“United Abominations” çıktığı zaman çoğunuz gibi küfürler yağdırmış biriyim, “Endgame” çıktığı zaman ise umutlarım yeniden yeşermiş. Megadeth için ”acaba?”, ”eski güzelliğine dönebilecek mi?” sorularıyla kafamı döndürmüşümdür. Kısacası “Endgame”, “United Abominations” gibi bir enkazın ardından hepimizi sevindirmişti (leziz prodüksiyon faktörü olsun, Chris Broderick olsun).
Bundan sonra herkesin sorusu aynı oldu. “Endgame”i benim gibi beğenen tayfa dışında, olumsuz bakan kitle de hayli hayli vardı. ”Bu albüm ile kesin bir şey belirlenmez”, ”Sonraki albümde asıl Megadeth belli olacak”. Haklı gibilerdi. “Endgame” güzel olsa da, Megadeth sanki yeni bir yol çizip, daha güzel bir albümle çiçeklerle böceklerle karşılayacak gibi bir his oluşmuştu bende. Bunlar olurken grup isim kavgası halinde olan Dave Ellefson ve Dave Mustaine cephesi yelkenleri suya indirmiş ve Ellefson hazretleri gruba geri dönmüştü.
Ellefson strikes back demiş ve ardından 13. albümü merakla beklemeye koyulmuştuk. Gel zaman git zaman beklemiş, karnımızı ”Sudden Death” ile doyurmuştuk. Ve evet! Albümün adının belli olduğu haberini almıştık. Hemen haber sayfasına azimle tıkladık ve o muhteşem, zeka dolu, akılları karıştıran, Mustaine ürünü isim karşımızdaydı: ”Th1rt3en”… Tabii böyle bir ismi hiç ama hiç beklememiştim. Herkes gibi ”Dave hahahah emo”, ”choq gsuzel album olhru mu” gibi espriler yapan yüzlerce kişi arasına katıldım ve dalgamı kendimce geçtim tabii. Bu isim karşısında bir sarsıntı oluşmuştu bende. Ne bileyim, böyle bir isim olunca sanki albüm özensiz olacak korkusu dolmuştu. Ama sonradan bu düşünce geçti, albümün kapağı sunuldu. Albüm kapağını gördüğüm zaman aklıma 90’lar ortasındaki bilgisayar oyunları geldi; Doom 1-2, Quake 1-2 serisi. Sitede bir arkadaşımızın dediği gibi ”piksel piksel”di. Özellikle albüm kapağındaki yeşil duvarlar, Doom 2′nin son bölümündeki duvarlar ile tıpatıp aynıydı. Bunun dışında boş işlerin adamı Rattlehead, 13 tane mum yakmış ve arkasını dönmüş gidiyordu. Bu kadar zeka dolu ve akıl almaz kapak için Mustaine’e çok teşekkür ettim (!)
