# - A - B - C - D - E - F - G - H - I - J - K - L - M - N - O - P - Q - R - S - T - U - V - W - X - Y - Z
Son Haberler
Anasayfa    /    Kritikler
HAVOK – Conformicide
| 24.03.2017

Abi emperyalist güçler…

Sağlam ve oturmuş bir siyasi görüşü olduğunu düşünen, ama ağzını açtığında slogandan öteye geçemeyen; kendisi fikir üretmeyen ve sadece öğrenilmiş klasik cümleleri tekrarlayan; kolpa mesajlar içeren ve herkesin 100 yıldır bildiği şeyleri büyük bir gözlemci ve her şeyin farkındaki biri gibi ulu orta konuşan insanlar vardır. Aykırı durduklarını, toplumun büyük kısmının koyunlardan oluştuğunu, dünyanın 3-4 aile tarafından yönetildiğini falan düşünürler; ancak iş söyleme gelince bir karikatürden öteye gidemezler.

Bu sebeptendir ki, kolpa muhaliflikten ziyadesiyle uzak durmaya, “abi emperyalist güçler” diyenden koşarak kaçmaya çalışırım. Metal dünyasında siyasi söylemleri en çok kullanan tür elbette ki thrash metaldir. Muhalefet, karşı çıkmak thrash metalin genlerinde vardır ve hakkı verilerek yapıldığında da tadından yenmez.

Thrash metal müzikal olarak da baskın bir türdür. Sınırları çok net bellidir ve deneye meneye fazla gelmez. Türün sıkı takipçileri de bu kanıksanmış sınırlara çok büyük oranda bağlı kaldıklarından, sevdikleri grupların gelgitlerini pek de olumlu karşılamazlar. Belki de bu sebepten, thrash metal gruplarının müzikal gelişim konusunda yapmaları gereken şey bellidir. Başta yaptığınız şeyi kariyeriniz boyunca iyi yapmaya devam ettiğiniz sürece, kimse size “yine aynı şeyler yhaaaaa” demez, zira bu thrash’in tabiatına aykırıdır.

HAVOK; Pasifagresif’i açtığımız 2009 yazında çıkan ilk albümü “Burn” ile tanıdığım ve özellikle 2009-2011 arasında pek bir patlayan retro thrash çılgınlığının umut vadeden neferlerinden biri olarak göze çarpan bir gruptu. Thrash’i iyi biliyorlardı, türün gerektirdiği pek çok şeye sahiptiler, hepsini geçtim grubun %75′i göçmenlerden oluşuyordu ve bu da onlara ihtiyaç duydukları kalıtsal sinirliliği ziyadesiyle veriyordu.

“Burn”deki açlık ve “Time Is Up”taki tehditkârlıkla adını daha da fazla duyuran HAVOK, dikkatleri iyice üzerine çekmiş, türün “babalarının” sulandırılmış işlere girişmesiyle birlikte buldukları “seksenler thrash’ini seksenler thrash’i gibi yapan modern tınılı grup” açığını kapatmak adına önemli yol katetmişlerdi. MEGADETH’le yaşadıkları önce güzel sonra felaket ilişkiyle de metal dünyasını işgal eden HAVOK; 2013′te çıkan ve ortalamanın biraz üstü olarak gördüğüm ama ilk iki albümün gerisinde olan “Unnatural Seletion”ın akabinde, 2017′ye “Conformicide” ile merhaba dedi.

Bu uzun girişin ardından “Conformicide”a dair fikrimi söyleyeyim: “Conformicide”, çok net şekilde olduğundan büyük gözükmeye çalışan, şarkı sözü ve yaratıcılık açısından sıkıntı çeken, kısmen iyi kısmen kuru bir thrash metal albümü.

Bunun başlıca sebebi, üst paragraftaki tanımımın ilk cümlesi. HAVOK; MEGADETH’le turlaması ve adını thrash metal sahnesinde sağlam şekilde duyurmasının akabinde, bence kendini henüz olmadığı bir yerde görmüş ve bu yüzden de yaratacağı şeyin her türlü sağlam olacağını düşünüp albümdeki parlak fikir miktarına fazla yatırım yapmamış. “Conformicide”ı dinlerken karşıma çıkan şarkı sözlerinin yüzeyselliğinden, göstermelik muhalefetinden, slogancılığından bezdim desem yeridir. Cümle sonlarında illaki dandik bir kafiye olacak diye aynı formülü temcit pilavı gibi tekrarlayan cümleler, “düşman içimizde”, “politik doğruculuğu sikeyim” gibi güya lafı gediğine koyan ifadeler, albümden aldığım zevki ziyadesiyle baltaladı.

Müzik yeterince heyecanlı, canlı, hırslı, yırtıcı, aç olsaydı bu konuya şu anda verdiğim önemin belki %10′unu verirdim, ancak albümün müzikal olarak da gayet standart şeyler sunması, zaman zaman bayması, bezdirmesi; beni 8 yıl önce heyecanla karşıladığım bu grubun bugününü böylesi eleştirmek zorunda bırakıyor.

