Temmuz ayında çıkan ancak birtakım sebeplerden anca dinleyebildiğim yeni BA’AL albümünü epeydir bekliyordum aslında. 2020’de çıkan ilk albümleri “Ellipsism”i her ne kadar yazmayı atlamış olsak da çıktığı dönem dinlemiş ve beğenmiştim. BA’AL bizleri İngiltere’den selamlayan ve black metal, sludge metal, post-metali bir arada sunan bir grup. Black/sludge füzyonunda misal bir THIS GIFT IS A CURSE kadar yıpratıcı, vahşi değiller ve post-metali de misal bir ALCEST kadar kırılgan ve narin kullanmıyorlar.

Yaptıkları başlıca numara clean gitarlı, reverb’lü yumuşak kısımlardan tremolo gitarlı yırtıcı black metal bölümlere bir anda atlamaları.

Vokaller black metal kısımlarında yeni kaybettiğimiz ve yazarken bile öldüğüne hâlâ inanmak istemediğim Tompa’nın haykırışlarına yakın seyrederken, örneğin açılış şarkısı “Mother’s Concrete Womb”daki bazı bölümlerde karşımıza çıkan clean vokaller ise bana ANATHEMA’nın clean vokal kullanmaya başladığı dönemleri hatırlatıyor. Diğer yandan, şu anda HECATE ENTHRONED’un da vokalisti olan Joe Stamps black metal olmayan sert kısımlarda daha genel çerçevede bir brutal vokal de yapıyor ve bu sayede vokal çeşitliliği artıyor.

Şarkılar 8 ila 14 dakika arasında değişen sürelere sahip ve sadece şarkı isimlerinden bile BA’AL’ın çekici, derinlikli temalar işlediğini görebiliyoruz. Bence albümün atmosferini çok iyi yansıtan bir tık sıra dışı bir kapak görseliyle sunulan “The Fine Line Between Heaven and Here” bu sayede kendine bir kimlik oluşturmayı başarıyor.

“Waxwork Gorgon” da BA’AL’ı tanımlamak için çok iyi bir örnek. Şarkının başındaki umut verici hissiyat bir anda black metal shriek’leriyle yerle bir oluyor ve duygu yoğunluğuyla birlikte BA’AL daldan dala atlamaya başlıyor. Bu duygu yoğunluğu doğal olarak insana referans verilebilecek başka grupları hatırlatıyor. Atmosferik sludge/post-black metal grubu DOWNFALL OF GAIA bunlardan biri. BA’AL’ın ulaştığı perişanlık, yıkılmışlık ve ızdırap seviyesi DOWNFALL OF GAIA kadar uçlarda değil, ancak bu arkadaşlar da dertleri olduğunu belli ediyorlar.

Birtakım dinleyicileri belirli anlarda albümden itme potansiyeli olabilecek bir şey varsa o da bence de bazen fazla uzatılan bazı clean vokaller. Tüm clean vokaller değil, bazı clean vokaller, mesela “Waxwork Gorgon”un ortasındaki dramatik clean vokaller belki biraz zorlama gelebilir. Ancak sonrasında gelen shriek ve brutal vokaller öylesine güçlü ki takılmadan yola devam ediyorsunuz. BA’AL “The Fine Line Between Heaven and Here”da aklıma PARADISE LOST’un “Obsidian”ını anımsatan bir prodüksiyon kullanmış. Metal-Archives profillerinde prodüksiyon ve masa başı işlerini kimlerin yaptığı yazmadığından bilmiyorum, ancak albümün miks ve mastering’inden Jaime Gómez Arellano sorumluysa hiç şaşırmayacağım, zira kendisinin sorumlu olduğu başka grupların birtakım albümlerini de anımsatan bir sound var.

DOWNFALL OF GAIA, ALTAR OF PLAGUES, CULT OF LUNA, INTER ARMA’dan oluşan bir çorbanın black metalini biraz fazla koyar, post tarafını biraz daha çıkıntılı yaparsanız BA’AL’a epey yaklaşmış olursunuz. “The Fine Line Between Heaven and Here” hatasız, eksiksiz bir albüm değil, hatta bence arada törpülenmesi gereken tarafları da var. Ancak iyi tarafları övülmesine ve öne çıkarılmasına yetecek kadar güçlü. Bence bu yılın dinlenmesi gereken işlerinden biri olan “The Fine Line Between Heaven and Here”ı yazıda adı geçen grupları sevenlere öneririm.