Dünyanın en net gruplarından biri olan TERROR’la birlikteyiz bugün.
Hardcore sahnesinin son 20 yıldaki en önemli, en dehşet uyandıran isimlerinden olan TERROR, kariyerinin ilk günlerinden başlayarak kendisine kült bir takipçi kitlesi oluşturmayı başaran ve istikrarlı şekilde üst düzey albümler çıkararak piyasanın en çok saygı duyulan gruplarından biri hâline gelmiş bir oluşum.
MADBALL’lardan, KILLING TIME’lardan, SICK OF IT ALL’lardan günümüze uzanan; doksanlarda SHAI HULUD’larla, HATEBREED’lerle ve daha niceleriyle beslenen beatdown hardcore’un 2000′lerdeki en önemli temsilcilerinden olan TERROR, her albümüyle kitlesini memnun etmeyi başaran ve “Keepers of the Faith”, “Live by the Code” gibi albüm isimlerinden -ve bu albümlerin başarılarından- görülebileceği üzere hardcore sahnesine büyük değer veren; bu sahnenin etik değerlerine, normlarına sahip çıkan, “brotherhood” olayının merkezinde bir oluşum hâline gelmişti.
Müzik dünyası içerisinde birbirine en çok sahip çıkan, birbirini en çok destekleyen ve gerçek anlamda bir “scene” olan başlıca müzik türlerinden biri olan hardcore’un en vahşi, en atarlı, en dayakçı formlarından birini sunan TERROR, şimdi de alışık olduğumuz üzere yeni bir hayvanlıkla, işitsel meydan dayağıyla karşımızda.
“Pain into Power” adlı bu adrenalin ve öfke kumkumasına baktığımızda TERROR’ın kariyerindeki en kısa süreli albümü çıkardığını görüyoruz. Grup bu 18 dakikada öylesine sert bir dayak atıyor ki albüm ne zaman başladı ne zaman bitti anlayamıyor ve hemen play tuşuna bir kez daha basıyorsunuz.
“Pain into Power”ın bu denli hayvan olmasının başlıca sebeplerinden biri, grubun kurucu gitaristi olan ve TERROR’dan ayrıldıktan sonra NAILS ile terör estirmeye başlayan Todd Jones’un bu albümde grupla iş birliğine gitmiş ve albümün her yerine sirayet etmiş olması. “Pain into Power”ın bu denli nefes aldırmaz, bu denli iflah olmaz olmasının başlıca sebeplerinden biri Jones’un grubu bu şekilde bir yaklaşım benimsemesi için yönlendirmiş olması. Gerek materyalin acımasızlığına gerek albümün süresine baktığımızda neredeyse bir powerviolence albümü havası sunan “Pain into Power”, bu hâliyle tartışmasız şekilde TERROR’ın en iyi, en hayvan albümlerinden biri olmayı başarıyor.
Corpsegrinder destekli “Can’t Help But Hate”in doğrudan kafa göz yarmasından tutun da “Boundless Contempt”in thrash’vari yapısına, “Unashamed”in son 40 saniyesindeki boyun kırmalardan “The Hardest Truth”un badass’liğine kadar albüm gerçek anlamda bir adrenalin bombası olarak dinleyiciyi silkelemek, içini dışına çıkarmak ve posasını da yol kenarına atmak üzerine kurulu.
18 dakikalık bir albüm için çok bile yazdım aslında. Adı TERROR olan bir grubun çıkardığı “Pain into Power” adlı bir albümün sadece 18 dakika sürüyor olması bile dinleyici neyin beklediğini; nasıl manyakça, nasıl konsantre bir şiddet barındırdığını belli ediyor aslında. Gerçekten de ne olup bittiğini anlayamadan pestilinizi çıkaran, göz açıp kapayıncaya kadar sizi tokat manyağı yapan bir albüm “Pain into Power”.
