçları olduğu söylenebilir. Grubun kurucusu John Perez ROTTING CORPSE adlı thrash metal grubunda çalarken thrash metalin beste anlamında sınırlayıcı olduğunu düşünerek (kısacası “kafam şişti” demiş) SOLITUDE adlı bir epik doom metal grubu kuruyor ve Ocak 1988’de “And Justice for All…” demosunu çıkarıyor. Bu demodan 8 ay sonra da METALLICA üç noktanın yerini değiştirerek, kapağında da SOLITUDE demosuna benzer fikirler bulunan “…and Justice for All” adlı klasiğini yayınlıyor, ama tabii SOLITUDE’dan çakmışlar diye bir durum yok.
1991 yılında çıkardıkları ilk albümleri “Into the Depths of Sorrow”da doom metalin bilindik karakterinin yanına seksenlerin power metalini ve heavy metalini de koyan grup, bu sayede son derece dinamik, değişken bir müziğe imza atmıştı. “Mirror of Sorrow” gibi bazı şarkılar çok daha ağır tempoda ve damardan ilerlerken “White Ship”te twin pedallı davullar eşliğinde bir power metal şarkısı dinlerken buluyorduk kendimizi.
Esasında “Into the Depths of Sorrow”un enteresan ve doksanların başlarında çok da görmediğimiz bir durumu var, o da albümdeki sekiz şarkının sadece üçünün yeni şarkı olması ve kalan beş şarkının 1988-1989 yılları arasında çıkan üç demoda zaten yayınlanmış olması. Dolayısıyla grup sadece “Dream of Immortality”, “Destiny Falls to Ruin” ve “White Ship”i yazarak elindeki hazır materyalle ilk albümünü çıkarmış olmuş.
Albümün böylesine iyi olmasını sağlayan faktörlere bakınca aslında grup üyelerinin tamamının katkıları öne çıkıyor. Esas besteci olan John Perez’in rif ve melodileri, vokalist Robert Lowe’un olaya epik de bir hava katan sesiyle birleşince ortaya heavy metal açısından işe yaramaması neredeyse mümkün olmayan bir formül çıkıyor. Aynı formülü yakın günümüze uyarlarsak FVNERAL FVKK gibi çarpıcı grupların müzikal kimliğini ve ilhamını nereden aldıkları konusunda da çeşitli fikirler edinebiliriz. Bunun yanı sıra 1991’de çıkan bir ilk albüme göre gayet tatmin edici bir prodüksiyon var; vokaller berrak, gitar ve davullar güçlü, baslar duyuluyor.
“Into the Depths of Sorrow” vasat albümü olmayan, üstüne üstelik pek çok mükemmel albümü olan SOLITUDE AETURNUS’un en önemli albümlerinden biri, bir doksanlar başı klasiği, bir epik doom metal başyapıtı. Sitedeki ilk SOLITUDE AETURNUS incelemesi olarak ilk üç albümünden birini seçebilirdim, ama diğerlerini de sırayla yazarız diye düşünerek “Into the Depths of Sorrow”u seçtim. Grup yirmi yılda altı albüm çıkardıktan sonra 2011’de dağılmıştı. 2023’te tekrardan faaliyete geçtiler ve umarım yeni bir şeyler yaparlar, çünkü “Into the Depths of Sorrow” kadrosu olduğu gibi bir arada ve yanlarında son iki albümde çalan gitarist de var.
Kadro Robert Lowe: Vokal, klavye
Edgar Rivera: Gitar
John Perez: Gitar, vokal (1), besteler
Lyle Steadham: Bas, vokal (1)
John Covington: Davul
Şarkılar 1. Dawn of Antiquity (A Return to Despair)
2. Opaque Divinity
3. Transcending Sentinels
4. Dream of Immortality
5. Destiny Falls to Ruin
6. White Ship
7. Mirror of Sorrow
8. Where Angels Dare to Tread
Geçen günkü Candlemass kritiğinin altına yazmayı düşünmüştüm, sitede hiç Solitude Aeturnus yazısı yok diye. Türün müziğini en iyi temsil eden grup bence, fazla albüm yapmazlar ama tüm albümleri çok iyidir.
Geçen günkü Candlemass kritiğinin altına yazmayı düşünmüştüm, sitede hiç Solitude Aeturnus yazısı yok diye. Türün müziğini en iyi temsil eden grup bence, fazla albüm yapmazlar ama tüm albümleri çok iyidir.
Valla müneccim oldum, dün akşam dinledim bunu kaç zaman sonra :)
Trouble, St. Vitus, Pentagram ve Candlemass big 4 olarak anılıyor Doom metal camiasında, bu grupta 5.si kesinlikle.
İlk 3 albüm arasında seçim yapmak zor, belki en iyisi bu, kararsızım.
Aşırı sludge/doom dinlemekten epic doom metalden biraz soğuduğumu fark ettim bu arada.