Daha beteri sonra geldi. Şarkı listesi! ”Ulan ben bunların 4 tanesini daha önce dinledim zaten. Bu, bu nedir bu?” diye kalakaldım. Dave bizimle fena taşak geçiyordu. Kapak, isim, şarkı listesi bu kadar ofsayt olmaz arkadaş. Ama tabii bu eski şarkıların olmasının arkasında, hepimizin bildiği gibi başka bir Mustaine zeka ürünü daha yatıyor: albümü 13 şarkıya tamamlamak! Şarkı üretme sıkıntısı çekiyordu kızılım. Eskileri getirip, yeniden pişirip üzerine soslar eklemişti. Neyse şarkılara geçmenin vakti geldi de geçiyor…
Sudden Death: Guitar Hero için yapılmış, daha önce yayınlanmış bir şarkı. ”Şimdi neden bu albümde, hem de neden 1. sırada?” diye çoğunuz sormuşsunuzdur. Cevabı ise zamanında çok takdir toplamasında yatıyor. Dave bu şarkı ile Grammy ödüllerine aday olmuş, forumlarda sağda sola ”Dave bu şarkı mükemmel! Neden albümde yok bu?” sorularıyla muhatap olmuştur. Bunların gören Dave de ”Ne yapmışım hacı ben böyle? Millet deliriyor” moduna girmiş, şarkıyı taaa 1. sıraya koymuştu. Şimdi şunu özellikle söylemek istiyorum, 1. şarkı olarak çok ama çok yanlış bir seçim. Bu kadar sololu ve daha ağır, beyinde daha zor pişen bir şarkının orta ya da son kısımlarda olması daha şirin olurdu. Ya da en basitinden Public Enemy No. 1 ile yer değiştirebilirdi. Sahiden albümü dinlerken bu şarkının orada olması bana çok battı, çoğu kişi içinde geçerli olduğu kanısındayım. Şarkı ise gayet güzel, üzerinde diğerleri kadar oynanmadan albümde yerine almış. Özellikle Chris Broderick’in araba yarışlarını andıran ortadaki solosunu beğendim, şarkıyı geriye çekip çekip dinledim.
Public Enemy No. 1: Resmi siteden, albümden ilk yayınlanan parça olmuştu hepimizin bildiği gibi. İlk dinlemede isteklerimizi çok karşılamamıştı. Çoğu kişinin “beğenmedim” ya da “çok sıradan” dediğini hatırlıyorum. Ama şunu söylerim; dinledikçe hoşa gidiyor, seviliyor, öpülüyor. Özellikle nakarat kısmı bir süre sonra bende dinleme isteği uyandırmıştı. Public Enemy No. 1 için en çok söylemek istediğim şey, tüm olayının nakaratta olduğu şarkılardan biri olduğu, katılırsınız ya da katılmazsınız orası size kalmış. Bir de şarkının maymunlu şirin bir klibi var. Şarkıyla bu klibin pek uymadığını düşünüyorum ama şarkısız düşününce gayet şirin ve güzel bir klip. Ha söylemeyi unuttum, güzel şarkı tabii ama bence çıkış şarkısı olacak kadar iyi bir şarkı değil. Neyse…
Whose Life (Is It Anyways?): Nakarat kusmuğu! Şarkı için bunu söylüyorum: nakarat nakarat nakarat! Nakarata boğulmuş bir şarkı, hep aynı şey. Dinlerken ”bi siktir Dave” dediğim anlar oldu. Yok arkadaş bir şeye benzese güzel de, bu nedir allasen? Bir de 3. sırayı işgal edip sırıtmış.
We the People: Orta şekerli bir şarkı. Ne iyi ne kötü diyebilirim. Ama ”so so so so” yerini sevdim. Bunu dediğim anda Whose Life vakası gibi nakarat yağmuru başladı, sanki Dave söylediğimi işitmiş ve nakarata abanmıştı. Bir de solosu çok tırt. Özellikle solonun içine vokal girdiği bölümü direk geçiyorum, o kısım olmamış. Bundan sonra gelen 2. solo var. O daha güzel gibi. Ardından gene aynı nakarat. Allahım! So so so so so so so so…
Guns, Drugs & Money: Sanırım albümün en kötü şarkısı (benim için diyelim, seveni vardır). Yüz kere dinledim, yok arkadaş alışamıyorum, açıp dinleyesim, tekrar yüzüne bakasım gelmiyor. Direkt ÇÖP!
Dave Mustaine bundan 10 sene evvel, bunun gibi şarkıyı albüme koymayı bırak, tuvalet kağıdı yapardı anca. Dave yaratıcı adamdır diyoruz, yakışmamış. Bir de Whose Life’a da olmamış demiştim, o en azından bazen kendini dinletebiliyor, bunda o da bulunmuyor. Akıllara zarar bir şarkı. “United Abominations”da olsa sırıtmazmış, bu şarkısının asıl yeri o albüm. Kısa ve dandik solosu da cabası.