Aynı şeyleri tekrarlamaya gerek yok. “Ortalığı kırıp dökmek, sonra da yorgunluktan bayılmak istiyorum. Bana 2022′de çıkanlar arasından tek bir albüm öner” deseydiniz, mürekkeple elime “Pain into Power” yazıp suratınızın orta yerine tokadı yapıştırırdım. Bu kadarını söylüyorum.
Kadro Scott Vogel: Vokal
Nick Jett: Davul
Martin Stewart: Gitar
Jordan Posner: Gitar
Chris Linkovich: Bas
Todd Jones: Gitar
Şarkılar 01. Pain Into Power
02. Unashamed
03. Boundless Contempt
04. Outside The Lies
05. One Thousand Lies
06. Can’t Let It Go
07. Can’t Help But Hate
08. The Hardest Truth
09. On The Verge of Violence
10. Prepare For The Worst
11. Dead At Birth
Şansıma bakın, Terror’un sitede siklenmediğini yazışımın üstünden 13 saat sonra Terror kritiği geldi. Müthiş grup, müthiş albüm. Keepers of the Faith de hayatta en çok dinlediğim albümlerden biri. En çok dinlediğim parçaları da Defiant.
Mr. Vilehand sayesinde yeni albüm haberini alıp hemen dinlemiştim. Henüz listemi yapmadım ama benim de ilk beşime kesin girerdi. Bu arada sitede daha fazla Terror albümü (özellikle “One With the Underdogs”) kritiği görsek süper olur, sevgili büyüğüm Ahmet abi ve Mr. Vilehand’e buradan çağrımı yapmış olayım.
Şöyle bir albüm bu: Her şeyi sikip atıp tüm insanlığa, aileye, devlete, düzene, topluma, sözlü ve yazılı kurallara orta parmağı gösterip “hepinizin anasını sikeyim ben Terror – Pain into Power dinlemeye gidiyorum” demelik bir albüm. Muhteşem.
Bu sene en keyif alarak dinlediğim birkaç albümden biri. Ne dinlesem diye düşündüğümde birkaç aydır aklıma hep bu albüm geliyor ve kendisi beni hiç üzmedi. Benim için her zaman açıp dinleyebileceğim şahane bir albüm.
Kritiği görünce bir vilehand yazmıştır diye düşündüm. Kendisinin kritik yazmaya dönüş albümü bu olsa tam isabet olurdu.
@ismail vilehand, abi sen bilgisayarının bozulduğunu söylediğin ilk zamanlarda benimki de bozulmuştu. O günden beri ben de bilgisayarsızım. Ticareten yaşadığımız şeyler de hep aynı gidiyor gördüğüm kadarıyla.
Belki de Astroloji doğrudur ve ikimiz de aynı burç olduğumuz için gezegenler benzer şekilde g.tümüze giriyordur.
Terror, Candy, Lifesick, False Church, Inferia, Simulakra, Whoresnation, Cage Fight ve Smash Your Enemies. Bu saydığım arkadaşların son albümlerini Terror başı çekecek şekilde türlerine takılmadan ikişerli üçerli kombo yaparak dinleyin. 45 derece güneşin altında 5 shot votka içmiş gibi oluyorsunuz. Temiz.
“One thousand tears for one thousand lies
One thousand hopes forced down to die
No fix can cure all the pain that I hide
It’s all fucked up, but this is my life”
Budur. Dinledikçe sözleriyle, tavırlarıyla, duruşuyla oldukça özel bir albüm olmaya başlıyor benim için.
(8.32/10, Toplam oy: 25)
Loading ...
Şansıma bakın, Terror’un sitede siklenmediğini yazışımın üstünden 13 saat sonra Terror kritiği geldi. Müthiş grup, müthiş albüm. Keepers of the Faith de hayatta en çok dinlediğim albümlerden biri. En çok dinlediğim parçaları da Defiant.
04.07.2022
@Raddor, sene ortası listemde ikinci sıradaydı bu albüm.
