Metal tarihinde çıkardığı önemli albüm sayısı bakımından en üstte duran şirketlerden biri şüphesiz ki Combat Records. Yayınladıkları albümlerin listesine bakarsanız adamların seksenlerde metal tarihini yazan en önemli oluşumlardan biri olduklarını görebilirsiniz. Bu albümlerden bazıları ilgili grupları dünyanın zirvesine çıkarırken bazısı da belirli türlerin büyüyüp çok daha geniş kitlelere ulaşmasını sağladı. Bu gruplardan bazıları bugün metal dendiğinde akla ilk gelen gruplar arasında, bazıları ise çok iyi başlangıçlar yapmalarına rağmen sonradan bir şekilde uzun soluklu olamayan yahut çok uzun aralar vermek durumunda kalan gruplar.

Bugünkü konuğumuz HEATHEN, Combat Records’ın ışık gördüğü ve ilk albümü öncesinde anlaşarak piyasaya sunduğu önemli thrash metal gruplarından biri. 1987’de ilk albümleri “Breaking the Silence”ı, 1991’de de ikinci albümleri “Victims of Deception”ı yayınlamış ve kısa süre sonra dağılarak 2010’a kadar sessiz kalmışlardı.

HEATHEN denince akla gelen teknik thrash metal karakteri daha ziyade “Victims of Deception”da öne çıktığından ilk albümleri “Breaking the Silence” kimi dinleyiciler tarafından o kadar da çarpıcı görünmese de bir ilk albüm için son derece olgun, oturaklı, taş gibi bir albümdü. İlginçtir, thrash metalin Big 4’u olarak görülen gruplar ve seksenlerde ortaya çıkan diğer pek çok thrash metal grubuna bakıldığında pek çoğunun bu Big 4 gruplarının ilk albümlerinden hiç de geride kalmayan ilk albümler yayınladıklarını görüyoruz. Doksanlarda ve 2000’lerde pek çok grup en iyi albümüne ikinci, üçüncü, dördüncü çalışmasında ortaya koyarken, ilginç bir şekilde seksenlerde ortaya çıkan pek çok, ama pek çok thrash metal grubunun muazzam bir ilk albüme ortama giriş yaptığını görüyoruz.

HEATHEN’a dönersek, grup ilk albümü “Breaking the Silence”ta riften rife atlayan bir speed/thrash metal harmanına imza atmış ve büyük potansiyeli olduğunu göstermişti. Şarkıları dinlerken yer yer HEATHEN’ın ilham kaynaklarını da duyuyor, onlar üzerinden kurdukları kendi karakterlerini görmenin keyfini yaşıyorduk. Yaşıyorduk derken, ben o sırada 6 yaşındayım, dönemin metal dinleyicileri adına konuşuyorum.

Bu ilham kaynaklarından biri olan SWEET’i albümdeki “Set Me Free” cover’ından görebiliyoruz. SWEET daha yıl 1974’ken kimilerine göre tarihin ilk speed metal şarkısını yapmış ve JUDAS PRIEST daha tam anlamıyla metal yapmaya başlamamışken ve IRON MAIDEN da ortada yokken metal grupları için bir ilham olmaya başlamıştı. Bu cover’ı dinlerseniz, 2.18’de başlayan lead’leri ve sonrasını duyarsanız, eminim aklınıza bir şeyler gelecektir.

Albüm, yazıdaki ilk videodan dinleyebileceğiniz “Worlds End” gibi son derece olgun, ne yaptığını bilir şarkılar içeriyor ve o dönemin rekabeti, yetenekli ve cüretkâr grup sayısı, iyi ilk albüm istatistiği düşünüldüğünde HEATHEN da onlardan hiç de geri kalmayan bir işe imza atıyor. Aslına bakarsanız HEATHEN enteresan bir grup; bu albümü de en iyi albümü olarak görebilirsiniz, “Victims of Deception”ı da en iyi albümü olarak görebilirsiniz, 2010’daki geri dönüş albümleri “The Evolution of Chaos”u da. Bu açıdan sanki bir nebze EXODUS ve “Tempo of the Damned” ilişkisine benziyorlar. Sonuçta her türlü iyiler, çok iyiler.

Türkçede çeşitli karşılıkları olsa da İngilizcedeki anlamını tam olarak karşılayan tek bir kelime olmadığını düşündüğüm bir kelime var, o da “ambitous”. Hırslı, istekli, tutkulu, bir heyecanla yola çıkıp bir şeyi başarmayı çok istemek gibi anlamları var. HEATHEN “Breaking the Silence”ta bana tam olarak bu kelimeyi çağrıştırıyor. Bir dolu grubun kurulduğu, üst düzey albümler yayınladığı bir ortamda HEATHEN belli ki “biz çok iyi olmalıyız” gazı ve bunu yapabileceklerinin inancıyla yola çıkmış. Başkalarıyla karşılaştırmaya gerek yok, ama amaçladıkları doğrultuda bunu kesinlikle başarmışlar ve daha ilk albümlerinden nefis bir speed/thrash metal albümüne imza atmışlar.

Yoksa yıl 2025 olmuşken, kendilerinden binlerce kilometre ötedeki birilerinin bundan 38 yıl önce yaptıkları şeyleri heyecanla yorumluyor olmasının başka bir açıklaması olamaz.