Never Dead: Olmuş bir şarkıya geldik. Ellefson abimizin dediğine göre NeverDead isimli bir oyuna yapılması planlanmış (Megadeth’in oyunlarla arası bayağı iyi demek ki). Şarkı Public Enemy No. 1′dan sonra yayınlanan 2. şarkı olarak kayıtlara geçti. Ama garip bir sebepten ötürü; ilk dinlemede Public Enemy No. 1 kadar kendini sevdirmedi. Ama sonraları albümü baştan sonra dinlemeler içerisinde şahsımın dikkatini çekti ve loop kısmına alınmaya hak kazandı. Siz de öyle yapın. Bu şarkının olayı tekrar tekrar dinlemekte.
New World Order: “Youthanasia” bonus’u olan bir şarkı. Tekrar ısıtılıp önümüze konmuş. Şimdi şunu diyelim: Ben bu şarkıya “oha süper!” desem, albümün güzelliğini ne kadar etkileyebilir? Bu eskiden yayınlanmış şarkıların aşmış olması Th1rt3en’i iyi bir albüm yapar mı?
O mantıkla bakarsak Hangar 18 ve Tornado of Souls gibi efsane şarkıları da tekrar kaydetsin Dave Mustaine, bize sonraki albüm için ”offf sololar dehşet”, “Hangar 18” albümün en hayvan şarkısı”, ”Tornado of Souls bence albümün ateşleyici kısmı” olmaz arkadaşım. Saçma olur, komik olur. Bu sebepten dolayı eskiden yayınlanmış şarkıların güzel/orta/boktan olması, bana göre Megadeth’in yeni aldığı şekli ve Th1rt3en’in iyi ya da kötü olmasını etkilemez, ben yeni yapılmış şarkılara bakarım. Şarkıya dönelim. Eski halinden çok da güzel diyemeyeceğim, azcık daha iyi, eski şarkıyı aratmaması bir artı olarak kalıyor.
Fast Lane: Pek dikkat çekmeyen bir şarkı. Ama girişi biraz coşturucu ve ateşleyici olsa da, diğer şarkılardan ayrılan bir özelliği bulunmuyor. Ah Dave ah…
Black Swan: “United Abominations” isimli albümün bonus şarkısıydı. Ama buradan en akıllara ziyan kısmı, “United Abominations” yani eski versiyonunun, bu yeni kaydedilen versiyonundan daha iyi olması. İşin bu kısmı cidden olmamış arkadaş. Özellikle orijinal Black Swan şarkısını dinleyenler, o intro kısmına hasta olmuştur. O güzel intro kısmı, bu yeni kaydedilen şarkıda pas geçilmiş. Ama ne olursa olsun, Black Swan güzel bir şarkı. Kendini her daim dinletiyor, sevdiriyor. Ama ben “United Abominations” versiyonunun daha iyi olduğu taraftarıyım. Öyle kötü bir albümden, böyle güzel şarkı çıkması ayrı bir şaşırtıcı.
Wrecker: Diğerlerine nazaran dikkat çekmeyen 2. şarkı. Bunun temel sebebi diğerlerinden ayrılan, ”aha işte budur”, ”hmm şurası iyiymiş geri saralım” dedirtecek kısımların olmaması.