Mr. Vilehand sayesinde yeni albüm haberini alıp hemen dinlemiştim. Henüz listemi yapmadım ama benim de ilk beşime kesin girerdi. Bu arada sitede daha fazla Terror albümü (özellikle “One With the Underdogs”) kritiği görsek süper olur, sevgili büyüğüm Ahmet abi ve Mr. Vilehand’e buradan çağrımı yapmış olayım.
Şöyle bir albüm bu: Her şeyi sikip atıp tüm insanlığa, aileye, devlete, düzene, topluma, sözlü ve yazılı kurallara orta parmağı gösterip “hepinizin anasını sikeyim ben Terror – Pain into Power dinlemeye gidiyorum” demelik bir albüm. Muhteşem.
Bu sene en keyif alarak dinlediğim birkaç albümden biri. Ne dinlesem diye düşündüğümde birkaç aydır aklıma hep bu albüm geliyor ve kendisi beni hiç üzmedi. Benim için her zaman açıp dinleyebileceğim şahane bir albüm.
Kritiği görünce bir vilehand yazmıştır diye düşündüm. Kendisinin kritik yazmaya dönüş albümü bu olsa tam isabet olurdu.
05.07.2022
@Yiğit, bence de o yazmalıydı, bu daha çok onun kalemi bir albümdü. Bana aynı hafta hem Terror hem Porcupine Tree yazdıran bu düzen utansın.
05.07.2022
@Yiğit, bilgisayarım yok diye yazı yazamıyorum artık. Yoksa ben de özledim yazmayı.
06.07.2022
@ismail vilehand, abi sen bilgisayarının bozulduğunu söylediğin ilk zamanlarda benimki de bozulmuştu. O günden beri ben de bilgisayarsızım. Ticareten yaşadığımız şeyler de hep aynı gidiyor gördüğüm kadarıyla.
Belki de Astroloji doğrudur ve ikimiz de aynı burç olduğumuz için gezegenler benzer şekilde g.tümüze giriyordur.
Senenin açık ara en iyilerinden.
Terror, Candy, Lifesick, False Church, Inferia, Simulakra, Whoresnation, Cage Fight ve Smash Your Enemies. Bu saydığım arkadaşların son albümlerini Terror başı çekecek şekilde türlerine takılmadan ikişerli üçerli kombo yaparak dinleyin. 45 derece güneşin altında 5 shot votka içmiş gibi oluyorsunuz. Temiz.
05.07.2022
@P L A G U E, challenge accepted.
05.07.2022
@P L A G U E, Candy’nin yeni albümü deli bir şey ya.
Corpsegrinder’ın konuk olduğu “Can’t Help But Hate”in nakaratında “Kentelbateeyt” derken “Kenibıl heyt” diyor gibi olması kalp ben.
Laga luga yapmadan tek yumrukta işi bitiren bir albüm.
3 dakikadan uzun gaz müzik yapmak gereksiz gerçekten. Çok istiyosan aynı şarkıyı 2-3 kere dinle işte, nedir yani. Güzel albüm.
Ben de bu albümü abartacağım.
MMA ve UFC takip edenler için aşırı trivial bir bilgi:
Hafif ağırsiklet Khalil Roundtree, bir konserde kısa bir süreliğine Terror vokali oluyor – https://twitter.com/yungjamez_/status/1435496073116766208?s=20&t=nF7AQDSnQRZQGNmRIT2H0A
“One thousand tears for one thousand lies
One thousand hopes forced down to die
No fix can cure all the pain that I hide
It’s all fucked up, but this is my life”
Budur. Dinledikçe sözleriyle, tavırlarıyla, duruşuyla oldukça özel bir albüm olmaya başlıyor benim için.
Sanırım bu sene en sevdiğim albüm hala bu.
Lahmacuncu küreğiyle göt tokatlarken dinliyorum.
Bu sayfaya sürekli gelip tekrar tekrar 10 puan vermek istiyorum. Modern bir klasik.
E tabi şimdi öbür lavukla birbirine düşünce, götüne yılan kaçınca, aklını kaybetti.
0554 274 16 **. Son iki rakamı bulup beni arayın, sizi sikiyim.
02.01.2024
@ismail vilehand, 31