2000′lerin en başarılı metal gruplarından biri olan BEHEMOTH‘un, black metal olarak başladığı kariyerindeki bu özellikleri iyice törpülediği ve direkt olarak death metale döndüğü ilk albüm olarak gösterebileceğimiz “Zos Kia Cultus (Here and Beyond)”dan herkese merhaba. :DDD
BEHEMOTH’un nistpeten göz ardı edildiğini düşündüğüm eserlerinden biri olan “Zos Kia Cultus”, “acaba ne yazsam?” diye düşündüğüm bu sabah, aynaya bakmam ve üzerimdeki tişörtü görmemle birlikte yazmaya karar verdiğim bir albüm.
2002 yılında çıkan “Zos Kia Cultus”, BEHEMOTH’un sonradan ruhanileşecek ve çok daha sofistike bir hal alacak müziğinin daha ilkel bir hali niteliğinde. Standart şarkı yapıları, death metalin olmazsa olmazı formüller, belirgin MORBID ANGEL ilhamları, “Zos Kia Cultus”un her yanını sarıyor. Bu albümle başlayan, “Demigod“la devam eden ve “The Apostasy” ile sonlanan öküz death metal üçlemesi çerçevesinde düşünüldüğünde, hatta bunun içine grubun önceki ve sonraki dönemleri de eklendiğinde, BEHEMOTH’un kariyeri boyunca bir arayış içinde olduğu net şekilde görülüyor. Ben bunu sadece her albümde farklı bir şeyler yapma çabası veya “kendimizi yenilemek istedik dostum anlıyo musun ha” olayı olarak görmüyorum; bence BEHEMOTH, en başından itibaren bir sound arayışı içindeydi. Kanımca bu arayış “The Satanist” ile mükemmel bir noktaya geldi, bundan sonra da grubun tekrar bodoslama yardırmalı günlerine dönmesini istemiyor, “Evangelion“la denenen ve “The Satanist”le zirveye çıkan bu “manevi boyuta taşınabilmiş BEHEMOTH”un korunmasını diliyorum.
“Zos Kia Cultus”a dönersek, albüm varyasyonlu, çoğu zaman oryantal tatlar barındıran ve dönemdaş grup NILE benzeri bir yaklaşım benimseyen bir death metal yapıyor. Bol bol oktavlı MORBID ANGEL rifleri, ilk kez bu albümde kullandıkları 7 telli gitarın faydaları ve en önemlisi de, BEHEMOTH’un günümüzdeki dev haline ulaşmasını sağlayan asıl unsur olan akılda kalıcı hit death metal şarkısı yazabilme yetisi.
BEHEMOTH’la ilgili kesin olan tek bir şey varsa, o da Nergal’in aşırı derecede tutkulu bir insan oluşu. Nergal, sıfırdan yarattığı bu hayvanı, yıllar içinde evirdi, çevirdi, denedi, bozdu, parçaladı, geliştirdi ve sonunda BEHEMOTH’u gerçekten de tehditkâr bir noktaya ulaştırdı. “The Satanist” öncesinde bu konu bence biraz sıkıntılı bir noktada duruyordu, zira grup ikinci bir “Evangelion” yapmış olsaydı, pek çokları için black metal hissi taşıyan bir death metal grubu olarak kalacaktı. Ancak “The Satanist” ile BEHEMOTH, sınırlı sayıda grubun başardığı o manevi yoğunluğu yaratmayı başardı. Bu süreçte adlarını dev adımlarla duyurmalarını sağlayan başlıca şey yaptıkları işe olan saygıları, çalışkanlıkları ve yer yer sıradanlaşan BEHEMOTH müziğini bile etkileyici kılabilmelerini sağlayan BEHEMOTH imgesini her anlamda kusursuz yansıtmaları ise, ikinci önemli şey ise en başından beri akılda kalıcı ve hit potansiyeli taşıyan şarkılar yazabilmeleriydi.
Her albüme mutlaka birkaç BEHEMOTH hiti sıkıştırmayı bilen grup, “Zos Kia Cultus”a da -en azından o dönem için- BEHEMOTH klasiği sayılabilecek şarkı koymuştu. Şimdilerde bu albümden hiç çalmıyor olsalar da, 2 Kasım 2005′te, Demigod Supremacy Canadian Tour kapsamında Vancouver’ın şirin mekanı Red Room’da izlediğim BEHEMOTH, “Zos Kia Cultus”tan en az iki şarkı çalmıştı. Demem o ki, BEHEMOTH, yani Nergal, insanları bir şekilde etkilemeyi en başından beri biliyor ve bunu da uzunca bir süredir ucuzluğa kaçmadan, ilham verici ve her anlamda takdir edilesi bir yaklaşımla yapıyor.