Millenium of the Blind: Bir “Youthanasia” bonus şarkısı daha! Tekrar kayıt edilmiş olmasına bakmayın, sözleri yeniden yazılmış, şarkı süresi ikiye katlanmış. Diğerlerine oranla bu şarkıyı ”yeni” bir şarkı olarak kabul edebilirim, saydığım sebeplerden ötürü. Ayrıca eski versiyonu ile kıyaslarsak, bu şarkının yüzlerce kat daha güzel olduğunu söyleyebiliriz, daha da ileri gidiyorum mükemmel! Bir de ”all our” kısmında Dave Mustaine sanki ”Allah” diyor gibi geliyor bana hep. Dave dindar adamdır, belki İslam’a geçme sinyalleri veriyordur ne bilelim? Neyse Death on the rooooooccckkkkssssss…
Deadly Nightshade: Ana rifi “Youthanasia” – “Cryptic Writings” arası dönemde yazılmış duyduğum kadarıyla. Bu küçük bilgiden şarkının mükemmel olduğunu çok içten bir şekilde söylemek istiyorum. Nakaratı güzel, Dave’in vokali güzel, aşık oldum resmen. Ashes to ashes… dust to dust kısmında Dave bir yerlere göz kırpıyor sanki.
13: Geldik finale! Hatta albümün en iyi şarkısına. Albümün en iyi solosunu barındıran şarkısına. En çok tekrar tekrar dinlediğim şarkısına. Abartmıyorum, Megadeth’in son 10 sene içinde yaptığı en iyi şarkı olabilir. Her şeyi dört dörtlük, mükemmel. Sanki albümdeki diğer tüm şarkılar, sadece bu aşmış şarkıyı 13. sıraya taşımak için varlar, onun dışında bir işleri yok (aslında bu kötü bir düşünce ama şarkının hayvanlığını anlatıyorum). Bu şarkıyı sadece dinleyin, uzanın yatağa gözlerinizi kapatın, aklınıza anılarınızı getirin, hayallerinizi getirin, şarkıya göre yorumlayın, tadına varın.
Şarkıları inceledik. Şimdi Megadeth yeniden kurulduktan sonra çıkan albümlerle kıyaslamamı yapmak istiyorum.
“Endgame” > “Th1rt3en” / “The System Has Failed” > “United Abominations”
Evet “Th1rt3en” ile “The System Has Failed” albümlerini birbirinden ayırmak konusunda güçlük çekiyorum. Çünkü ikisinde de aynı mantık; Birkaç mükemmel şarkı barındırıyor, gerisi pek de güzel değil. Ama “Th1rt3en”de ”13” isminde bir hayvanlık olduğu için, sıralamada onu 2. sıraya alabilirim ama şimdilik böyle kalsın.
“Th1rt3en” çok iyi bir iki şarkı barındırıyor, onun dışında maalesef orta karar ya da olmamış şarkılar ağırlıkta. Umduğumu buldum mu? Kesinlikle hayır. Artık sıradaki Megadeth albümünde de (olursa) pek umduğum/umduğumuz olmayacak.
Kadro David Ellefson: Bas, geri vokal
Dave Mustaine: Gitar, vokal
Shawn Drover: Davul, perküsyon, geri vokal
Chris Broderick: Gitar, geri vokal
Şarkılar 1. Sudden Death
2. Public Enemy No. 1
3. Whose Life (Is It Anyways?)
4. We the People
5. Guns, Drugs & Money
6. Never Dead
7. New World Order
8. Fast Lane
9. Black Swan
10. Wrecker
11. Millenium of the Blind
12. Deadly Nightshade
13. 13
ilk 6 şarkıya kadar olumsuz yorumlarımdan dolayı pişman olduğum, son 7 şarkıda ise beğendiğim şarkı sayısı gitgide azaldı. hoşuma gidenler public enemy no. 1, new world order, sudden death ve en çok hoşuma giden never dead. açıkçası endgame kadar iyi olduğunu kabul edemem, çünkü mustaine açıkçası broderick’in yeteneklerini sömürmüş, sololar bi yerden sonra kabak tadı vermeye başlıyor. yine de beklediğimden iyi çıktı albüm
Endgame, Broderick’li albümdü. bu albümse ellefson’lu albüm oldu. buna rağmen koskoca ellefson’un James LoMenzo’dan farklı bi performansı yok. hatta lomenzo bile daha iyiydi diyebilirim.
