# - A - B - C - D - E - F - G - H - I - J - K - L - M - N - O - P - Q - R - S - T - U - V - W - X - Y - Z
Son Haberler
Anasayfa    /    Kritikler
REPLICANT – Malignant Reality
| 03.02.2022

Türün meraklılarının çok seveceği, geçen yılın arada kaynayan lezzetlerinden biri.

Üç kişilik death metal grup tehlikesi diye bir şey var. Hırpani görünümlü üç adamın yer aldığı siyah beyaz grup fotoğrafı ve Dark Descent, 20 Buck Spin ve yıllardır hayvan gibi uğraştıkları için bu şirketlerin yanına yaklaşmakta olan Hint firma Transcending Obscurity elinden çıkma çirkin ama bir o kadar da çekici bir death metal.

Bugün konuğumuz olan REPLICANT 2014’te kurulan ve mevzubahis albümü geçtiğimiz yılın Eylül ayında yayınlayan bir death metal grubu. Müziklerine bakınca ilk fark edilen şey adamların beklenmedik olma konusunda özel çaba harcadıkları ve bunu da odak noktalarını kaybetmeden yapmaları.

Bu ne demek? REPLICANT bir yandan dinlemekte olduğunuz riften sonra ne geleceğini, şarkının ne yöne evrileceğini size belli etmemeyi başarırken bir yandan da bunu her bir rifin, geçişin, pasajın hakkını vererek ve olayı kalabalığa boğmayarak yapan bir oluşum. Şarkıların her birinde bir dolu rif değişimi, bir anda başka kafalara giden olaylar olsa da nihayetinde olay bir an olsun çorbaya dönmüyor, karambole kurban gitmiyor.

Referans olabilecek gruplara gelirsek akıllara ARTIFICIAL BRAIN, GORGUTS, HATH, fakir DEMILICH’i, CHTHE’ILIST gibi isimler gelebilir. Grup death metal yaptığı için elbette ki MORBID ANGEL havasının da yer yer ya da bol bol karşımıza çıktığı şarkılar da “Malignant Reality” içerisinde kendilerine yer buluyorlar. Arada kullandıkları clean gitarla birlikte değişen ve saykodelik olmaya göz kırpan muhabbetlerle birlikte misal bir CRYPTIC SHIFT’e yakın duran dokunuşlara da rastlayabiliyoruz.

Ne var ki REPLICANT’ın asıl olayı death metalde yatıyor ve rif yapıları özelinde bana en çok ARTIFICIAL BRAIN ve HATH karışımı bir formülü hatırlatıyorlar. Adı geçen iki grubun da hayvanlığı düşünüldüğünde REPLICANT’ın da ne tür bir şey olduğu daha rahat tahmin edilebilecektir.

Eleştirel taraftan baktığımda aklıma toplamları bir eden iki adet yarımşar eleştiri noktası geliyor. Yarımşar dememin sebebi bu noktaların bir kısım dinleyici açısından birer artı teşkil edebilecek olması. Bunlardan ilki grubun akılda kalıcı rif yazma konusuna deliler gibi kafa yormaması. Rifler özelliksiz demiyorum; bilakis çok lezzetli olaylar var. Lakin kimi dinleyiciler albümün akılda kalıcılık konusunda belli bir noktaya ulaşıp sonrasına geçemediğini düşünebilirler. Ben bu dinleyicilerden değilim, albümdeki rif karakterini REPLICANT’a çok yakıştırıyorum ancak başka dinleyiciler için bu ihtimali dillendirmek istedim.

Diğer nokta ise vokal, gitar ve bastan sorumlu frontman Mike Gonçalves’in vokallerinin kimi dinleyiciler tarafından fazlasıyla çiğ, belki de yetersiz bulunabilecek olması. Şahsen yine bunu bir olumsuzluk olarak görmüyor ve Gonçalves’in bu haykırışlarını müziğin bu şekilsizliğine yakıştırıyorum. Ha, REPLICANT’ta HATH benzeri daha kükreyen bir vokal olsaydı şikâyet eder miydim, tabii ki hayır. Ancak bu da bu tür çirkin death metale gayet uygun diye düşünüyorum. Yine bu fikre katılmayabilecek dinleyiciler olacağını tahmin ettiğimden vurgulamak istedim.

Eğer solo içermeyen ancak çok etkin ve değişken gitar kullanımını, buna denk renklilikte davulları ve yıpranan ve yıpratan türde vokalleri seviyorsanız; bir de yukarıda bahsettiğim gruplarla ciddi düşünüyorsanız REPLICANT’ın çirkinliğine mutlaka kulak verin. Mutlaka verin.

8/10
Albümün okur notu: 12345678910 (4.82/10, Toplam oy: 11)
Loading ... Loading ...
etiketler:
  Albüm bilgileri
Çıkış tarihi
2021
Şirket
Transcending Obscurity Records
Kadro
Mike Gonçalves: Vokal, gitar, bas
Peter Lloyd: Lead gitar
James Applegate: Davul
Şarkılar
1. Caverns of Insipid Reflection
2. Relinquish the Self
3. Excess Womb
4. Death Curse
5. Coerced to Be
6. Rabid Future
7. Chassis of Deceit
8. Dressed in Violence
9. Ektoskull
10. The Ubiquity of Time
  Yorum alanı

“REPLICANT – Malignant Reality” yazısına 2 yorum var

  1. ihsanoird says:

    Vokal tarzı Steeve Hurdle R.I.P. gibi aynı (Gorguts – Obscura) hatta kimi anlarda cümle sonlarında sesi sabah ezanına eşlik eden bizim mahallenin köpeklerininkinden hallice oluyor ama beni de rahatsız ettiği söylenemez, müziğe karakter katıyor. 2021′de severek dinlediğim albümlerden biriydi

  2. ihsanoird says:

    Yeni albümleri canavar.

Yorum Yazın

*

"Yaptığım yorumlarda fotoğrafım da görüntülensin" diyorsan, seni böyle alalım.
Pasif Agresif, bir Wordpress marifetidir.