Kafa karışıklıklarımızı mantıklı olduğuna inandığımız taraflarımızla içimizde bir yerlere iteklemek insanoğlunun kendine yaptığı en büyük eziyettir tahminimce. Dibe giderken çözemediğimiz duyguları patlamak üzere toprağa gömdüğümüzü bilip, “insan çok komplike bir varlık” savının altında ezildiğimizi hissetmek trajikomik bir savunma mekanizması.

Shakra’nın “Save Me From Yourself” şarkısını ilk duyduğumda “Ne süper şarkı.” demiştim ama 3. duymamdaki duygularım çok farklıydı. Böyle şarkıların en güzel tarafı bağıramayacağım ortamlarda kalbimden geçenleri en iyi ifade eden şeyler olmaları oluyorlar. Müzik büyülü bir şey gerçekten de. Müzik var olduğu sürece tam olarak yalnız değiliz be.

“Powerplay” albümü modern bir sound’la kaydedilmiş, taş gibi hard rock şarkıları barındıran, bu müziğin sınırlarını zorlamayıp gereklerinin yapıldığı çok hoş bir albüm. Düşük akortlardaki gitarlarla, melodik partilerin uyumu ve davulun eşliği albümü çok kontrollü bir çalışma yapmış. Sololar, geçişler vs. her şey yerli yerinde.

Vokalleri geçtiğimiz senelerde kaybettiğimiz önemli frontman ve hard rock vokali Steve Lee’nin sesine aşırı benzettim. Sadece sesi değil melodi anlayışı da çok benziyor. Hatta hatta biraz daha arttırayım. Bazı şarkıları acayip Gotthard’a benziyor. Üstelik ikisi de İsviçre’li. Etkilenmişler birbirlerinden belli ki. Ama burada bir problem yok bence. Gotthard da güzel grup, Shakra’da.

Hard rock sevenlerin, özellikle de Hard rock’ın çağa ayak uydurmuş halini sevenlerin kesinlikle dinlemesi gereken bir albüm. İyi dinlemeler.