Fin oldukları ve beş kişiden oluştukları dışında haklarında pek bir şey bilinmeyen black metal grubu SIELUNVIHOLLINEN’in Nisan 2019’da çıkardığı üçüncü albümü “Kuolonkylväjä” ile beraberiz bugün. Tahmin ettiğiniz üzere “Kuolonkylväjä” (“ölüm eken” gibi bir anlamı var ve “kuolonkülveye” şeklinde telaffuz ediliyor) kelimesini hemen kopyaladım ve vakit kaybetmeden albümden bahsetmeye başlıyorum.

Az aşağıda göreceğiniz fotoğraflarından da anlaşılacağı üzere SIELUNVIHOLLINEN (düşman, karşı taraf) elemanlarının net bir karşıt duruşu var. Sözlerinde Satanizmi, Hristiyanlık ve İslam karşıtlığını konu eden grup, bu konseptleri benimsemesine rağmen öyle terörist bir black metal yapmıyor. Genel itibarıyla HORNA ile SARGEIST kırması bir düzlemde seyreden bir müzikleri var ve birazdan bahsedeceğim bazı olumsuzluklar dışında bu gayet iyi işleyen bir formül olarak “Kuolonkylväjä”yi sarıp sarmalıyor.

Albümün ilk iki şarkısı olayın gayet yardırmalı, çekici, “ooo bu da neymiş” dedirtecek şekilde başlamasını sağlıyor. Grubun adını söylemeden bu iki şarkıyı bana dinletseler, kim olduklarını çok net merak ederim. Bir kere herhangi bir grubun klonu gibi değiller. Ayrıca gayet canlı, ortalığı yangın yerine çevirmeye müsait bir sound’ları var.

Kimliksiz oluşları, götlerini dönüp fotoğraf vermeleri falan da eklenince adamların paçozluğu, işsizliği daha bir çekici hâle geliyor. Bunlar belli ki black metale gönül vermiş birtakım hayatsızlar ve bu sayede böylesi lezzetli bir black metal yapıyorlar. Sonuçta bunları düşündürtecek düzeyde etkileyici bir giriş yapıyor “Kuolonkylväjä”. Vokaller yerli yerinde, black metale dair aklınıza gelebilecek neredeyse her şey var, prodüksiyon çekici, çeşitlilik had safhada.

Olayın tam da düşündüğüm lezzette seyretmeyeceğini ve tahmin ettiğim düzeyde vahşi olmayacağını hissettiren ilk şarkı üçüncü sıradaki “Uusi kurja maailma” oldu. Gayet güzel bir şarkı olmasına rağmen içindeki melodik yapıların bu karanlık içinde biraz sırıttığını, fazlaca ön planda olduğunu düşündüm. Şarkılar ilerledikçe bu durum artarak devam etti ve grup bir yerden sonra melodik death metal grubuna bağlamaya başladı. Misal “Auringon hylkäämä maa”nın 3.50’den sonrası neredeyse “Lunar Strain” dönemi IN FLAMES, ilk dönem DARK TRANQUILLITY kadar melodik, üstelik de bu melodiler melodik black metal melodisinden çok melodeath’e yakın seyreden bir yapıdalar. Olayın black metal kısmı aynen yerli yerinde duruyor, fakat bu blast beat’li yardırmanın yanında adamlar neredeyse SENTENCED ayarında melankolik bir melodi anlayışı sergiliyorlar. Mesela “Voittomme”. Şarkıda hayvan gibi blast beat’ler var, vokal “SATAAAAAN!!!” diye yardırıyor, %10.000 black metal bir şarkı, ama gel gör ki şarkının açılışındaki ilk 20 saniyede cidden SENTENCED ile bir power metal grubunun karışımı bir karakter var.

Bunun haricinde albümde pek bir falso yok gibi. Bir kere baştan sona Fince olması albüme çok tatlı bir hava katıyor ve o vurgulu söylenen r harfleri falan bizi ister istemez black metal karanlığının içine çekiveriyor. Yukarıda bahsettiğim melodik yapıların fazlaca görülmediği ilk iki şarkının yanı sıra albümün atarlı, çiğ ve MOTÖRHEAD+HELLHAMMER patch’li ceket giyen şarkılarından “Kirous viimeinen” de gayet piç bir eser. Sonuçta 8 şarkıdan oluşan bu 34 dakikalık kısa albüm bize tam dozunda bir black metal saldırısında bulunarak üzerine düşeni yapıyor ve gölgelerin arasında kaybolup tekrar karşımıza çıkacağı anı bekliyor.

“Kuolonkylväjä” gayet iyi bir black metal albümü. Bahsettiğim bazı alakasız fikirler dışında genel olarak black metalin hakkını veriyor ve olayı geniş çerçeveden gören bir yaklaşım sergiliyor. Albümde çiğlik, melodi, tarama, rif, ne ararsanız var. Bu sayede grubun hitap edebileceği kitle genişliyor, ama bana kalırsa bahsettiğim kimi unsurlar grubun esas kitlesi olan harbi black metalcileri biraz itme potansiyeli de taşıyor. Bunlar sizin için eğreti bir durum teşkil etmiyorsa “Kuolonkylväjä”yi gayet güzel dinleyip bayağı da keyif alabilirsiniz.