Saklandıkları yerden olan biteni izleyen gece yaratıklarının gergin sükûnetiyle başlayıp, karlar altında yatan meleklerin donmuş cesetleriyle devam eden, karanlığın öldüresiye güçlendiği ve kötülük yayan bir ışığa dönüştüğü alêmlere doğru giden bir müzik. Yağan bembeyaz karın bile kötülüğün bir parçası olarak algılanmasını sağlayacak düzeyde lanetli, uğursuz, soğuk bir atmosfer. Düşünmenin bile tüyleri ürpertmeye yetebildiği, adeta notaların zehre dönüştüğü bir yaratım.

Nasıl bir albümdür bu.

“The Somberlain” ile ilk albümden bir başyapıt yaratan DISSECTION, yıl 1995 olduğunda ikinci manifestosunu “Storm of the Light’s Bane” ile yapmıştı. Söyleyebilirim ki bu albüm kadar şeytani ve kötülük akan bir başka albüm dinlemedim.

Artık aramızda olmayan Jon Nödtveidt’in dehasını gözler önüne serdiği bu gece ve karanlık senfonisi, melodik death metal ile black metal karışımının bugüne dek yapılmış belki de en güzel örneğidir. “Storm of the Light’s Bane” çıktığında yalnızca 20 yaşında olan Nödtveidt, gerek böyle bir müziği ortaya koymak adına çok genç olan yaşı, gerekse o dönemdeki ilham kaynaklarının şu ana oranla çok daha kısıtlı olduğu düşünüldüğünde, zamanının ne derece ötesinde olduğu gün gibi ortada olan bir müzisyendi.

14 Kasım 1995′te çıkan “Slaughter of the Soul“dan yalnızca 3 gün sonra piyasaya çıktı “Storm of the Light’s Bane”. İsveç metal kitlesi muhtemelen hayatlarının en manyak haftasını da o dönem yaşamıştır. AT THE GATES “Slaughter of the Soul”u çıkarıyor, dünyalar değişiyor, herkes kafayı yiyor, bundan 3 gün sonra da DISSECTION bunu çıkarıyor. Nasıl bir insafsızlıktır, merhametsizliktir arkadaşım.

Grubun ve türün takipçileri için her şarkısı klasik olan “Storm of the Light’s Bane”deki parçaları türlü övgü sıfatlarıyla yağlamaktansa, bir temsilci seçip sırf onun üzerine gitmek istiyorum izninizle. Günün şanslı yarışmacısı, çoğunluğun da tahmin edeceği üzere “Where Dead Angels Lie”.

Kanımca bu parça, DISSECTION’ın beş dakika elli bir saniyelik karşılığıdır. Her notası, her anı, yukarıda gördüğünüz gibidir işte. Başyapıt lan bu! Ölüyorum bitiyorum ulaaaaaaaan!

Devam edelim.

Binlerce grubun en şeytani müziği yapmak için kastığı, kötülüğü ve uğursuzluğu sert ve ekstremleşerek verebileceğini sandığı şu fanî dünyada, DISSECTION, yalnızca şu şarkının minimal ve naif clean gitarlarıyla bile sayısız grubun şeytani müzikler yaratma çabasını adeta bir karikatüre çevirmiştir ey sevgili metal kardeşlerim. Barındırdığı buz gibi melodiler olsun, sonlara doğru gelen “o çığlık” olsun, sözleri olsun, barındırdığı her unsurla bambaşka bir deneyimdir “Where Dead Angels Lie”. Sırf bu parçayı dinleyerek DISSECTION’ın özünü anlamak mümkündür diye düşünüyorum şu naçiz bünyemle.

Ancak bu parça, kliple de desteklenmesinden kelli bir şekilde albümün öne çıkanı olarak görülse de, “Storm of the Light’s Bane” en nazik piyano vuruşundan en yırtıcı gitar rifine kadar baştan sona, üstelik de bir hayli kısa ve tadını damakta bırakan bir eserdir. Klasik olmuş ve tarzı milyon kere kopyalanmış kapağından genel atmosferine, sözlerinden, Jon’un ömrümü tüketen manyak vokallerine, zifir gibi melodilerine, “eser” kelimesini kullanmakta sakınca görmediğim sayılı albümlerdendir “Storm of the Light’s Bane”.

