# - A - B - C - D - E - F - G - H - I - J - K - L - M - N - O - P - Q - R - S - T - U - V - W - X - Y - Z
Son Haberler
Anasayfa    /    Kritikler
BEHEADED – Only Death Can Save You
| 28.06.2019

Dinlerken ben utandım, siz hiç utanmadınız mı?

Oğuz Sel

Biraz şansı, bolca yeteneği olan ve en az bir tane mastermind barındıran grupların, metalin alt türlerini şekillendirdiğine zaman içerisinde ya tanık olduk ya da bu grupların diskografilerini döndürdükçe gördük, öğrendik. İmkânı olan ama yeteneği kısıtlı gruplar ise türü şekillendiren isimlerin izinden gitmeyi tercih ettiler genellikle. Örnekler verip yazıyı boğmak istemiyorum ama işte bir tane Cannibal Corpse var, bir dolu ötekisi var; bir tane Deicide var, bir dolu diğerleri var, bir tane Dying Fetus var, bir dolu berikileri… Saymakla bitmez, hakikaten saymakla bitmez.

Konuyu daha en başından acımasızca Beheaded’a getireceğimi anlamışsınızdır. Maltalı grubun iki sene önce çıkan albümünü de yine ben ele almış, albüme dair olumlu yorumlarımı sıralamıştım. Orada da belirttiğim üzere grup yeni bir şey yapmıyor, 1990’lardaki death metal havasını 2017 yorumuyla dinleyicilerine sunuyor ve bunu da gayet başarılı şekilde yapıyordu. Fakat kesinlikle pas geçilmemesi gereken nokta, grubun “yeni bir şey yapmıyor” oluşuydu. Evet, bugün de türlerden bağımsız olarak yeni gruplar, Amerika’yı yeniden keşfetmiyor ama parçalarına “imza” niteliğinde ufak dokunuşlar yapabiliyor, bununla “Aha, bu işte XYZ grubunun işi işte!” dedirtmeyi başarabiliyor; hepsi bunu yapamıyor ama yapanlar yapıyor işte.

1991 yılından bu yana sahnede olup geçen neredeyse 30 yılı 6 albümle taçlandıran Beheaded, bu köklü geçmişine karşın, kendi diskografisi bile dikkatle incelendiğinde, ciddi git geller yaşayan, dikiş tutturamamaktan ziyade ne yapacağına bir türlü karar veremeyen bir profil çiziyor. Ekibin şu anki vokal koltuğundaki Frank Calleja gelmeden önce gayet taş gibi Dying Fetus’un eskilerini andıran işler yapan grup, yeni vokalle birlikte biraz daha farklı bir rota çiziyordu kendisine. Bir yerde kendini biraz daha Hour of Penance çizgisine çekiyor ve bu durum, 2017 çıkışlı albümde de kendini hafiften gösteriyordu. Suffocation’ı andıran pasajlar, Hour of Penance’ın güçlü olduğu etkileyici rif/patlayıcı sound ikilisiyle bir araya geliyor, bayağı bayağı dinlenebilir bir iş çıkıyordu ortaya.

Son birkaç albümünü Unique Leader Records’tan çıkardıktan sonra türdaşı Hour of Penance gibi Agonia Records’a geçen (grupların davulcuları da ortak, bu da mı tesadüf?) Beheaded, 2019’un en acı sürprizlerinden birini yaptı ve çıkarmasaydı daha evlâydı diyebileceğim “Only Death Can Save You”yu yayınladı. İlk albümünü yayınladığı 1998 yılından bu yana yaptığı savrulmaların bence en tutarsız ve en başarısızını gerçekleştiren Behaded, rif yoksunu, yaratıcılık fukarası, sound düşkünü, eşşoğlueşşek bir albüm hazırlamış bize. Yapımın müzikalite tarafını masaya yatırıp incelemek gerekiyor ama heriflerin ciddi bir kolaycılığa kaçtığını rahatlıkla söyleyebilirim. Şarkıları dinlerken bazen “Aaa bu Dying Fetus lan!” diyorsunuz, “Embrace Your Messiah” parçasına geldiğinizde “Oha Kataklysm’in iki farklı şarkısını, parçanın girişi olarak dönüştürmüşler!” diye yorumlar yapabiliyorsunuz, albüme adını veren parçaya geldiğinizdeyse nedense aklınıza, ismini artık yazmaktan benim utandığım black metal grupları getirebiliyorsunuz. Kardeşim, dinlerken ben utandım, siz bu şarkıları yazarken/kaydederken hakikaten utanmadınız mı yahu? Yok muydu albüm bitince şarkıları inceleyecek, değerlendirecek birileri çevrenizde?

Sinir katsayımı daha fazla yükseltmemek için sound kısmına balıklama dalıp yazının sonlarına doğru ulaşmak istiyorum. İki sene önce yayınladığı albümdeki güçlü bas tonlarının, vurucu sound’un yerinde yeller esiyor; Dismember’ın “Death Metal” zamanlarını andıran ama epey baskılanmış gitar tonlarına eşlik eden basları duymak için özel çaba sarf etmek gerekiyor. Onun yerine davul kick’lerinden duyulan baslar var ve maalesef onlar da bir süre sonra baygınlık veriyor. Şakır şakır trigger’lı davul dinlemeye bayılırım, öküz kazımaların hastasıyım ama rifsiz kazıma hakikaten tat vermiyor, aksi, bana şarkının zayıflığını örtbas etme çabası gibi geliyor, kusura bakmasınlar.

