Kısa süreliğine CRIMSON GLORY’de söyledikten sonra son 9 yıldır QUEENSRŸCHE vokalisti olarak tanıdığımız vokalist Todd La Torre’nin ilk solo albümüyle karşınızdayız bugün. Gençliğinde hem gitarist hem de davulcu olan Torre, vokal konusundaki üstün yeteneği de eklenince tek başına bir grup olacak kalibrede, komple bir müzisyene dönüşmüş.

Kendisini QUEENSRŸCHE’tan tanıyan %99’luk kesim için Todd La Torre, Geoff Tate’nin arkasından bir gruba gelebilecek kadar yetenekli, bunun üstüne kendi tarzını oturtma konusunda sıkıntı çekmeyecek kadar da cesur ve ne yaptığını bilir bir müzisyen.

QUEENSRŸCHE’daki heavy/progresif metal ve hard rock kimliğini bildiğimiz Torre, solo albüm haberini ilk verdiğinde açıkçası çok da bir şey hissetmemiştim. Vokalistlerin solo albümleri genelde büyük oranda başkalarının destekleriyle bestelendiğinden muhtemelen deli deli vokallerle dolu bir şey çıkabileceğini varsayıp makarnamı yemeye devam etmiştim.

Zaman geçtikçe Torre’nin açıklamaları arka arkaya geldi ve albümdeki gitarlardan ve davullardan da Torre’nin sorummlu olacağını öğrendim. Bu önemliydi, çünkü Torre’nin komple bir müzisyen ve besteci olduğunun göstergesiydi. Böylece albüme yönelik merakım birkaç kademe arttı.

5 Şubat’ta çıkan “Rejoice in the Suffering”i ilk dinlediğimde ise merakımın yerini takdir aldı. Daha ilk şarkıdan görülüyor ki Todd La Torre gerçekten de çok iyi bir vokalist, gitarist, davulcu ve besteci.

Albüm büyük oranda thrash metal ile ABD power metali arasındaki sularda yüzüyor ve son derece yırtıcı bir mizaç sunuyor. Hayatınızda hiç QUEENSRŸCHE dinlememiş olsanız da QUEENSRŸCHE’dan haz etmiyor olsanız da “Rejoice in the Suffering”i gayet sevebilirsiniz. Büyük oranda QUEENSRŸCHE ve benzer ayarda şeylerden hoşlanıyorsanız, albüm size bir miktar sert gelebilir.

“Rejoice in the Suffering”i iyi ve dinlemesi zevkli yapan şey, albümün bir solo albümden ziyade grup albümü gibi düşünülmüş olması. Nasıl Warrel Dane ve Dan Swanö albümlerinde odak noktası hep şarkıların kendisi ve bestelerin güçlü olmasıysa, Todd La Torre de tamamı bir grup tarafından icra ediliyor izlenimi veren bir albüme imza atmış. Rifler desen aralarda cidden çok sağlam, taş gibi rifler var. Sololar zevk sahibi ellerden çıktıklarını belli ediyorlar, davullarda ise Torre’nin herhangi bir grupta davulcu olarak yer alabileceğini gösterecek düzeyde bir profesyonellik var.

Şarkılara baktığımızda Torre’nin olayın sert tarafı ile yer yer yumuşak tarafını çok iyi dengelediğini görüyorum. Bugüne dek kendini beste yapma konusunda iyi yetiştirdiği ve vokal melodisi yazma konusunda da artık ustalaşmış olduğu ayan beyan ortada. Hiçbir şarkıda bir acelecilik, bir “olm süper fikirler buldum hepsini arka arkaya dizeyim” düşüncesi yok. Her bir şarkı kendi başına bir şeyler başarmayı amaçlıyor ve bir şekilde bu hedefine ulaşıyor.

Tüm bu mantıklı yaklaşımlar, beceri ve deneyim bir araya gelince ortaya dinlemesi son derece keyifli; sertlikten taviz vermeyen bir metal albümü çıkıyor. QUEENSRŸCHE isminin epey uzağında bir sertlikle ve üstün bir vokal performansıyla karşılaşmaya hazırsanız “Rejoice in the Suffering”i hiç düşünmeden dinleyebilir ve tek kişilik bir grubun tutku dolu yaratımına tanık olabilirsiniz.