@Exorsexist, ha ellefson ha lomenzo ikisinin de müziğe katkısı minimum olduğu için bas açısından bir fark olduğunu sanmıyorum. ama ben grup kursam lomenzo’yu alırdım mesela, adamın hem vokalistliği hem bestekar yönü vardı dave tabiki yüzüne bile bakmadı.
@sambalici, Bence biraz fark var. Tarz ya da bas tonu da olabilir ama nedense lomenzo’nun tarzını megadeth’in müziğinde daha yakıştırıyorum. Dave bası biraz gitar gibi kullanıyor ondan da olabilir. tabi bu söylediklerim son albüme kıyasla.
hoş bir kritik olmuş, okurken pek sıkılmadım. albüme gelecek olursak, the system’den daha çok sevdim çünkü system bana göre şişirilmiş bir albüm. public enemy no. 1′ı çok sevmemiştim fakat çok sevdiğim bir şarkı oldu zamanla ancak yine de çok yeterli bir şarkı değil. sudden death’i de sevdim güzeldi, never dead’i biraz, new world order’ı çok beğendim. black swan’ın bu introsunu daha çok beğendim. başka dikkatimi çeken bir şarkı olmadı, albüm iyi değil fakat daha da kötü bekliyordum. ancak şunu anladım ki mustaine bariz bir riff kıtlığı çekmiş, whose life’da neredeyse tüm parça boyunca aynı rif gidiyor. geçenlerde ağzıma takıldı nakaratı, bir dinleyeyim dedim bütün parça aynı gidiyor, çok sıkıcı. 6.5 tam oturmuş bence. bu albüm beklentimin üstündeydi fakat o da beklentim çok aşağıda olduğu için, vokallerden ötürü ve broderick’in sömürülmesinden ötürü kanım ısınamadı. system ve abominations’dan daha iyi bana kalırsa, ancak endgame’in yanına yaklaşamaz.
Konu Megadeth olunca en son “Lan yoksa?” diye ümitlendiğim an, The Scorpion’u ilk dinlediğim zamandı. Bence Megadeth’in ilerlemesi gereken yol da oydu zaten. Fakat Dave Mustaine, yani Megadeth, izleyeceği yoldan bağımsız olarak müzikal anlamda ortaya düzgün bir iş koyacak durumda değil çok uzun zamandır. Motivasyonu öfkeymiş demek ki adamın. Öfke gibi çok kuvvetli bir duygunun yerine yenisini koyamadı Mustaine, koyamadıkça da bu hale geldi Megadeth.
Th1rt3en ise öncekiler gibi içi boş bir albüm. Bir türlü oluşamayan atmosfer, doldurma riffler, ruhsuz vokal melodileri vs.
Ve adım gibi eminim, artık hiç umrunda değil Mustaine’in. Biliyor ki ne yapsa satıcak her zaman, eski albümlerin malzemesi hep yeticek Megadeth’e. Şu an tamamen ticari kaygıları olan bir adam benim gözümde (biraz da kendini kandıran/hayal gören denebilir). Ellefson’ın geri dönüşü, Big 4 tripleri, “müzik endüstrisi bla bla” şeklinde zırvalamaları falan…yazık tek kelimeyle.
mustaine 2 senede bir böyle vasat albümler çıkaracağına 4 sene beklesin, biriktirsin taş gibi albüm çıkarsın isterim ben ama zor tabi. bir de eski şarkıları koyuyor ya albüme tekrar, ne desem bilemiyorum. bu albümden de beklentim büyüktü açıkçası, çok pis hayal kırıklığı oldu. dinleniyor elbette de ben “dinlenebilir” albüm değil patlayan bi albüm bekliyordum, peh.
oeh kritiği yazan arkadaşla zevklerimiz tamamen zıt anladığım kadarıyla. ilk 5 şarkıyı çok sevdim. geri kalanlardan bikaç tane beğendiğim var. Biraz sönük bir albüm.