Hakkında okuduğunuz/okuyacağınız çoğu yorumda gördüğünüz/göreceğiniz üzere, teknik kısmından ziyade yaşattıkları, hissettirdikleri öne çıkan, maddi yönünden ziyade manevi yönü ön planda olan bir albüm “Storm of the Light’s Bane”. Zira “gitarlar şöyle güzel, ay şu melodi aklımı çeldi, sözleri okudum intiharı seçtim, davulcunun çocuğunu karnımda taşıyorum” türü kelâmlar ediyor olsanız dahi, her an aklınızdan “gitar mitar hepsi iyi de, bunun verdiği duyguyu tatmadan, o karanlığı hissetmeden ben on sayfa anlatsam, kürsüye çıkıp demeçler versem ne yazar” türevi düşünceler peydahlanıyor o çocuksu, o bakir zihninizde.

Tüm bunların ışığında, az biraz da Jon’dan bahsedip sona yaklaşayım diyorum daha fazla kişisele girip duygu dolu bir çocuğa dönüşmeden.

Yalnızca otuz bir yıl yaşayan ve bu süreye iki adet başyapıt, Cezayirli bir geyi öldürmekten dolayı hatırı sayılır bir hapis süresi (1997-2004) ve bir de geri dönüş sığdıran Jon Nödtveidt, belli ki senin benim gibi olmayan bir arkadaştı. Günümüzde Temple of the Black Light olarak bilinen Misanthropic Luciferian Order’a ve Werewolf Legion adlı İsveçli oluşuma (alt resimde kolunda dövmesi var) üye olan Nödtveidt, bilindiği gibi mistik işlerle haşır neşir, büyüdür, şeytan çağırmadır, bu gibi şeylere merak duyan bir kimseydi.

Öldüğünde mumlardan oluşan bir çemberin içinde kanlar içinde bulunan Nödtveidt’in yanında, bir de Satanist büyü kitabı bulunmuştu. Yaktın be kendini Jon’um Nödtveidt’im… Değer miydi buna? Bak herkes gül gibi yaşıyo sen yerin altındasın. Reva mıydı bu bize? Daha neler duyacaktık senden, neler yazacağıdık yapacağın yeni albümlere dair. Dedim sana bu adamlarla arkadaşlık etme, sanayide bir yere gir elin iş tutsun, bir yandan müziğini yap bir yandan zanaat öğren diye, sen gittin iblistir mumdur ruhani kararmadır bin türlü bok püsürle heba ettin kendini. Bayağı bildiğin pis adamın tekiymişsin be Jon (fakat paragraf cümleden cümleye nasıl yavşadı, nasıl sulandı, olacak şey değil).

Bitirelim.

“Storm of the Light’s Bane”, günümüz melodik black metalini ve cici olmayan karanlık melodik death metali besleyen birkaç albümden biri. Bir sanat eseri ve yıllar sonra bile eskimeyecek bir ilham kaynağı ve hayranlık timsali. Bilen biliyor nasıl bir şey olduğunu, neden yanına yaklaşılamayacağını.

Henüz bilmeyenleri ve merak edenleri bekleyen şeyin çekiciliğini arttırmak adına yazdığım bu yazıyı burada noktalarken, böylesi bir yeteneğin bu tür saçma sapan şeyler yüzünden yok olup gitmesine de içimden lanet ediyorum. Belki de insanın doğasında var bu; Şeytan olsun, Tanrı olsun, Ali Baba, Miki Fare olsun, bir çeşit manevi, soyut gücü, üst benliği tanımak ve ona boyun eğmeyi istemek, insanın bir hastalığı… Bak yine duygusala bağladım farkında olmadan. Niye öldün be oğlum denyo musun nesin ya… Niye be Jon? Niye lan niye?

Neyse.

Dinlemeyenin kalmaması gereken bir albüm. Hatmedin, içinizde, en derinliklerinizde, güneş görmeyen yerlerinizde hissedin, hissettirin, hissetmeyenleri sert şekilde uyarın.