# - A - B - C - D - E - F - G - H - I - J - K - L - M - N - O - P - Q - R - S - T - U - V - W - X - Y - Z
Son Haberler
Anasayfa    /    Kritikler
ANTHRAX – We’ve Come For You All
| 02.06.2021

ANTHRAX adamdır!

Erhan Yiğit

Merhabalar, sitedeki eksikleri tamamlamak adına ara sıra eski albümleri yazıyorum. Benim için eski albümleri siteye kazandırmak yeni şeyleri yazmaktan çok daha keyif verici oluyor. Bugün ise kendisini akranları olan Metallica, Megadeth ve Slayer kadar sevdirememiş ama en az onlar kadar bu müziğe katkı sağlamış olan Anthrax’ın kanımca en güzel albümlerinden birisi olan We’ve Come For You All hakkında konuşacağım.

Kariyerlerinin belli dönemlerinde vokalist değiştirmek zorunda kalan grupların imajlarını ve müzik tarzlarını da yenileme durumlarına aşinayız; Böyle yapıyorlar (veya yapmak zorunda kalıyorlar) çünkü gidenin yerini gelenin tamamen doldurması gibi bir şey çoğu zaman söz konusu olmuyor, yeni vokalistin duruşundan ses rengine kadar her şeyi ile grubu baştan başa etkiliyor. Çok yakın bir örnek vererek durumu özetlemem gerekirse Artillery’de Legions zamanından beri vokalist görevi yürüten Michael Bastholm Dahl, power metal veya epic metalde maksimum verim alabileceği sesiyle bir thrash metal grubunda şarkı söylemesi ve X albümü ile beraber Artillery’i neredeyse yüzde yüz domine etmesi grubun bir thrash metal grubundan daha çok bir power metal grubuna benzemesine yol açtı. Kısaca burada ”Ben ne çalıyorum sen ne söylüyorsun” gibi bir durum oluştu doğal olarak. Bu örneği Artillery fanlarını kızdırmak için vermedim, sadece vokalist değişimine giden grupların bundan ne kadar etkilendiğini göstermeyi amaçladım.

Peki Anthrax’ta benzer durum var mı? Bence hayır. Joey Belladona’nın ayrılığından hemen sonra gruba dahil olan John Bush Armored Saint’da vokalist iken Metallica’dan dahi teklif almış ama bunu reddetmişti (Sonradan kafasını dağlara taşlara vurduğu rivayetler arasında) Anthrax’a katıldığında ise grubun müzik anlayışının ve özellikle beste şeklinin değişiminde ön ayak olmuştu. Grubun 80′li yıllarda icra ettiği coşkulu, ironik ve heyecanlı thrash metal altyapısı yeni vokalistin işin içine girmesiyle thrash metalden büyük oranda uzaklaşarak yerini rock eksenli yumuşak bir metal müzik anlayışına bırakmıştı. Anthrax John Bush’un Country müziğe ve Hard rock’a göz kırpan kıpır kıpır sesini kendi müziklerine uygulayabilmek için yapmıştı bunu elbette. Diğer thrash metal gruplarının da 90′larda o zamanların pazarında yer edinmek için stillerinde büyük değişikliklere gitmesini ve bunun sonucunda ortaya acayip şeyler çıkmasını da göz önünde bulundurarak söyleyebilirim ki John Bush Anthrax’ın 90′lı yıllarda aradığı şeyin ta kendisiydi.

Tabii We’ve Come For You All öyle alelacele peydah olan bir albüm değil. Anthrax 90′lı yılların başında şekillendirmeye başladığı yeni Hard rock-Alternative metal soslu müziğini bu albüme gelene kadar 3 albümde belli bir düzleme oturtmaya çalıştı. John Bush’un Anthrax ile ilk albümü olan Sound of White Noise grup için değişim çanlarının çalmaya başladığı ve Anthrax’ın da klasik thrash metal sahnesine elveda dediği albümlerin ilkiydi. (Aradaki I’m the Man kekoluğundan söz etmek istemiyorum)

Bu hareket ile grubun ne kadar doğru ne kadar yanlış yaptığı şu an günümüzde çok fazla önem teşkil etmese de Anthrax’ın bir thrash metal grubundan alternative metal grubuna evrilmesinin ve kendi kimliklerine farklı bir ayna tutmasının altında bu fikirler var. Her ne kadar bu fikirlerden birisi bahsettiğim periyotlardaki albümleri lead gitar olmadan kaydetmek olsa da We’ve Come For You All için ikinci bir gitarist ayarlayarak bu saçmalığa bir son vermeleri en azından kabul edilebilir.