Guns, Drugs & Money harici bütün parçaları beğendim ben. The System Has Failed ve United Abominations’tan daha iyi, ancak Endgame’e yaklaşamaz. 7,5 dedim hadi.
bu albüm hakkında 3 tane olumsuz eleştirim var: albüm çok uzun ve ister istemez sıkıyor bi yerden sonra. zaten 50 dk. dan uzun albüm yapma karşıtıyım ben. bazı istisnalar dışında (cowboys from hell, the sound of perseverance gibi) öyle 1 saatlik albümler bana inanılmaz itici gelir kendimi bildim bileli. dinlerken sıkılırım, bitse de gitsek moduna girerim. bu da öyle bi albüm malesef. ikinci eleştirim şu: inanılmaz yavan, ruhsuz, tekdüze, sıkıcı, eski megadeth ruhundan yoksun bir hava var. megadeth ruhundan kastım şu: öyle rust in peace, coundtown dönemlerine falanda gitmeye gerek yok bu megadeth ruhu için. yakın geçmişte the world needs a hero ve system has failed gibi albümlerde de bu ruh mevcuttu. ama nolduysa tshf albümünden sonra oldu. o albümden sonraki bütün megadeth albümleri bir kaç şarkı dışında ruhsuz yavan tekdüzedir benim gözümde. bu th1rt3en de onlardan biri malesef. son olumsuz eleştirim şu: sırf albüm ismindeki geyiğe uygun olarak şarkı sayılarını 13 e tamamlamak adına bazı çok gereksiz şarkılar var. mesela wrecker. şu şarkıyı koysan nolur koymasan nolur allah aşkına. hiç bir extra özelliği yok tamamen çöp bir şarkı. bunun gibi bir iki şarkı daha var albümde.
olumlu yanlarına gelirsek: bu sudden death i acayip beğendim ben. önceden dinlemiştik gerçi ama albümle beraber dinlemeye başladıktan sonra gözüme ayrı bi leziz geldi nedense. albümün genel havasından yukarda bi şarkı. kesinlikle megadeth klasikleri arasına girer girmeli. sudden death dışında public enemy, never death, black swan, deadly nightshade gibi çok hoş şarkılarda var. özellikle black swan ı da çok beğendiğimi söylemeliyim. david ellefson ın performansını da çok beğendim. bas tonları riffleri çok iyi. zaten megadeth dinlememdeki tek etmen o. sırf şu adamın hatrına dinlerim. chris broderick aynı endgame deki gibi zırt pırt gereksiz sololar atmış (ha gitaristliğine laf etmem o ayrı) dave mustaine desen zaten bi ayağı çukurda, shawn drover çok tekdüze bir baterist bence zaten davulda çok kısık geldi bana albümde. öyle olunca en iyi performans açık ara david ellefson oluyor. o da tam oluyor yani. ha bi de endgame e göre daha hızlı ve sert geldi bana. bu da extreme metal müzik seven bendenizin hoşuna gitmedi değil.
albüme 5 veya 6 verme arasında gidip geldim ama sonunda elim 6 ya gitti. o da sırf megadeth ve zamanında bizim üzerimizde bıraktığı etki hatrına. ha kötü bi albüm mü değil tabi ki. kesinlikle dinlenir. ama öyle ultra mega süper şeyler beklemeyin.
Riffler yaratıcılıktan baya bi uzak geldi.bayıyor bi yerden sonra.Endgame’den sonra beklediğim bu değildi şahsen.Biraz daha sert bir albüm bekliyordum.never dead,özellikle Black Swan ve Public enemy no.1 güzel şarkılar 6-6,5 alır benden :)
kritiği kim yapmışsa bence olmamış her ne kadar zevkler ve renkler tartışılmaz ise de bence megadeth tarihinde hiç bir kötü albüm yapmamıştır ve bu albümün içinde de her albümde olduğu gibi harika şeyler buldum ve dayanamadım 3 parça haricinde tüm şarkıları çıkardım ve çalıp youtube’a koydum yani o derece beğendiğimi söyleyebilirim, ayrıca guns drugs and money şarkısına albümün en kötü şarkısı denilmiş işte ben buna çok takıldım ve iddia ediyorum albümün en iyi şarkısı guns drugs and money’dir loopa alıp tekrar tekrar dinliyorum Dave yine şaheser yaratmış bildiğin
Yine tanıdığımız egoist Dave işte.
