2017 içerisinde yayınlayamadığımız için üzüldüğüm bir albümden bahsedeceğim bugün. Gerçi bu üzüntü albümün yarattığı üzüntünün yanında hiçbir şey.

AMENRA – “Mass VI” uzun süredir dinlediğim en yoğun, en ciğer düşüren, en yürek parçalayan albümlerden biri. Öyle ya da böyle sitede yer veriyor olmaktan dolayı mutluyum, gerçi albümün verdiği üzüntü ve keder bu sevinci bile gölgeliyor.

AMENRA 1999’da kurulmuş Belçikalı bir doom/sludge/post-metal grubu. Adından da anlaşılacağı üzere “Mass VI” onların altıncı albümü ve “Mass V”ten sonra -bir dolu split, vs. ile dolu olsa da- verdikleri 5 yıllık albüm arasını bu şekilde sonlandırmış olmaları gerçekten de sevindirici, gerçi albümün barındırdığı ıstırap yüzünden bunun da zevkini alamıyoruz, orası ayrı.

Yukarıdaki üç paragrafın sonunda da benzer bir latife yaptığıma bakmayın; albüm gerçekten de korkunç derecede üzücü, yürek burkan, mahveden bir yapıda. Eğer yakın zamanda hayatınızdaki önemli birini kaybettiyseniz, iyi giden ilişkiniz sonlandıysa, bir sevdiğinizin başına kötü bir şey geldiyse veya hayatınızın gidişatı konusunda boşluğa, ümitsizliğe düştüyseniz ve dokunsalar ağlayacak durumdaysanız, “Mass VI” sizi gerçek anlamda (GERÇEK ANLAMDA) daha da dibe çekebilir, sizi çok daha kötü yapabilir, sizi mahvedebilir.

Tekrar söylüyorum: sizi mahvedebilir.

Bunun gerçekleşmesi hemen olmayabilir. Kendini biraz ağırdan satan “Mass VI”, AMENRA’nın hünerli ve tecrübeli ellerinde öylesine duygusal sarmallar içine giriyor ve yüzeysellikten öylesine uzak duruyor ki, kimi melodilerin derinliğini, gerçekliğini, hormonlarınızı harekete geçirme özelliği birkaç dinleme sonrasında algılayabilirsiniz. Mutsuz bir anınızda ilk kez dinleyeceğiniz “Mass VI” için “evet, hüzünlüymüş” şeklindeki ilk intibanız, üçüncü dördüncü dinlemede “yalvarırım bana bunu yapma”ya dönüşebilir; her bir melodi, her bir haykırışla daha da tükendiğinizi hissettirebilir.

Grubun net şekilde en iyi yaptığı şeylerden biri müziğin tansiyonunu çok iyi ayarlamak. Albümün en olağanüstü şarkılarından Plus Près de Toi (Closer to You) ve A Solitary Reign’de görülebileceği üzere, AMENRA çok sade, dupduru bir melodiyi dakikalarca çalarak sizi kendinizle, kederlerinizle, pişmanlıklarınızla, çaresizliklerinizle, elinizden bir şey gelmeyişle baş başa bırakabiliyor ve bu melodileri, monoton rifleri, haykırışları sündüre sündüre tekrarlayarak sizi kendi içinize doğru bastırdıkça bastırıyor, batırdıkça batırıyor.

“Mass VI”i dinlerken karşınızda gerçekten de derdi, sıkıntısı olan adamlar olduğunu hissediyorsunuz. Grup albümün tek bir anında bile konsantrasyonunu, tutarlılığını, yoğunluğunu ve bütünlüğünü kaybetmiyor. Her bir şarkıda bir öncekinden, bir sonrakinden aşağı kalmayan bir duygu kavrulmasına tanık oluyoruz. AMENRA kırılganlık ile hoyratlık arasında çok dengeli biçimde gidip geliyor ve acısından kıvranacağı ve hırsından yeri göğü inleteceği anları çok iyi seçiyor. Bu sayede de “Mass VI”, bu 19 yıllık grubun kariyerindeki en iyi albümlerden birine dönüşüyor.

AMENRA kelimelere dökmek için fazla yoğun bir müzik yapıyor. OATHBREAKER, ISIS, NEUROSIS gibi şeylerden hoşlanıyorsanız, özellikle de sıkıntılı dönemlerinizi daha da zorlayıcı hâle getirecek türde şeyler dinlemekten haz alıyorsanız, AMENRA bunu çok rahat şekilde yapmak için karşınızda. “Mass VI” 2017 içinde dinlediğim en iyi birkaç albümden biri ve her ne kadar 2017 içerisinde inceleyememiş olsam da, böylesi gerçek bir acının yeri zamanı olmaz diyor, istekli olan herkesi buradaki duygusal yıkıma davet ediyorum.