We’ve Come For You All her şeyden önce Anthrax’ın uzun bir sessizliğe dalmadan önce girdiği son düzlüğü; Sound of White Noise, Stomp 444 ve Volume 8: The Threat is Real albümlerinin neticesinde oluşan yeni sound We’ve Come For You All ile birlikte yavaştan eskiye meyil edecek ve aradan geçecek olan 7 yılın sonunda Worship Music ile daha thrash metal tabanlı bir müziğe dönüşecekti.

Thrash metal demişken Anthrax’ın bu müzik türünün neresinde olduğu biraz tartışmaya açık; Anthrax her zaman akranlarının tersine dost canlısı ve coşku odaklı bir anlayışa sahip olduğundan ötürü bu müzik tarzının gereksinimlerinden birisi olan şiddeti arka planda bırakmak durumunda oldular. Bu sebepten zaman zaman Big4 denilen oluşumun içerisinde olup olmamaları gerektiği bile tartışılırken dahi müziklerinin sırrı olan bu coşkuyu ve enerjiyi kaybetmediler.

We’ve Come For You All grubun diskografisinde bayağı silik bir yerde duruyor. Bunun sebebi ister pazarlama konusundaki yetersizlik olsun, ister Anthrax’ın ”Hâlâ buralarda bir yerlerdeyiz” gibisinden bir tavır aldığı albüm olsun, ben We’ve Come For You All’u çoğu yönden çok iyi bir albüm olarak görüyorum. Başarısızlığı ile tezat oluşturan bu durumu anlamak biraz güç olsa da We’ve Come For You All Anthrax’ın müzik yelpazesinin ne kadar genişleyebildiğini gösteren bir albüm.

Benim için albümün en iddialı tarafı kesinlikle John Bush’un gür ve enerjik vokali; tıpkı James Hetfield’ın temposu düşük şarkılarda bile gösterdiği yükseklerde gezen hırçın vokaline benzer bir tarzda icra ettiği bu vokaller albümün yavaşlayan yerlerinde özellikle Safe Home şarkısında mevcut. Safe Home gibi tatlı-sert bir şarkıyı daha iyi söyleyebilecek bir vokalisti düşünemiyorum; belki James Hetfield? Bilmiyorum. Zaten John Bush’un tükenmek bilmeyen gücü albümü taşırken şarkıların hiç birinde dinleyicinin sıkılacağını ve yarıda keseceğini hiç sanmıyorum. Bu yönüyle We’ve Come For You All Anthrax’ın en dinamik ve dinlemesi en kolay albümü.

Davullara ve gitarlara gelince her ikisinin de emin ellerde olması We’ve Come For You All’u sıradan ve dinledikçe insanı bayan metal-rock albümlerinden ayıran şeyler arasında. Her bir parmağında on marifet olan, insanı davul çalmaya özendiren stili ile parlayan Charlie Benante ve rif tanrılarından birisi olan Scott Ian’ın albümdeki performansları takdire şayan. Scott Ian bu albümde thrash metal riflerini fazla kurcalamadan herhangi birisine thrash metal rifleri öğretebilecek kadar rafine bir iş koyuyor ortaya. Bacağım gibi kolları olan bu adamın daha aşağısını yapması imkansız zaten.

Sitede fazla Anthrax dinleyicisinin olmadığını düşünürsek We’ve Come For You All Anthrax’ı tanımak için olmasa da grubun ne kadar güzel bir müzik yaptığını anlayabilmek için mutlaka dinlenmesi gereken albümlerin başında yer alıyor. Anthrax’ın 90′lı yılların başından itibaren geliştirdiği alternative/groove metal soundunun en güzel ve en olgun örneği kesinlikle bu albümün içerisinde. Eğer Anthrax sevmiyorsanız ama sevecek bir nedene ihtiyaç duyuyorsanız We’ve Come For You All’a mutlaka şans vermelisiniz.

ANTHRAX adamdır!