Belki kişisel olarak çok değişti ama bu onu dinlememek için bir sebep değil bence.
Amerika’da yasaklanan kliplerinden sonra u dönüşüyle “Amerika’cı” oldu belki, n’apacaksın delinin teki işte.
Albümün başındaki ilk 3 şarkı da güzel, ardından son 2 şarkıya kadar (never dead) hariç vasat şarkılar var. Deadly nightshade’i dinlerken nedense marilyn manson dinliyormuş gibi hissettim ki kendisini pek sevmem ama bu şarkıyı beğendim.
Endgame kritiğine de yazdım, bu albümde de fikrim değişmedi; ne yazık ki güzel bir solo yok. Eski sololar tonunda bir tek we the people’ın solosu vardı, o da çok iyi değildi.Yeni albümde ( çıkarsa tabi) dülülülü sololardan duymak istemiyorum. Son olarak 6,5 luk not yerinde olmuş.
Sadece 13 rakamı ile ilgili gereksiz inat albümümün uzamasına neden olmuş ve tüm olumsuzluk bundan bence… 10 parça ile sınırlasa daha bi tadı damağımızda kaldı olacaktı ve şu an ki yorumlar daha farklı olurdu diye düşünüyorum.. Albüme 7.5/10 Türkçemi Tanrıya havale ediyorum…
Abi tamam albüm çöp falan da Sudden Death de Megadeth’in son 15 yılda yaptığı en iyi şey be. Yemin ediyorum dave vocalle girmeden hemen önce kafayı yiyorum bu kadar iyi olunur.
Öylesine megadeth kritiklerine bakarken sıra bu albüme geldi.
Kritik rezalet. Niye kimse değinmemiş anlamadım. Sanırım bu sitede şu ana kadar gördüğüm en kötü kritik.
Loading ...
Bence bu albüm güzel olacak…
beenmediiim, 0
Megadeth Neverdeth
albümün çıkmasına 3 gün kalmış. malum yerler aloooo!?
27.09.2011
@Junkie Ghoul, aslında üç gün+bir ay.
28.09.2011
@aaa, kafamda 1 ekim diye kalmış :)
United Abominations 2 geliyor… Bu ne bicim sarki ya!? mazozist olsam genede ust uste 3 kere dinleyemem.
Sevemedim.
Hayata geçirilen kötü fikirler serisi, vol. 381
http://www.metalsucks.net/wp-content/uploads/2011/10/decibel_1211_cover_150-1.jpg
04.11.2011
@Ahmet Saraçoğlu,
Dave madem 6 parmaklı olacak idi niye bir el 5 diğeri 6 parmaklı di mi ama?
04.11.2011
@hihat, 13 parmaklı olması için 5+6+1+1 baş parmaklarla birlikte 13 parmak ediyör. şair orda albümün adına gönderme yapmış.
13.12.2011
@Ahmet Saraçoğlu, şu resmi görüp de kaç kişi acaba dur lan google da bir aratayım bu adam kaç parmaklıydı dedi :D
Türkiye’ye gelirlerse Mustaine’in istediği gibi dolu bira şişesi fırlatıcam sahneye.
albüm düştü. eğer mustaine’in sesi daha da bozulursa bikaç albüm sonra lemmy’nin sesiyle bir olacak. yine de şahane albüm gibi şimdilik.
ve gün itibariyle bu albümde nete düşmüştür
kalbim tuhaf tuhaf atıyor. birazdan dinleyeceğim :)
şimdi dinledim iyi gibi.
