# - A - B - C - D - E - F - G - H - I - J - K - L - M - N - O - P - Q - R - S - T - U - V - W - X - Y - Z
Son Haberler
Anasayfa    /    Kritikler
REVOCATION – The Outer Ones
| 01.10.2018

Lovecraft, metal, yaratıcılık ve kadro tercihleri üzerine.

9 yıl önce “Existence is Futile”ı incelediğim sırada REVOCATION adını yeni duyurmaya başlayan bir gruptu. O dönemlerde ülkemizde gruptan haberdar olan az kişi vardı, dolayısıyla incelemenin manşetini “Bugüne dek duymadığınız en iyi grup” olarak koymuştum. Mükemmel ilk albümleri “Empire of the Obscene” ile çok yüksekten girdikleri metal dünyasında kısa sürede kendini belli eden REVOCATION, ilk iki albümüyle bence dönemin en heyecan verici birkaç grubundan biri olarak öne çıkmıştı.

Üçüncü albümleri “Chaos of Forms” ile bana kalırsa ufak çaplı bir geri adım atan REVOCATION, kendi adını taşıyan albümleriyle yine gayet başarılı bir iş sunmuş, akabinde çıkan “Deathless”ta ise tekrar geri gitmişti. O albüm, alıştığım ve bayıldığım REVOCATION yaratıcılığını ve karakterini istediğim düzeyde yansıtmayan bir çalışmaydı.

Great is Our Sin”, grubun kısmen inişli çıkışlı diskografisinin tekrar yukarı kalktığı bir albümdü. Deli gibi yaratıcı ve kişilikli değildi ama sağlamdı; yeterli düzeyde REVOCATION hayvanlığı barındırıyordu.

Bu yazdıklarımın herkes için farklı olduğunu biliyorum; bazısına göre en iyi albümleri “Chaos of Forms”, bazısına göre “Deathless”. Dolayısıyla konu REVOCATION olduğunda mutabık kalınan bir en iyi/en vasat durumu yok. Grubun yetenekli, yaratıcı ve tehditkâr olduğu açık; kilit nokta bunu her an aynı düzeyde bir etkileyicilikle sunup sunamadıkları.

“The Outer Ones”, metalcinin dostu H. P. Lovecraft’ın hikâyelerinden beslenen bir albüm. Kapağındaki acuze yaratıklardan şarkı sözlerine dek Lovecraft’ın karanlık âlemlerini bizlere sunan bir işle karşı karşıyayız. Bu noktada önemli konu, grubun albüme ne kadar karakter katabildiği. Gruplar kimi zaman görünürde dolu ama özünde o kadar da dolu olmayan albümler yapabiliyorlar. İlk dinleyişte “Oooo” diyor, sonradan albüme ısınıyorsunuz, sonra bir de bakıyorsunuz ki haftalar geçmiş ve albümü dinlemek aklınıza bile gelmemiş.

“The Outer Ones” bu noktada ortalarda seyreden bir çalışma. Albümü dinlerken “Oooooo”, “Hööööö”, “Yuuuuu” gibi keyif içerikli tepkiler verdiğim olduysa da ilk iki albümde ve “Revocation”daki kimi şarkıları ilk kez dinlerken aklımdan geçen “Bu REVOCATION’In yazdığı en güzel riflerden biri ulan” gibi düşünceler, “The Outer Ones”ı dinlerken sadece “Burası da baya iyiymiş düzeyinde seyretti.

Sonraki dinleyişlerim de “The Outer Ones”ın elbette ki gayet kaliteli, ancak değer açısından çok da acayip bir yerde durmayan bir iş olduğunu düşünerek geçti. Dave Davidson’ın son derece iyi bir rif yazım tarzı, çok zekice düzenlemeleri, harika bir gitar performansı var ve bu konuda gruba en ufak bir toz konduramayız. Ancak yıllar sonra REVOCATION klasiği olarak görebileceğimiz, hit olarak niteleyebileceğimiz epey az parça görüyoruz. Albüme adını veren parça bence bunlardan biri. Gayet karakteristik ve ezici bir REVOCATION şarkısı. Diğer şarkılarda da pek çok grubun eline su dökemeyeceği performanslar, fikirler var. Lakin grup ilk iki albümünde çok ama çok yüksekten koyduğu yaratıcılık ve özgünlük barını uzun zamandır geçmekte zorlanıyor.

