İnanın sevgili okurlar, bu aralar kendime attığım mail’lerde bile biraz duraksayıp “adım neydi benim?” diye düşünüyorum. Kafam yorgun olsa da idare ediyoruz işte. Ha bir dondursalar da 50 sene sonra uyandırsalar, ama post-apokaliptik bir dünya yerine uzaylı istilasından dolayı herkesin kardeşçe tek bir “insan” kavramı çatısı altında toplandığı ütopik dünyaya uyansam fena mı olur? Bence hiç olmaz ama işte o teknoloji yok, o teknoloji varsa da bende o para yok, bende o para olsa da insanoğlunda o ciğer yok.

Kafam dağınık. Sabahları yola çıktığımda şöyle bir beni toparlayıp adeta bir sera streç gibi saracak ve bozulmamı engelleyecek müzik arayışım epeydir sonuç vermiyor. Spotify’ın ülkemize iştirakıyle birlikte sınırsız müzik seçeneği ve arkadaşından görüp özenmece çok nadir yüzümü güldürdü. Bunun suçlusu tabii ki Spotify ya da benim arkadaşlarımın müzik zevki değil, tamamen benim talihsizliğim.

Dümdüz albümler silsilesinden kurtulmak istiyordum. Hevesle başlayıp zaman kaybı olarak gördüğüm 3-4 albümden sonra “eeh bildiğimle yola çıkacağım bugün” diyerek metroya yürümeye başladım. Andy Timmons’un “Resolution”, yani ÇÖZÜNÜRLÜK (değil tabii) isimli yüksek çözünürlüklü albümünü taktım kulağıma. Elbet daha önceden çok iyi bildiğim bir albüm olduğundan onu tercih etmiştim. Çünkü Andy Timmons beyefendi acayip güzel, yaz yağmuru, boyna konan sevgili öpücüğü gibi çalan bir gitarist.

Still Kickin’, Bang Bang, Naughty Naughty gibi şarkılarıyla bilinen Danger Danger grubunun gitaristi kişiliğin bu albümüne geçmeden önce 2 lafım var.

1) Naughty Naughty demişken:

2) “Still Kickin’” hamile bir kadına mı yazılmış?

Neyse, sonuç olarak böyle bir glam grubunun gitaristiymiş kendisi. Zamanının çok meşhuru bir grup. Böyle sorularla gelmem Danger Danger kötülemeye çalıştığım gibi anlaşılmasın. Geçmişini vermek adına söylüyorum.

Solo kariyerine 94 yılında “Ear X-Tacy” albümüyle başlayıp Cry For You gibi Carpe Diem gibi “Vay canına sayın seyirciler” dedirten eserler kaydedip Andy Timmons Band olarak da 2006 yılında benim adıma müthiş olan bir albüme imza attı. Deliver Us gibi süper ve aşırı akıllı bir melodiyle başlayan ya da sistematiğe bağlı kalmadan yazıldığı belli olan The Prayer / The Answer gibi ya da hızlı country şovu yaptığı “Headed for the Ditch” gibi şarkılar olan nefis bir albüm bu.

Yıllar yılı tekniğini oluşturmak haricinde o yılların verdiği tecrübeyle sound oluşturmanın da teknik kasmak kadar önemli olduğunu dinleyene hissettiren bir gitarist Andy Timmons. En azından bu albüm için onu diyebilirim. Harika bir gitar tonu ve çok yerinde bir backing track yazımı var.

Bu gitar albümü gerçekten de tertemiz 11 şarkıdan oluşuyor. Kılçıksız, bir seferde götürebileceğiniz bu müziği dinlemenizi öneririm. İyi dinlemeler.