Metal müzikte keman kullanan gruplar her zaman dikkat çeker, Martin Powell döneminde keman kullanımı marka haline gelmiş MY DYING BRIDE gibi mesela. Keman ve türevleri daha çok melankolik ögeler katmak için kullanılsa da folk metal’de tam tersine daha neşeli bir hava yaratmak için kullanılır. ELVENKING de bu yolu izleyen, bu özelliğiyle sivrilen bir grup oldu her zaman. Heathenreel ile oldukça parlak bir çıkış yapmalarının ardından vokalist Damnagoras’ın ayrılmasıyla grubu takip edenler için soru işaretleri oluştuysa da yeni vokalistleri Kleid ile bence kariyerlerinin en iyi albümü olan Wyrd’i yapmayı bildiler. Ancak ne olduysa bundan sonra oldu, önce Damnagoras gruba geri döndü, hemen akabinde grubun beste yükünü çeken, grubu kuran gitarist Jarpen gruptan ayrıldı. Bu değişikliklerin sonunda grup içinde güzel şarkılar olsa da geneli vasat The Winter Wake albümünü çıkardı piyasa, sonra da melodik death metal yapmaya başladıkları The Scythe albümü ile iyice kendilerini kaybettiler derken, tam umutların bittiği anda ELVENKING akustik ağırlıklı bir albümle folk günlerine geri döndü.

Two Tragedy Poets ya da tam adıyla Two Tragedy Poets (…and a Caravan of Weird Figures) ELVENKING’in köklere dönüş albümü sayılabilir. The Scythe albümünde clean vokalli melodik death metal yapmaya başlayıp tekrar tarz olarak sert bir dönüş almaları doğal bir “samimiyet” sorgulamasına itiyor dinleyiciyi. Hani belki sert folk metal gruplarının arada çıkardığı akustik albümler sınıfına koyabiliriz belki bu albümü ancak albümün gerek şarkıların Wyrd’den fırlamış gibi durmaları, gerekse tam akustik bir albüm olmaması böyle bir durumu geçersiz kılıyor. Ancak bütün bunlardan bağımsız bakıldığında ortada oldukça güzel bir albüm var. Son iki albümdür oldukça vasat bir çizgiye kayan ELVENKING üzerindeki ölü toprağını atmış, en önemlisi tekrar eğlenceli şarkılar yazmaya başlamış. Albüm akustik tabanlı olduğundan eskisi gibi keman gene ön plana çıkmış, “özlenen ELVENKING tadı”nın geri dönüşüne olanak sağlamış. Albümde iki tane de The Winter Wake albümünden yeniden düzenlenen şarkı mevcut, o albümün en güzel şarkılarından The Wanderer ve albümünle aynı adı taşıyan The Winter Wake. İki şarkının da yeniden düzenlemeleri oldukça başarılı olmuş.

ELVENKING folk metal dünyasındaki kendine özgü o eğlenceli konumunu son dönemde terk ettiyse de bu albümle eski zamanlarına göz kırpmakla kalmıyor, oldukça güzel bir eser koyuyor ortaya. Heathenreel ve Wyrd kadar olmasa da, ELVENKING’in son yıllarda gösterdiği düşüş grafiğini tersine “taze” bir albüm olan Two Tragedy Poets her türden insanın hoşuna gidecek oldukça hoş bir albüm, umalım da ELVENKING bir sonraki albümlerinde değişim geçirmesin.

sambalici