“Zos Kia Cultus” her şeyiyle bir death metal albümü. İyi bir death metal albümü. Akıl almaz bir manyaklık falan değil ve BEHEMOTH bundan daha iyisini sonradan yaptı. Ama durduğu yer ve BEHEMOTH’un kariyer yolunu çizmedeki rolü açısından, adı pek zikredilmese de grup adına önemli bir albüm diye düşünüyorum.
Kadro Nergal: Gitar, vokal
Havoc: Gitar
Inferno: Davul
Şarkılar 1. Horns ov Baphomet
2. Modern Ïconoclasts
3. Here and Beyond
4. As Above So Below
5. Blackest ov the Black
6. Hekau 718
7. The Harlot ov the Saïnts
8. No Sympathy for Fools
9. Zos Kïa Cvltvs
10. Fornïcatus Benefïctus
11. Typhonïan Soul Zodïack
12. Heru Ra Ha: Let There Be Mïght
hem death metal hem de black metal hayranı olsam da bir türlü Behemoth hayranı olamadım, sebebi grubun 3948329 tane birbirine benzeyen albüm yapması olabilir
bir tek son albüm çok iyiydi ondan önceki albümü de severim
kritiği okuyunca aklıma takıldı da sanırım Behemoth’u dönemlere ayırma olayı herkesin kafasında farklı işliyor. mesela benim Behemoth hastası olduğum dönem Satanica, Thelema.6 ve Zos Kia Cultus dönemi.
Behemoth’u tanıdığım albüm Satanica. ilk dinlediğimde aklım yerinden çıkmıştı. Thelema.6 keza öyle. Christians to the Lions bence grubun en gaz şarkılarından biridir. ve benim Behemoth’u sevdiğim dönemin zirvesi bu albümdür.
bu albüm sonrası gelen Demigod tartışmasız grubun en çok sevilen ve geniş kitlelere yayılmasını sağlayan albüm oldu ama benim fikrim Demigod, sırf güzel pazarlandığı için satanik ve karalık death metal türlerini iyi bilmeyenler tarafından ayarsızca gazlanmış ve yüceltilmiş sıradan bir albüm.
sonrasında gelen The Apostasy ve Evangelion keza idare eder seviyede ve müzik türünün derinliklerine dalmaya üşenenlerin yücelttiği albümler.
ancak The Satanist ile Behemoth bence her şeyi sıfırladı. geçen sene içerisinde dinlediğim en iyi albümlerden biriydi ve daha vakti varken Behemoth bu kafada devam ederse efsaneliğine efsanelik katar. akıllar yerinden çıkar. umarım Nergal bunu yapar.
@ismail vilehand, ben de grubu Satanica ile tanıdım. 1999′da üniversiteye başladığımda baya dinliyordum. Thelema.6 de bir sene sonra çıktı zaten. O Behemoth bence de Demigod dönemi aşırı yardırmalı Behemoth’tan daha özgün ve enteresandı.
@Ahmet Saraçoğlu, Behemoth extreme müzikte bir istisnadır, bir başarı hikayesidir bence. o benim sevmediğim üç albümlük süreçte adamlar deli gibi büyüdüler. adım adım izledim hatta sinir oldum; “lan benim hiç sevmediğim albümlerle zirveye nasıl oynadılar.” diye. ama bi şekilde yaptılar bunu.
uzun yıllar çok negatif eleştirdim ama The Satanist ile tüm laflarımı yedirdiler. bana aynı duyguları yaşatan başka bir grup var mı diye düşünüyorum, aklıma gelmiyor.
@ismail vilehand, Demigod için hemfikirim ama ben The Apostasy ve Evangelion’u aşırı seviyorum.The Apostasy neyse de Evangelion’u sitede tek seven benimdir heralde.
Konu açıldı madem daha öncede orda burda yazdım hatta kritiği altında kavgalar ettik falan -haha- ama tekrar söyleyeceğim; The Satanist son yıllarda dinledğim en tutku dolu en samimi albümlerden bir tanesi sahiden.İnanılmaz birşey.
@Ugur, @ismail vilehand, “The Satanist” net başyapıt. Kusursuz bir şey. Nergal “Behemoth’u bitirebiliriz” diyor ya, cidden bunu düşündürtecek kadar iyi bence.
@ismail vilehand, @Ahmet Saraçoğlu, @Ugur, Bende de tam tersi, grubu 2003′de Satanica ile keşfettim. Benim için iyi müzik yapan iyi bir grup olarak kodlandı zihnime o dönemde. Fakat Demigod çıktığında epey aklım azaldı. Bir de üstüne Ankara’ya konsere geldiler albüm turnesinde, iyice köpekleri oldum 2005 yılında. Daha sonra çıkan albümlerde Demigod’ı aradım mesela, şarkı şarkı sevdiysem de hiçbir albümlerine kul köle olamadım.
Fakat “The Satanist” gerçekten aşırı iyi. Çok, çok iyi. Her ne kadar Behemoth’un kendi standardında yapacağı şeylerden mahrum kalmak istemesem de, Behemoth bitecekse de epey harika ve yeterli bir final olacak bence de.
