# - A - B - C - D - E - F - G - H - I - J - K - L - M - N - O - P - Q - R - S - T - U - V - W - X - Y - Z
Son Haberler
Anasayfa    /    Kritikler
NOCTEM – The Black Consecration
| 01.01.2020

İspanya’da çürümüş bir şeyler var.

2016’da Girne, Kıbrıs’ta bulunan Tempo Cafe’de incelemesini yazdığım bir önceki NOCTEM albümü “Haeresis”in ardından İspanya metal sahnesinde çok sular aktı (ne tesadüftür ki şu anda da bu yazıyı siteye Lefkoşa’daki otel odamdan giriyorum). PERENNIAL ISOLATION, ALTARAGE, AVERSIO HUMANITATIS, PROFUNDIS TENEBRARUM, SHEIDIM, TEITANBLOOD gibi birçok grup İber yarımadasının karanlığını belki de hiç olmadığı kadar artırdı, genişletti.

O zamandan bu yana NOCTEM’i düzenli olarak dinledim dersem yalan söylemiş olurum. “Haeresis”i yazdıktan sonra albümden bazı şarkıları ara ara dinledim ve grupla olan ilişkimi “yeni albüm haberi gelene kadar bir köşede dursun” le sınırladım.

İşte o yeni albüm haberi geldi, hatta o da yetmedi albümün kendisi geldi. Valencialı grubun yeni albümü “Kara Kutsama”, grubun bıraktığı yerden devam ettiğini ve olayın yoğunluk yönünü biraz daha ileri götürdüğünü gösteren bir çalışma.

Beşinci albümü “The Black Consecration”da yine death metal ve black metali bir potada eriten bir NOCTEM görüyoruz. Polonya’nın “corpsepaint’li elemanlardan oluşan blackened death metal grubu” bolluğu düşünüldüğünde, NOCTEM’in de hemşerileri BEHEMOTH ve HATE’e yakın duran bir şiddet sunduğunu söyleyebiliriz.

Burada olay işin içine katılan death metal unsurları. Yoksa zaten sayısız black metal grubu corpsepaint yapıyor. Ancak olayın içine death metal de girince bunu vurgulamak çok da anlamsız olmuyor sanki.

“The Black Consecration” standardın üstü bir black/death metal sunan ve yaratıcılık noktasında ortalamanın üstünde duran bir çalışma. Şarkıların tadı, tuzu, terörü yerli yerinde. Black metalin WATAIN sularında yüzen tarafını “Casus Luciferi” ayarında bir karanlıkla sunan NOCTEM, bunun yanı sıra olaya gayet iyi yedirilmiş irili ufaklı fikirlerle şarkılarını renklendirmesini biliyor. “Coven”ın ortasındaki melodik arpej üstüne binen tarama gitarlar ve vokalin ızdırap ve öfke kusuşu buna güzel bir örnek. Grup black metal ve death metal gibi iki hayvan türü harmanlasa da ortada öyle terörist bir black metal manyaklığı yok. NOCTEM nerede coşup nerede nefes alması gerektiğini biliyor ve bu sayede albüm nefes alıyor, derinlik kazanıyor.

“Uprising of the Impenitents”in ortalarındaki akustik gitar bölümü ve sonrasındaki ağır tempolu bölüm gibi epik kısımlar albümde yer bulsa da çoğu şarkıda çok hızlı ile nefessiz bırakan arasında gidip gelen bir tempo görüyoruz. “Toprak olup gideceğiz” temalı “All That Now Belongs to the Earth”ün girişindeki gibi bir kaos hortumu edasıyla her şeyi içine çeken taramalar ve 1000 bpm’de çalmazsa ailesini öldüreceklermiş gibi çalan davulcu sayesinde grup zaman zaman BELPHEGOR’un en sapıttığı anları da hatırlatıyor, ama olayın temelindeki alçalıp yükselmeli beste anlayışı her zaman son sözü söyleyen taraf oluyor.

Şarkıların neredeyse tümünde hem çok hızlı delirme hem de orta/düşük tempoda uğursuz bir şeyler yapma eğilimi mevcut, lakin grup bunu şablon beste formülü olarak tüm şarkılarına enjekte etmediğinden bir monotonlaşma da görülmüyor. “The Black Consecration”ı çok iyi yapan başlıca şey albümün dinamik ve değişken olması, her şarkının bir başkasının favorisi olabilme potansiyelini barındırması ve epey tehditkâr bir güç sunması. “The Black Consecration”ı başyapıt yapmayan başlıca şey ise albümün akıllara kazınan, unutulmaz bir fikir barındırmaması. Bu ne kadar eleştiri konusu olur, olmalı elbet tartışılır ama “YAPAN YAPIYOR” gerçeğinin ışığında ya yapanlara tapacağız ya da yapamayanların bu yönünü vurgulayacağız. NOCTEM’in bunu yaptığını söylemek zor, ama yine de çok iyi bir albüm çıkardıklarını da rahatlıkla ifade edebiliriz.

İkinci yarısının daha iyi olduğunu düşündüğüm ve özellikle son 3 şarkıda epey bir hırçınlaşan “The Black Consecration” NOCTEM’in zaten ortalamanın üstünde seyreden diskografisi içindeki en iyi işlerden biri. Ayıracağınız 43 dakikayı bence net şekilde hak edecek, epey emek verilmiş tutku dolu bir çalışma. Yazıdaki şarkıları sevdiyseniz albümü dinlemenizi öneririm. O ikisi yetmediyse bir de albümün en vahşi, en küstah iki şarkısı olan “Let That Is Dead Sleep Forever” ve “Dichotomy of Malignancy”yi dinleyin, ona göre kararınızı verin.

7,5/10
Albümün okur notu: 12345678910 (5.40/10, Toplam oy: 10)
Loading ... Loading ...
etiketler:
  Albüm bilgileri
Çıkış tarihi
2019
Şirket
Art Gates Records
Kadro
Beleth: Vokal
Exo: Gitar
Varu: Bas
Voor: Davul
Şarkılar
1. The Black Consecration
2. Sulphur
3. Uprising of the Impenitents
4. Coven
5. All That Now Belongs to the Earth v 6. Let That Is Dead Sleep Forever
7. Court of the Dying Flesh
8. Dichotomy of Malignancy
  Yorum alanı

Yorum Yazın

*

"Yaptığım yorumlarda fotoğrafım da görüntülensin" diyorsan, seni böyle alalım.
Pasif Agresif, bir Wordpress marifetidir.