8,5/10
Albümün okur notu: 12345678910 (6.58/10, Toplam oy: 24)
Loading ... Loading ...
etiketler:
  Albüm bilgileri
Çıkış tarihi
2003
Şirket
Century Media Records
Kadro
John Bush: Vokal
Scott Ian: Ritim gitar, geri vokal
Charlie Benante: Davul, gitar, akustik gitar
Frank Bello: Bas, geri vokal, lead vokal (12)
Rob Caggiano: Lead gitar, geri vokal
Şarkılar
1. Contact
2. What Doesn't Die
3. Superhero
4. Refuse To Be Denied
5. Safe Home
6. Any Place But Here
7. Nobody Knows Anything
8. Strap It On
9. Black Dahlia
10. Cadillac Rock Box
11. Taking The Music Back
12. Crash
13. Think About An End
14. We've Come For You All
15.Safe Home (Acoustic) (Bonus)
16. We're Happy Family (Bonus)
  Yorum alanı

“ANTHRAX – We’ve Come For You All” yazısına 10 yorum var

  1. deadhouse says:

    Anthrax’ın en kötü albümlerinden biri. Nu metal furyasına kapılan (Metallica bile kapıldı) büyük gruplar o dönem art arda Limp Bizkit, Linkin Park etkili albümler çıkarıyorlardı. O albümlerin çoğu da kötüdür. Anthrax, rap işine 80′li yıllardan beri aşinaydı. Ama bu, bu albümde Nu metal furyasına kapılmadıklarını göstermez. Albümde bariz şekilde etkilenme var. Nu metal etkisi büyük grupları müzikal ve imaj konusunda geriye götürdü. Tam tersini hayal etmişlerdi oysa. Zaten bu albümü, ne bileyim St. Anger’ı falan kimse takmadı. Ne o dönem ne sonrasında.

    Yiğit

    @deadhouse, bir St. Anger hater’ı olarak ben gayet takıyorum bu albümü. Cillop gibi iş.

  2. bardetto says:

    @Erhan Yiğit, cillop gibi kritik olmuş. görüşlerine kısmen katılsam da bu albümle aram pek de iyi değil. özellikle prodüksiyonu beğenmiyorum. boğuk birazcık. worship music açınca sanki kulaklarım tıkanıkmış da açılmış gibi oluyor.

    Worship Music kritiği de senden sanırım. merakla bekliyorum. En sevdiğim Anthrax albümü hakkında ne yazacaksın acaba:)

    Erhan

    @bardetto, Teşekkür ederim. Haftaya gelecek Worship Music.

  3. Rzeczom says:

    anthrax’ın böyle bir albümü olduğunu bile bilmiyordum. ne adını, ne kapağını, ne de içerisindeki herhangi bir parçayı.

    etiketlerde groove-thrash metal etiketleri var ancak sadece dinlediğim safe home isimli parçaya bakarak söylebilirim ki aşırı derecede alternatif/nu-metal bir iş.

    arkada çalsa, anthrax olduğunu anlamam. o derece.

  4. Cem says:

    Grubun bu albüm kapağıyla birlikte Music of Mass Destruction, For All Kings ve Worship Music albümlerinin kapaklarının çizeri duayen çizgi roman sanatçısı Alex Ross’tur. Üstada da shout-outunu verelim.

  5. Jonni says:

    John Bush ‘un en iyi Anthrax vokali olduğunu biliyor ve daha yüksek sesle söylüyoruz

  6. Yenal says:

    Anthrax ı yeni yeni keşfediyorum bu albümüde yeni dinliyorum. Belki daha sert şeyler dinliyodum o sebepten olabilir.Sepulturanın yeni single çıkarmış haberiniz ola dinleyin.

  7. Yenal says:

    @Cem, Alex Ross un bu tarz kapakları çizdiğini birkaç gün önce öğrendim şaşırdım doğrusu. Benimde örnek aldığım bir sanatçıdır.

  8. Erhan says:

    Alex Ross. Kendisinin eline özellikle ‘el’ çizme konusunda kimse el dökemez. Anthrax albümlerinde etrafa serpiştirdiği uzanan ellere ve kollara bakınca bu abinin bu işte kral olduğunu söyleyebiliriz.

Yorum Yazın

*

"Yaptığım yorumlarda fotoğrafım da görüntülensin" diyorsan, seni böyle alalım.
Pasif Agresif, bir Wordpress marifetidir.