Bazı albümleri ilk kez nerede ve nasıl dinlediğiniz, nasıl bir ortamda ne yaparken dinlediğiniz albüme yönelik ilk fikrinizin nasıl oluşacağına etki edebiliyor.

Mesela toplu taşıma araçlarıyla bir yere gidiyorsanız ve ineceğiniz yere dikkat etmek, ayakta durup bir yere tutunmak, kalkmak üzere olan bir vapura koşmak gibi konsantre olmanız gereken başka şeyler varsa dinlediğiniz şeye tam odaklanamayabiliyorsunuz.

Yeni BARSHASKETH albümü “Antinomian Asceticism”i sabah 05.30’da, kapkaranlıkta, şehirler arası bir yolda araba kullanırken, tek başıma dinledim. Trafikte başka araçlar yok, trafik ışığı yok, farların aydınlattığı yol ve akıp giden yol çizgileri dışında odaklanacak hiçbir şey yok.

Sadece karanlık, kilometrelerce dümdüz bir yol ve black metal…

BARSHASKETH’in yaptığı müziği tek bir black metal karakterine sıkıştırmak pek kolay değil. Dinlerken MGŁA’vari nihilizmler, SARGEIST benzeri ızdıraplar, SVARTIDAUÐI karakterine yakın yıkımlar ve DEATHSPELL OMEGA’ya kayan yoğunluklara kaymak mümkün. Bunun iyi tarafı türe geniş bir perspektiften bakılıyor olmasından dolayı tek boyutlu bir şey dinlememenin keyfini yaşamak.

BARSHASKETH ortamı nasıl gereceğini, sertliği nasıl artıracağını, tansiyonu nasıl yükselteceğini iyi biliyor. Ne var ki “Antinomian Asceticism”in esas başarısı olayı fazla dağıtmadan, black metalin temel silahlarını ve şiddet unsurlarını kullanarak yine de bir atmosfer yaratmayı başarabiliyor olması.

“Antinomian Asceticism” acımasız, insafsız, soluk aldırmayan bir albüm. BARSHASKETH önceki albümlerinde de buna yakın bir profil çiziyordu, ancak ilk kez “Antinomian Asceticism”de bu denli yüklendiklerini, kendilerini aşmaya bu kadar çalıştıklarını görüyoruz. Albüm ciddi anlamda her elemanın kendini en çok öne çıkardığı, en çok efor gösterdiği BARSHASKETH albümü ve vokallerin tutkusundan tutun da kusursuz yazılmış davulların hayvanlığına kadar her açıdan çok azgın bir işle karşı karşıyayız.

Özellikle prodüksiyonun da etkisiyle albüm her şeyi yıkıp geçen bir ses duvarıymışçasına üstünüze üstünüze geliyor. Şarkılar yeterli düzeyde farklılık, çeşitlilik barındırsalar da genel olarak amaçlanan şey dinleyiciyi yıpratacak düzeyde yoğun bir şekilde saldırmak. Bunu yaparken tek boyutlu bir kaosa kaçmamaları ve sofistike dokunuşlarla renklendirmeleri albümün bu kadar keyifli ve sarsıcı olmasını sağlayan en önemli etmenler.

Yazının başında da dediğim gibi bir albümü ilk kez nasıl bir ortamda dinlediğiniz çok fark ediyor. Sanırım Antinomian Asceticism”i olabilecek en iyi koşullarda, en yüksek konsantrasyonla dinledim ve bu sayede 45 dakika boyunca süper bir black metal deneyimi yaşadım. Grupla henüz tanışmadıysanız direkt bu albümle başlayın, çünkü bana kalırsa en iyi ve muhtemelen kariyerlerini de bir üst kademeye taşıyacak olan albümleri.