# - A - B - C - D - E - F - G - H - I - J - K - L - M - N - O - P - Q - R - S - T - U - V - W - X - Y - Z
Son Haberler
Anasayfa    /    Kritikler
XENOBIOTIC – Mordrake
| 22.09.2020

İki yüzlü bir adamın hikâyesi.

Oğuzcan Dilek (Alondate)

Ekstrem metal türü acayip bir kısır döngüye girdi. Cinnet olan albümün karakteri yok. Karakteri olan yeterince sert değil. Melodikse kafamıza ölümcül davullar, gitarlar inmiyor. İnse de bu sefer akılda kalıcı olmuyor. Biz dinleyicileri tatmin etmek iyice zorlaştı. Özellikle her çıkan albüme büyük bir iştahla saldırdıktan sonra bir daha yüzüne hiç bakmamak tam bir kronik hastalığa dönüştü. Bir albümü çıktıktan aylar, yıllar sonra bile dinliyorsak o albümü başarılı kabul ediyorum. Not ya da başka bir kriterin artık pek bir önemi kalmadı. Maymun iştahımıza dur diyebilen eser, olmuş demektir.

Bu noktada Xenobiotic isimli hayvanlar topluluğu, ikinci albümleri “Mordrake” ile bir yandan ensemize balyoz darbeleri indirirken bir yandan da akıl alıcı melodiler ile uzun süreli belleğimize kalıcı bir giriş yapmayı hedefliyor. Tür içerisinde artık tüm bu işleri yapabilen grup sayısı bir elin parmaklarını geçmediği için “Mordrake” adeta uzaydaki bir oksijen tüpü misali imdadımıza yetişiyor. Özellikle şarkı karakterleri içerisindeki çeşitlilik çok acayip bir noktada. Bir şarkıda hayvan gibi tepinirken, aniden “Tülay nolur geri dön sensiz yapamıyommm! Seni bir daha görebilecek miyim?” nidaları ile resmen bir aşk şarkısı (Saphris) dinlediğimizi hissedebiliyoruz. Bir başka şarkıdaya “Sen Abdülhamid’i savundun! Hayır savunmadım! Çıkar Göster!” tarzı bir kavgadaki gerginlik seviyesinde bir ateş püskürüyorlar (Grieving the Loss of Self).

Bu albümdeki hayvanlık seviyesini tanımlamak gerçekten zor. Nefret? Fazlasıyla. Delilik? Gırla. Kulağa tecavüz? İstemediğiniz kadar. Bir de ufak tefek temiz vokallerle aklımızı alıp götüren kısa pasajlar. Peki albümün bunların hepsini yapıp kulağımıza tecavüz ederken bir yandan da bizim daha fazlasını istememiz? Bu adamların geleceği çok ama çok parlak. İlerde daha neler yapabilirler cidden büyük merak içerisindeyim. Yıllar geçmiştir ve aslında olan: Sene 2024. Müzik işi tutmayınca gardiyan olmak için oturup KPSS çalışmaya başladılar…

Şarkılar genel olarak tarama şeklindeki gitar ve davul kombolarının üzerine çok yırtıcı, cinnetin kıyısında gezen hayvansı bir vokalin birleşmesiyle oluşuyor. Bunu yaparken her bir şarkının birbirine benzemeyen yapısı ise harika bir durum. Hatta az önce bahsettiğim az ama öz kullanılan temiz vokal kullanımı o kadar akıcı bir şekilde yapılmış ki, o bölümün sözlerini ezberleyip, her seferinde eşlik etmeye çalışmanız kaçınılmaz olacak. Fakat açılış şarkısından kapanışa kadar sınırsız bir hayvanlık var diyemeyeceğim. Dysphoria ve Thalamus gibi parçalar ile nefes alma payı verilmiş. Açıkçası pek mantıklı bulmadım bu düşünceyi. Amaç zaten dinleyiciyi gebertmek. Devasa bir son teknoloji televizyonun üzerine dantelli örtü bırakmak gibi olmuş.

Albüm kapağına ve bazı şarkıların sözlerine bakınca “Mordrake”in tema olarak Edward Mordrake isimli iki surata sahip olan bir adamın hikâyesini ele aldığını görüyoruz. Özünde bir konsept albüm bu. Kafasının arkasındaki suratı/ikizi ona geceleri sürekli korkunç şeyler söylediği için 23 yaşında intihar ettiği söyleniyor. İnternette küçük bir keşfe çıkınca korkunç bir şehir efsanesi olduğunu göreceksiniz. 2020’de böyle bir insanın yaşadığını hayal ettim de… Peş peşe yaşadığımız bombastik olaylar sağ olsun, pek kimsenin yadırgayacağı bir durum olacağını da sanmıyorum.

