Son HAUNTED SHORES albümünü dinleyenler bilirler. Bazen sadece iki kişi, enstrümantal olmasına rağmen son derece sürükleyici ve bir o kadar da progresif işlere imza atabiliyorlar. PERIPHERY gitaristlerinden ikisinin yan projesi olan HAUNTED SHORES içinde djent de barındıran, sert tarafı da epey ön planda bir progresif metal yapıyor. Yalnız grubun özellikle o albümdeki sert mizacından dolayı progresif metalden ziyade progresif death metal denebilecek bir tarafa kayıyorlar ve bence çok iyi bir sonuca ulaşıyorlar.

Bugün de benzer tarafları olan bir gruptan bahsedeceğim. Yine iki kişiden oluşan SLEEP TERROR 20 yılı geride bırakmış bir enstrümantal deneysel/progresif death metal grubu. Luke Jaeger tarafından kurulan gruba 2015 yılında 293814 tane grupta çalan Marco Pitruzzella katıldı ve aynı kadroyla dördüncü albümleri olan “Railroad to Dystopia”yı 17 Şubat’ta ortamlara saldılar. Bu grup, adamların imajına ve müziğin karakterine bakıldığında aslında çok daha fazla promosyonu yapılması gereken bir proje olmasına rağmen hem bir şirkete bağlı değiller hem de albümü Spotify’a, YouTube’a veya başka bir mecraya -henüz- koymadılar. Sadece Bandcamp sayfalarından dinlenebiliyor ve dediğim gibi, bu müziğe bakıldığında neden her yere saldırmıyorlar insan merak ediyor.

Bu adamların olayı Amerikan country atmosferini, kovboy ortamlarını yansıtan bir progresif death metal yapmak. Müziklerinde çılgın rifler, üst düzey bir davulculuk ve konsepte uyacak şekilde banjo ve mızıka kullanıyorlar. Evet, mızıka kullanıyorlar. Banjoyu TAAKE’de duyduğumuz için onu geçiyorum. Peki ya mızıka? Zaman zaman ABD’nin geçmişini anlatan şarkılar yapıp renk olsun diye bir şarkının bir yerinde mızıka kullanan gruplar duymuşluğum var, lakin bu adamlar kimi grupların saksafon kullanması gibi bayağı etkin şekilde mızıka kullanıyorlar ve başka kimselere benzemeyen bir sonuç elde ediyorlar.

Mızıkayı, banjoyu ve diğer birtakım detayları bu kadar öne çıkaran; Vahşi Batı karakteriyle bu denli kontrast yaratarak olayın ilginçliğini daha da artıran şey adamların sekiz telli gitar kullanması. Sekizinci telin gorgorgor sound’u, gravity blast’ler ve mızıka, muhtemelen daha önce metalde rastlanmayan bir üçleme ortaya çıkarıyor ve “Railroad to Dystopia”yı dinlerken -en azından- buna benzer pek bir şey dinlemediğiniz hissini uyandırıyor.

Grup yeri geliyor bluegrass’e giriyor, yeri geliyor tam anlamıyla death metal bir hava estiriyor. Ama sonuçta her şey bu Vahşi Batı kimliğine hizmet ediyor. Blues gamlarından ilerleyen clean gitarlar, slap baslar, jazz fusion’a kayan bölümler (albüme adını veren şarkı) ve diğer bir dolu fikirler SLEEP TERROR size hiçbir şey olmasa bile “eşsizlik” vadediyor.

Sadece 26 dakika süren “Railroad to Dystopia”, sırf Metal-Archives’daki benzer gruplara bakıldığında bile tuhaf bir durum yaratıyor. BLOTTED SCIENCE, NECROPHAGIST, DEFEATED SANITY, VIRAEMIA, RINGS OF SATURN… Albümü dinlerken bunlardan birinin bile bir kez olsun aklınıza geleceğini sanmıyorum. İlk iki albümleri “Probing Tranquility”, “Unihemispheria” öyleydi, ancak “El Insomne” ile faklı bir yola saptılar ve “Railroad to Dystopia”da da bunu kendi evrenleri içerisinde arşa çıkarıyorlar.

Pek çok dinleyicinin “Oha süper lan!” ile “Bu ne amk” arasında gidip geleceğini tahmin etsem de yukarıda dediğim gibi SLEEP TERROR hiçbir şey olmasa bile en azından başka hiçbir şeye benzemiyor, aşırı karakteristik bir iş yapıyor ve dinleyiciyi şaşırtmayı başarıyor. Hele bir de kovboy müziklerine karşı ufak da olsa bir sevginiz, ilginiz varsa SLEEP TERROR ve “Railroad to Dystopia”yı çok sevebilir, 26 dakikalık bu keyfi sık sık deneyimlemek isteyebilirsiniz.