Belki de 2. gitaristi hiç almasalar ve orijinal kadrolarıyla devam etseler şimdi çok daha değişik bir grup olabilirlerdi. Tek gitar ve basın lezzetli birlikteliği ve ikinci gitar olmadığı için Dave’in tıpkı Dimebag gibi parıl parıl parlaması belki de daha iyiydi. Evet, Dan Gargiulo çok iyi bir gitarist, ARTIFICIAL BRAIN’de harikalar yaratıyor ve 2 gitar tabii ki daha güçlü bir sound ortaya çıkarıyor, ama sanki REVOCATION’ın orijinalliğini ve alametifarikalığını kaybetmesi de bu ikinci gitarın eklenmesiyle oldu.

Her neyse, bence “The Outer Ones” iyi bir REVOCATION albümü, ama bundan ötesi de maalesef değil.

7/10
Albümün okur notu: 12345678910 (8.32/10, Toplam oy: 25)
Loading ... Loading ...
etiketler:
  Albüm bilgileri
Çıkış tarihi
2018
Şirket
Metal Blade Records
Kadro
David Davidson: Gitar, vokal
Dan Gargiulo: Gitar, vokal
Brett Bamberger: Bas
Ash Pearson: Davul
Şarkılar
1. Of Unworldly Origin
2. That Which Consumes All Things
3. Blood Atonement
4. Fathomless Catacombs
5. The Outer Ones
6. Vanitas
7. Ex Nihilo
8. Luciferous
9. A Starless Darkness
  Yorum alanı

“REVOCATION – The Outer Ones” yazısına 6 yorum var

  1. deadhouse says:

    Bu grup son 5 albümdür aynı şeyi yapıyor gibi geliyor. İlk 2 albümlerinden sonra bir tane iyi ki yaptılar dediğim bir albümleri olmadı. Sürekli de şans veriyorum. Bu son oldu artık. Bir daha kendilerini dinleyeceğimi sanmıyorum. Kritikte yeterince iyi açıklanmış bu durum. Çok iyi ilk 2 albümden sonra üzerine koyamamayı bırak geriye doğru gittiler hep.

  2. Berca B. says:

    Revocation’ın tüm albümlerini dinlemedim ama bunu da dinlediklerim arasında baya sevdim. A Starless Darkness’ı da klasik Revocation şarkılarından farklı bi yerde olduğu için ve melodik riflerine hasta olduğum için ayrı bi sevdim.

    Ama diğer yandan eleştirileri de anlayabiliyorum. Tam üzerine fikir birliğine varılamayacak bir albüm olmuş dendiği gibi.

  3. feel the groovity says:

    bu grup niye böyle karanlık tarafa doğru yöneldi ya? eskiden ne güzel paçoz, şeker gibi bir thrash/death metal yapıyorlardı. zıpır ve ne olacağını bilemedeğimiz bir gruptan niye böyle tahmin edilebilir ve sıkıcı bir gruba dönüştüler? neredeyse gelişen tek şey davidson’un vokal çeşitliliği, eski revocation’ı istiyoruz.

  4. Rashid says:

    David’in soloları ve aralarda giren enteresan(mesela basın öne geçtiği bölümler) kısımlar dışında basit bir albüm gibi geldi bana. Başka bir grup çıkarırsa tabii ki de beğenirdim ama konu Revocation olunca onların bundan daha da iyisini yapabilecek kapasitede bir grup olduklarını hepimiz biliyoruz. David sanki biraz sıkılmış ve otomatiğe bağlamış bu albümde. Bana biraz geçiş dönemi tadında bir albüm gibi geliyor ve bence en az 3 yıl beklenmeli gelecek albümün çıkması için. Yalnız, David gerçekten muhteşem bir gitarist.

  5. İlker says:

    İlk 2 parça, t/t ve son parça hayli güzel işler, ileride ara ara açıp dinlerim hepsini ama geri kalan parçalar onların seviyesinden uzak kalıyor bence. Güzel bir albüm ancak grubun en iyi işlerinden de değil kesinlikle, 7.5 falan veririm. Anlaşılan o ki Revocation hiçbir zaman belli bir seviyenin altına düşmeyecek ama bir daha Chaos of Forms gibi albümlerin gelmesi de zor görünüyor.

  6. Exorsexist says:

    Deathless sonrasini hic dinleyemiyorum. Sanki hic alakasi yokmus gibi geliyor.

Yorum Yazın

*

"Yaptığım yorumlarda fotoğrafım da görüntülensin" diyorsan, seni böyle alalım.
Pasif Agresif, bir Wordpress marifetidir.