Bir insanın avangart black metal gibi niş bir türü icra etmeye karar vermesi anlaşılabilir. Bir insan sıkıntılı bir çocukluk, sorunlu bir ergenlik geçirmiş, içine kapanmış ve çıkışı bu tarz rahatsız yaratımlarda bulmuş olabilir. Anlarım, anlaşılır bulurum. Hangimiz yapmadık?

Ama bir insanın avangart black metal ile hardcore’u bir potada eritmeye çalışması karşısında soğukkanlılığımı koruyamam, alnımda damar çıkmasını engelleyemem. Bugün böyle bir gruptan söz edeceğiz. SERPENT COLUMN’un “Mirror in Darkness” albümünü zamanında Oğuz Sel’in nefis yazısıyla siteye kazandırmış, değerli takipçilerimizden şeyh hulud’un grup için yaptığı “Deathspell Escape Plan” yorumuyla sokaklara dökülmüştük. İşte o SERPENT COLUMN’un tek adamı olan Theophonos sonradan bir albüm bir EP daha çıkarıp projeyi noktaladı ve artık yola kendi adını taşıyan bu enteresan oluşumla devam ediyor.

THEOPHONOS kesinlikle enteresan bir olay. Panik atak, bipolar, şizofren, manik, kompulsif ve bir o kadar da heyecan verici. THEOPHONOS’un müziği tamamen beklenmediklikler üzerine kurulu. Bundan kastım CAR BOMB gibi her şeyin sadece bir kez tekrar edildiği bir aksak ritimler ve staccato gitarlar çorbası (severiz o ayrı) ya da ION DISSONANCE gibi antipatiklik düzeyinde sıkıntılı beste yapılarının hükmettiği bir iklim (köpeğiyiz o ayrı) değil. THEONOPHOS’un yaptığı şey black metalin 2000 sonrasındaki Fransız, Leh, İzlandalı istilası sonucunda ortaya çıkan ve diğer bir dolu vizyoner grup tarafından genişletilen algısı üzerinden ilerleyen son derece kişisel ve dışavurumsal bir müzik.

Bu dışavurumsal tarafı önemli, zira THEOPHONOS’u dinlerken adamın (Jimmy Hamzey) içinde yaşadığı şeyleri dışa aktardığını, bu müziği bir terapi gibi kullandığını hissedebiliyorsunuz. “Lower Types”ta öfkesini boşaltırken, “At Rest in Turbulence”da bir anda son derece hoş fikirlerle dolu derinlikli bir şarkıya imza atabiliyor. Pek çok anda olayın black metal tarafı -ki bu taraf da atmosfer, çirkinlik, zehirlilik bağlamında kullanılıyor- geri plana çekiliyor ve ortaya CONVERGE’e dahi yaklaşan durumlar çıkıyor.

Sadece yarım saat süren “Nightmare Visions”, gerçekten de Hamzey’nin kâbuslarından ilham alarak yazdığı bir albüm olabilir. Bu kişisellik ve dışavurum olayından bahsetme sebebim, Hamzey’nin belli ki kişisel hayatındaki şeylerden ilham alıyor oluşu. Misal şu an bahsettiğim albüm ta 2023’ün şubat ayında çıkmıştı ve ikinci albüm de önümüzdeki şubat ayı ortamlarda olacak. Peki albümün adı ne olsa beğenirsiniz? “Ashes in the Huron River”. Huron Nehri Michigan’da bulunuyor ve Hamzey arkadaşımız da doğma büyüme Mişigınlı bir insan. Dolayısıyla yine böyle kişisel birtakım karanlıklar, dellenmeler, lezzetler bulacağımızı tahmin ediyorum. THEOPHONOS’un ilk albümün ardından sadece bir sene geçtikten sonra yeni albüm çıkarıyor olmasından dolayı belki başta tek kaşınızı kaldırabilirsiniz, ama “Nightmare Visions”ı dinleyince adamın içini dökme ihtiyacı olduğunu görecek ve gönder gelsin diyeceksiniz diye düşünüyorum.

11 ay gecikmeli de olsa bu albümü siteye kazandırmak iyi oldu, bir ay sonra da yeni albümü yazarız, oh mis. Albümü kesinlikle dinlemenizi öneririm. Kaliteli müziğe yarım saat ayıramayacak kadar meşgul biriyim diyorsanız ve sadece birkaç dakikanız varsa, 2,5 dakikalık “Thousand Imaginary Swords”u, yine aynı süredeki “At Rest in Turbulence”ı veya kapanış şarkısı “Of Days Past”in 1.36’daki DEATHSPELL OMEGA kopuşunu dinleyin. Dinleyin ki gaza gelip “Nightmare Visions”ın tamamını dinleyecek motivasyonu edinin.

2023’teki en iyi keşiflerimden biri oldu bu albüm, ziyadesiyle memnunum.