Albümü Spotify’dan dinlemeye başlamadan önce Agonia’nın YouTube sayfası üzerinden dinliyordum. Yorumlara bakayım, millet ne yazmış dedim kendi kendime ve en az albümün kendisi kadar beni yerin dibine sokan mesajlaşmalara denk geldim. Birkaç yorumcu albümü beğenmediğini farklı şekillerde dile getirmişler. Beheaded Official hesabı da o yorumculara açmış ağzını, yummuş gözünü. Ya kardeşim, çocuk musunuz, mal mısınız? Koskoca grupsunuz ulan KOSKOCA GRUPSUNUZ. Gelen yorumlara eyvallah deyin geçin ya da daha usturuplu yanıtlar verin ki millet helal olsun desin geçsin. Fakat bu ne? Saçma sapan laf geçirmeler falan.

Neyse, süper mega düzeyde uzattığımın çok farkındayım. Türe meraklıysanız, bu albümden çok daha iyilerini zaten dinlemişsinizdir. İşten eve yorgun argın gelip buzdolabında üç gündür durarak kurumaya başlayan salçalı makarnayı kaşıklarken aklınıza Malta’ya gidip sağlam bir tatil yapma fikri, bu fikirler birlikte “Beheaded Maltalı bir gruptu di mi ya?” gibi düşünceler gelirse, “Only Death Can Save You”ya zaman ayırıp albümü dinleyin.

5/10
Albümün okur notu: 12345678910 (6.44/10, Toplam oy: 16)
Loading ... Loading ...
etiketler:
  Albüm bilgileri
Çıkış tarihi
2019
Şirket
Agonia Records
Kadro
Frank Calleja: Vokal
Omar Grech: Gitar
Simone Brigo: Gitar
David Cachia: Bas
Davide Billia: Davul
Şarkılar
1. The Charlatan's Enunciation
2. Evil Be to Him Who Evil Seeks
3. A Greater Terror
4. Unholy Man
5. Embrace Your Messiah
6. The Papist Devil
7. Gallows Walk
8. Only Death Can Save You
9. From the Fire Where It All Began
  Yorum alanı

“BEHEADED – Only Death Can Save You” yazısına 8 yorum var

  1. Herkesin vasat albümü olabilir ama YouTube’da millete laf sokmaları cidden çok tatsız.

    “We’re still a DEATH METAL band and there ain’t a damn thing you can do about it garbage boy …… next !”

    Kaç yaşındasınız ulan bu nedir…

  2. ismail vilehand says:

    Beast Incarnate’ten bile daha iyi olmuş, boş yok. Nefes aldırmamışlar. Önceki işlerine göre brutal death metal karakterinden uzaklaşıp daha primitif ve groovy yapıda, “rif üstüne rif” diye tabir edilen tarza yakın bir albüm olmuş. Death metal manyakları es geçmesin, baya dalgayı çıkarıp masaya vurmuş adamlar.

    ali

    @ismail vilehand, +1

  3. P L A G U E says:

    Beheaded in net olarak en iyi albümü. Misery index son album beni nasil delirtiosa ayni kafayi bu albumde yasiyorum. Kapak, sound, besteler hepsi akıl alıyor. Yukarıda ismail vilehand gerekeni zaten söylemiş. Türe meraklılar es geçerse çok yazık olur…

  4. crowkiller says:

    sonu -ed ile biten death metal grupları genelde iyi olur ama bunlar sıçmış

  5. markusulf says:

    5.parçada ki riff bir yerden tanıdık geliyor ama…

  6. Rashid says:

    Bu bir kaç yıl içinde gruba ne olmuş anlamadım. Beast Incarnate isimli hayvan albümüyle bu vasat albümün aynı gruptan çıktığına inanamıyorum. Kayıt kalitesi kötü, tek düze ve sıkıcı şarkılardan oluşan bir albüm olmuş. Yani, grup ismini görmesem “tipik vasat Amerikan death metal grubu” der geçerdim. Hani grup üyeleri değişse anlarım da öyle bir değişiklik bile olmamış. Bu albümün mix/mastering işini davulcu Davide Billia yapmış ve maalesef yüzüne gözüne bulaştırmış. Baştan sona hayal kırıklığı.

  7. Bloodshot says:

    Albümü bir kez dinledim, hiç de fena değil. Yazara saygım sonsuz ama bu kadar gömülecek bir albüm olmadığını düşünüyorum. Kritiğe bakıp albümü es geçmeyin derim ben.
    Bu arada kapak mükemmel

Yorum Yazın

*

"Yaptığım yorumlarda fotoğrafım da görüntülensin" diyorsan, seni böyle alalım.
Pasif Agresif, bir Wordpress marifetidir.