(8.57/10, Toplam oy: 44)
Loading ...
Behemoth ,yani Nergal mi? İnferno gibi bir zekaya ve kas gücüne sahip olmayan bir behemoth düşünülemezdi.
hem death metal hem de black metal hayranı olsam da bir türlü Behemoth hayranı olamadım, sebebi grubun 3948329 tane birbirine benzeyen albüm yapması olabilir
bir tek son albüm çok iyiydi ondan önceki albümü de severim
kritiği okuyunca aklıma takıldı da sanırım Behemoth’u dönemlere ayırma olayı herkesin kafasında farklı işliyor. mesela benim Behemoth hastası olduğum dönem Satanica, Thelema.6 ve Zos Kia Cultus dönemi.
Behemoth’u tanıdığım albüm Satanica. ilk dinlediğimde aklım yerinden çıkmıştı. Thelema.6 keza öyle. Christians to the Lions bence grubun en gaz şarkılarından biridir. ve benim Behemoth’u sevdiğim dönemin zirvesi bu albümdür.
bu albüm sonrası gelen Demigod tartışmasız grubun en çok sevilen ve geniş kitlelere yayılmasını sağlayan albüm oldu ama benim fikrim Demigod, sırf güzel pazarlandığı için satanik ve karalık death metal türlerini iyi bilmeyenler tarafından ayarsızca gazlanmış ve yüceltilmiş sıradan bir albüm.
sonrasında gelen The Apostasy ve Evangelion keza idare eder seviyede ve müzik türünün derinliklerine dalmaya üşenenlerin yücelttiği albümler.
ancak The Satanist ile Behemoth bence her şeyi sıfırladı. geçen sene içerisinde dinlediğim en iyi albümlerden biriydi ve daha vakti varken Behemoth bu kafada devam ederse efsaneliğine efsanelik katar. akıllar yerinden çıkar. umarım Nergal bunu yapar.
bu arada albüme puanım 9/10.
10.04.2015
@ismail vilehand, ben de grubu Satanica ile tanıdım. 1999′da üniversiteye başladığımda baya dinliyordum. Thelema.6 de bir sene sonra çıktı zaten. O Behemoth bence de Demigod dönemi aşırı yardırmalı Behemoth’tan daha özgün ve enteresandı.
Christians to the Lions da cidden müthiş bi şey.
10.04.2015
@Ahmet Saraçoğlu, Behemoth extreme müzikte bir istisnadır, bir başarı hikayesidir bence. o benim sevmediğim üç albümlük süreçte adamlar deli gibi büyüdüler. adım adım izledim hatta sinir oldum; “lan benim hiç sevmediğim albümlerle zirveye nasıl oynadılar.” diye. ama bi şekilde yaptılar bunu.
uzun yıllar çok negatif eleştirdim ama The Satanist ile tüm laflarımı yedirdiler. bana aynı duyguları yaşatan başka bir grup var mı diye düşünüyorum, aklıma gelmiyor.
10.04.2015
@ismail vilehand, Demigod için hemfikirim ama ben The Apostasy ve Evangelion’u aşırı seviyorum.The Apostasy neyse de Evangelion’u sitede tek seven benimdir heralde.
Konu açıldı madem daha öncede orda burda yazdım hatta kritiği altında kavgalar ettik falan -haha- ama tekrar söyleyeceğim; The Satanist son yıllarda dinledğim en tutku dolu en samimi albümlerden bir tanesi sahiden.İnanılmaz birşey.
10.04.2015
@Ugur, @ismail vilehand, “The Satanist” net başyapıt. Kusursuz bir şey. Nergal “Behemoth’u bitirebiliriz” diyor ya, cidden bunu düşündürtecek kadar iyi bence.
10.04.2015
@ismail vilehand, @Ahmet Saraçoğlu, @Ugur, Bende de tam tersi, grubu 2003′de Satanica ile keşfettim. Benim için iyi müzik yapan iyi bir grup olarak kodlandı zihnime o dönemde. Fakat Demigod çıktığında epey aklım azaldı. Bir de üstüne Ankara’ya konsere geldiler albüm turnesinde, iyice köpekleri oldum 2005 yılında. Daha sonra çıkan albümlerde Demigod’ı aradım mesela, şarkı şarkı sevdiysem de hiçbir albümlerine kul köle olamadım.
Fakat “The Satanist” gerçekten aşırı iyi. Çok, çok iyi. Her ne kadar Behemoth’un kendi standardında yapacağı şeylerden mahrum kalmak istemesem de, Behemoth bitecekse de epey harika ve yeterli bir final olacak bence de.
The Satanist’i herkesin beğenmesi ne kadar güzel :)
Severek dinlediğim ve baştan sona bayıldığım son Behemoth albümü. Ben iyisi mi bir Sventevith karalayayım. :)
06.07.2016
@Ouz, Karala ya. Zaten sen ve Ahmet Saraçoğlu haricinde kritik yazan yok.