Bundan 30 yıl kadar önce dayımın seksenler sonu, doksanlar başından kalan arşivine bakarken, sanırım Hey ya da Ses dergisinin bir heavy metal ekini ya da o tarz bir şeyini bulmuştum.

İçinde DR. SKULL röportajından tutun da dönemin önemli albümlerinin incelemelerine, Aptülika karikatürlerinden “Mosh nedir?” gibi ülkemiz literatürüne yeni yeni giren kavramların anlatıldığı notlara kadar pek çok değerli şey vardı.

Yanlış hatırlamıyorsam son yıllarda çıkan iyi albümler gibi bir liste vardı ve METALLICA, MEGADETH, SLAYER, METAL CHURCH, EXODUS, WHIPLASH, ANTHRAX, OVERKILL gibi grupların arasında bir de “Game Over” albümüyle NUCLEAR ASSAULT adı geçiyordu.

O sıralarda Commodore 64’ün, Amiga 500’ün oyun sonlarında yazan “Game Over”larına alışık olduğumuzdan NUCLEAR ASSAULT’ın o albümü de bir şekilde ilgimi çekmişti. Ne var ki kasetçiye gidip her albümü hemen bulmak diye bir şey söz konusu olmadığından bir albümü dinlemek için 1998 civarlarını, 56K modem ve ADSL’le Audiogalaxy’den, şuradan buradan şarkı indirme zamanlarını beklememiz gerekiyordu.

Uzun lafın kısası, “Game Over” NUCLEAR ASSAULT tarafından çıkarılan ve kimileri için thrash metalin gelmiş geçmiş en iyi ilk albümlerinden biri olan özel bir albüm. Yırtıcı, hızlı, azgın, bir dakikanın altında üç şarkı barındıran, dünya meselelerinin yanı sıra tek şarkı sözü “ICE CREAM!!!” olan bir şarkı da içerecek kadar taşağından da şaşmayan bir albüm. Dahası, içinde büyük insan Dan Lilker’ı barındıran, diğer bir büyük insan Ed Repka’nın çizdiği ilk kapaklarından biriyle çıkan tam bir seksenler sonu albümü.

“Game Over”ı seksenlerin ikinci yarısında yapılan thrash metal dendiğinde akla gelen albümlerden ayıran başlıca şey, NUCLEAR ASSAULT’ın “Game Over”da sadece düz bir thrash metal yapmakla yetinmemesi. Albümü dinlerken çeşitli şarkılarda görebildiğimiz üzere “Game Over”da thrash metal, crossover, hardcore, punk ve bir miktar da speed metal dokunuşu var. Bu yan etkilerin sebeplerinden biri S.O.D. klasiği “Speak English or Die”da çalan Lilker’ın etkisi. Diğer yandan ANTHRAX kadrosunda da bulunmuşluğu olan vokalist/gitarist John Connelly’nin vokallerinin de standart bir thrash metal vokali olmadığı ortada.

Bu farklı renkler ve zenginleştirmelerin “Game Over”ın özel bir iş olmasına etkisi büyük. Dediğim gibi, bir ilk albüm olduğu düşünüldüğünde fazlasıyla cüretkâr bir çalışmadan söz ediyoruz ve almak istediğiniz şey enerji, gaz, panik atak, koşuşturma, curcuna, kaos, kovalamaca, mekân basma gibi şeylerse NUCLEAR ASSAULT daha ilk albümünden bunu gayet başarılı şekilde yapıyor.

NUCLEAR ASSAULT parçalı kariyerinin son albümünü 2005 yılındaki rezalet ötesi “Third World Genocide”la yaptı ve ardından 1294 tane konser albümü, single vb. çıkardıktan sonra dağıldı. Grubun geneline baktığımızda üç tane çok iyi albüm çıkardıktan sonra üç tane de kötü albüm çıkaran bir grup görüyoruz. Bu yüzden NUCLEAR ASSAULT’ın her şeyiyle övülecek, her anlamda göklere çıkarılacak bir grup olmadığı ortada. Ama 1988’deki “Survive” ve 1989’daki “Handle with Care” de dâhil olmak üzere üç tane çok iyi albümle metal dünyasına imzasını atmış bir grup oldukları kesin. “Game Over” bana kalırsa yaptıkları en iyi işti ve yukarıda da dediğim gibi seksenlerin thrash metal sahnesinin en iyi ilk albümlerinden biri olarak tarihe adını yazdırmayı başardı.