2002 yılında Oslo’nun merkezindeki uzunca bir köprüyü geçtiğim sırada, köprünün ortasında durmuş ve çevreme bakmıştım. Hava eflatun, mor arasıydı. Ilık bir hava vardı ve duyduğum, gördüğüm, kokladığım her şey farklı gibiydi. Stockholm ve Helsinki’de de hissettiğim ve Avrupa’nın geri kalanına benzemeyen türde, tam kelimere dökemediğim, garip, ruhani bir his vardı Oslo’da. Bu müziği seviyor oluşumdan mıydı, yoksa oralara benzemeyen bir coğrafyada yaşıyor oluşumun verdiği alışmamışlık dolayısıyla hissettiğim bir duygu muydu bilmem ama, oradaki her şey farklıydı.

Olayın black metal kısmını düşünmezsek, Norveç’ten çok eşsiz avangart işlerin çıkması da bu yüzden bana çok şaşırtıcı gelmiyor. SHINING, ARCTURUS, LEPROUS, IN VAIN, VULTURE INDUSTRIES gibi grupların acayip, başkasına benzemeyen acayipliklerini hep bu farklı hisse dayandırdım, “bu adamlar böyle fikirleri nereden buluyorlar?” sorusunu kafamda hep cevaplanmış şekilde tuttum.

Kariyerine 16 yıl önce başlayan ve bu süreye 7 albüm sığdıran Norveçli SHINING’in yepyeni albümü “International Blackjazz Society”yi konu ediyoruz bugün. Başlarda akustik caz yapan SHINING, 5 albüm içinde karanlık tarafa terfi etmiş ve 2010′daki “Blackjazz” ile adını baya geniş şekilde duyurmuştu. Jurgen Munkeby önderliğindeki grup, sayısız eleman değişikliğine rağmen, sahip olduğu özgün tınıyı hep korudu.

Şu anda bahsettiğimiz albüm de, SHINING özelliklerini belli bir oranda gözler önüne seren ve grubun başka mecralara yelken açışına da tanık olduğumuz bir çalışma. İçinde metalden endüstriyele, free cazdan klasik müziğe sayısız ögenin yer bulduğu “International Blackjazz Society”, grubun bir önceki albümü “One One One”ın açtığı kapıdan giren ve ceketinin tozunu elinin tersiyle silkip pis bir tebessümle ortama dalan adam rolünü üstleniyor.

SHINING’in alışık olduğumuz ve “Blackjazz” ile zirve yapan delirmişliğinin törpülendiği “One One One”ın üstüne koyarak, daha minimal, daha düz, ancak sofistikeliği de elden bırakmayan ve kitle genişletme olayını hiç cıvıklaşmadan, yine janti giysilerle yapan bir albüm ortaya koymuş “International Blackjazz Society” ile. Munkeby’nin müthiş saksafon kullanımı ve kendine aşırı güvenli vokalleri, gitarların icrası basit ama yazımı ustalık isteyen minimalliği, NINE INCH NAILS’i akıllara getiren elektronikler, eski LEPROUS davulcusu Tobias’ın her rifi dans edilir hale getiren disko davul kullanımları gibi pek çok unsur, “International Blackjazz Society”yi üzerine eğilinmesi gereken bir yapıt hâline getirmeye yetiyor.

“Blackjazz”deki eşsizlik ve beklenmediklik burada yok evet, ancak şarkı yazma ve hit yaratma konusunda ustalaşan bir grubun dikkatle incelenmesi gereken bir dışavurum söz konusu.

Çok fazla şeyin yapıldığı ve doğru yapıldığı “International Blackjazz Society”yi, kendi sınırlarını aşmaya çalışan usta müzisyenlerce ortaya konmuş ve pek kimselere benzemeyen bir şeyler bir şeyler dinlemek isteyen herkese öneririm.