Basın bülteninde “Conformicide”ın HAVOK’un “Rust in Peace”i olduğu söyleniyor. Yapmayın. “Rust in Peace” tutkudur, heyecandır, thrash metalin kitabıdır, zirvedir. HAVOK ise “Conformicide”da belli açılardan tembellik yapıyor, kendini zorlamıyor. Thrash metal, ruhunda ateş olan bir tür olduğundan, bu sıkıntıları da turnusol kağıdı gibi belli ediyor ve bu tip albümler de bu ateşi yakmadıkları sürece büyük oranda tatsız bir şeye dönüşüyorlar.

Daha birkaç ay önce TERRIFIER gibi cayır cayır yanan yepyeni bir grup dinlemiş, WARBRINGER’ın yeni albümündeki öfkeye tanık olmuş; OVERKILL ve TESTAMENT gibi devlerin bunca yıl sonra nasıl ağzından salya saçan köpekler gibi saldırdığını görmüş 25 yıllık bir thrash metal dinleyicisi olarak, HAVOK’un bu yaratıcılıktan uzak, ortalama çabasını mazur görmem mümkün değil.

Metal basınının bu albüme tam puanlar vermesi, modern bir başyapıt olduğunu iddia etmesi de cidden olacak iş değil.

6/10
Albümün okur notu: 12345678910 (6.65/10, Toplam oy: 43)
Loading ... Loading ...
etiketler:
  Albüm bilgileri
Çıkış tarihi
2017
Şirket
Century Media Records
Kadro
David Sanchez: Vokal, ritim gitar
Pete Webber: Davul
Reece Scruggs: Lead gitar, geri vokal
Nick Schendzielos: Bas, geri vokal
Şarkılar
1. F.P.C.
2. Hang 'Em High
3. Dogmaniacal
4. Intention to Deceive
5. Ingsoc
6. Masterplan
7. Peace Is in Pieces
8. Claiming Certainty
9. Wake Up 05:41
10. Circling the Drain
11. String Break
12. Slaughtered
  Yorum alanı

“HAVOK – Conformicide” yazısına 13 yorum var

  1. Bi Pantera kavırı yapmışlar, Pantera’dan soğuttular yeminle. Albümü gördükçe gözlerim kan çanağına dönüyo sinirimden.

  2. deadhouse says:

    Şarkı sözleri konusunda cidden amatörce davranmışlar. Onun dışında müzikalite olarak grubun şu ana kadarki en iyi işi olmuş bence. Sıradan bir Thrash Metal albümü yapmamak için çok çabalamışlar, bu çaba kendini çok belli ediyor. Gayet olgun ve kaliteli bir iş. Takdiri hak ediyorlar. 9/10

    Boba Fett

    @deadhouse, Katılmamak elde değil, sözleri bir kenara koyarsak bence de çok iyi albümdür.

  3. deatheist says:

    konu medıl olduğunda elimden geldiğince nazik olmaya çalışıyorum, müziklerine tahammül edemediğim cefakar kardeşlerimize bile emeklerinden ötürü bir eyvallahım var ama cidden şu grupla yıldızım hiç barışmadı ya.

  4. killyourselfchuck says:

    Rust In Peace ve Master Of Puppets Hayatta bır kere yapılır, bu kadar basıt. O kadar ünlü albümler ki herkes bu bizim masterımız su bızım rust’ ımı dıye grupllar gezınıyor. ulan albumunun adı A olsun de kı bu bızım A mız ulan. Metal basını zaten populer olucak seylerı gazlıyor sadece. Baska bırsey degıl. Pantera coverını dınledım sadece ve gercekten soundlarına göre yapabılcekelrının en ıyısını yapmıslar, ama NE GEREK VARDI?

  5. Bu arada bu yazı bugüne dek PA’da yayınlanan 2.500′üncü albüm incelemesi. <3

    Buhtunnasr

    @Ahmet Saraçoğlu, maşallah

  6. Bu kritiğin Rockefeller’in öldüğü hafta yazılması :d.

    killyourselfchuck

    @Ashes of the Wake, Abi emperyalist güçler…

    Ashes of the Wake

    @killyourselfchuck, Bunlar hep İzrayıl’ın oyunları. Üst akıl.

  7. Raddor says:

    ne yaptığını bilen bir grup. bu yüzden ısınamıyorum bi’ türlü. Metallica, Slayer, Megadeth ve diğerleri zamanında sadece hızlı ve agresif olma isteğiyle ne yaptıklarını bilmeden kendi tarzlarını keşfetmiş, yeni bir tür yaratmışlar. ortaya çıkan şey kulağa çok doğal geliyor. Havok üyeleri ise toplanmış; “beyler şimdi seksenler TREŞ yapıyoruz, tamam mı?” demişler. müzik formüle olunca sözler de basmakalıp olmuş. bu yüzden yer yer iyi işler yapsalar da dinlerken sıkılıyorum.

  8. yeraltı ejderhası says:

    birebir aynı eleştiriyi murder king’in gelecek albümü için bekliyorum.

  9. metalist says:

    Bir de Time is Up kritiği bekliyoruz

Yorum Yazın

*

"Yaptığım yorumlarda fotoğrafım da görüntülensin" diyorsan, seni böyle alalım.
Pasif Agresif, bir Wordpress marifetidir.