Velhasıl, ismini bir Alien vs Predator filminden almış gibi duran Xenobiotic önce öldürüyor daha sonra diriltip tekrar öldürmeye devam ediyor. Özellikle hem hayvanlık hem de akılda kalıcılığı aynı potada muhteşem şekilde eritmesiyle büyük övgüyü hak ediyorlar. Lütfen “Mordrake” dinleyin, dinlettirin. Sevaptır.

9/10
Albümün okur notu: 12345678910 (6.30/10, Toplam oy: 27)
Loading ... Loading ...
etiketler:
  Albüm bilgileri
Çıkış tarihi
2020
Şirket
Unique Leader Records
Kadro
TJ Sinclair: Vokal
Cam Moore: Gitar
Nish Raghavan: Gitar
David Finlay: Bas
Mikey Godwin: Davul

Konuk:
Sam Dishington: Vokal (6)
Kyle Anderson: Vokal (11)
Şarkılar
1. Insomnia
2. Light That Burns the Sky
3. Inverted
4. Acedia
5. Dysphoria
6. Saphris
7. Fractured
8. Thalamus
9. Grieving the Loss of Self
10. Mordrake I: Reverie
11. Mordrake II: Acquiesce
  Yorum alanı

“XENOBIOTIC – Mordrake” yazısına 7 yorum var

  1. enemyofgod says:

    Güzel kapak, güzel müzik.
    Normalde deathcore’u hep uzaktan takip ederim ama bunu sevdim, kritikte bahsedildiği akılda kalıcılığı yüksek.

  2. Kastaga says:

    harika albüm. kritiğinin siteye gelmesi güzel oldu.

  3. Eline sağlık. Albümü henüz dinlemedim ama bu akşam basket oynarken dinleyeceğim. Kapak konusundan bahsedeyim, Mariusz Lewandowski yetenekli bir insan ve 60 yaşında hayvan gibi sert metal gruplarına kapak çizmesi çok hoş bir şey. Tarzını da seviyorum, sadece bazen bazı kapakları başka bir albüm kapağının kitapçık görseli veya alternatif kapağı gibi olabiliyor.

    http://www.pasifagresif.com/wp-content/uploads/xenobiotic-mordrake.jpg
    https://www.metal-archives.com/images/7/9/8/0/798059.jpg?0521
    https://www.metal-archives.com/images/6/6/4/5/664567.jpg?2410
    https://www.metal-archives.com/images/7/7/0/6/770691.jpg?4643
    https://www.metal-archives.com/images/7/7/3/9/773997.jpg?2232
    https://www.metal-archives.com/images/7/3/3/6/733697.jpg?3828
    https://www.metal-archives.com/images/6/9/6/6/696699.jpg?1721
    https://www.metal-archives.com/images/7/8/4/9/784987.jpg?1954

    Renk paleti tercihiyle ilgili bir olay ve karakteristik bir havasının olması da çok güzel. Ama bazen aşağıdaki üç örnek gibi %50′den fazlası birbiriyle örtüşen işler de yapabiliyor.

    https://www.metal-archives.com/images/8/1/9/3/819341.jpg?3504
    https://www.metal-archives.com/images/8/3/6/5/836579.jpg?5251
    https://www.metal-archives.com/images/7/8/8/4/788473.jpg?1017

    chuck

    @Ahmet Saraçoğlu, kendisini takibe aldım. tanıttığın iyi oldu.

    Rashid

    @Ahmet Saraçoğlu, Eliran Kantor gibi albümün tarzına göre değil de, kendi kafasındakı kapakları yapıyor gibi. Yani, albümlerden bağımsız adam durmadan sanki kendi hikayesinin yeni bölümlerini sunuyor ve isteyen gelip, beğendiğini alıp, albüm kapağı yapıyor.

  4. Albümü dinledim. Gayet güzel albüm. Yazıda bahsedildiği gibi yardırmışlar. Son 10 dakikasına geldiğinde biraz doygunluk oluştu açıkçası ama pas geçilmemesi gereken bir iş olduğu ortada.

Yorum Yazın

*

"Yaptığım yorumlarda fotoğrafım da görüntülensin" diyorsan, seni böyle alalım.
Pasif Agresif, bir Wordpress marifetidir.