albümde 2-3 tur attım. endgame gibi albüme zor ısınılmıyor kolayca şarkılara alışılabiliyor, bu iyi bi artı nokta.
endgame gibi iyi bir albüm olduğunu söyleyebilirim hatta daha iyi de olabilir, şimdilik konuşmak çok erken
ilk 6 şarkıya kadar olumsuz yorumlarımdan dolayı pişman olduğum, son 7 şarkıda ise beğendiğim şarkı sayısı gitgide azaldı. hoşuma gidenler public enemy no. 1, new world order, sudden death ve en çok hoşuma giden never dead. açıkçası endgame kadar iyi olduğunu kabul edemem, çünkü mustaine açıkçası broderick’in yeteneklerini sömürmüş, sololar bi yerden sonra kabak tadı vermeye başlıyor. yine de beklediğimden iyi çıktı albüm
son izlenimlerime göre sıralama şu şekilde: Endgame > Thirteen > United abominations
son izlenimlerime gore siralama $u sekilde (2000′ler)
Endgame > The System Has Failed > Th1rt3en > The World Needs a Hero > United Abominations
Dave iki albümdür “new world order” filan diyor. umarım işin içinde illuminati yoktur.
Endgame, Broderick’li albümdü. bu albümse ellefson’lu albüm oldu. buna rağmen koskoca ellefson’un James LoMenzo’dan farklı bi performansı yok. hatta lomenzo bile daha iyiydi diyebilirim.
04.11.2011
@Exorsexist, Bende Hassiktir diyebiirim
05.11.2011
@Burak, ahahaha
07.12.2011
@Burak, http://imageshack.us/photo/my-images/52/34357139.jpg/
07.12.2011
@Burak, İmza. Zaten bunu diyen kişi, başka bir kritikte ”thrash metal sevmem” diyordu. takma :)
06.12.2011
@Exorsexist, ha ellefson ha lomenzo ikisinin de müziğe katkısı minimum olduğu için bas açısından bir fark olduğunu sanmıyorum. ama ben grup kursam lomenzo’yu alırdım mesela, adamın hem vokalistliği hem bestekar yönü vardı dave tabiki yüzüne bile bakmadı.
07.12.2011
@sambalici, Bence biraz fark var. Tarz ya da bas tonu da olabilir ama nedense lomenzo’nun tarzını megadeth’in müziğinde daha yakıştırıyorum. Dave bası biraz gitar gibi kullanıyor ondan da olabilir. tabi bu söylediklerim son albüme kıyasla.
klip güzeldi ya :D
Klibi sevdim :D
megadethden maymunlu klip
Vokal neden bu kadar önde lan?
beğenmedim
hoş bir kritik olmuş, okurken pek sıkılmadım. albüme gelecek olursak, the system’den daha çok sevdim çünkü system bana göre şişirilmiş bir albüm. public enemy no. 1′ı çok sevmemiştim fakat çok sevdiğim bir şarkı oldu zamanla ancak yine de çok yeterli bir şarkı değil. sudden death’i de sevdim güzeldi, never dead’i biraz, new world order’ı çok beğendim. black swan’ın bu introsunu daha çok beğendim. başka dikkatimi çeken bir şarkı olmadı, albüm iyi değil fakat daha da kötü bekliyordum. ancak şunu anladım ki mustaine bariz bir riff kıtlığı çekmiş, whose life’da neredeyse tüm parça boyunca aynı rif gidiyor. geçenlerde ağzıma takıldı nakaratı, bir dinleyeyim dedim bütün parça aynı gidiyor, çok sıkıcı. 6.5 tam oturmuş bence. bu albüm beklentimin üstündeydi fakat o da beklentim çok aşağıda olduğu için, vokallerden ötürü ve broderick’in sömürülmesinden ötürü kanım ısınamadı. system ve abominations’dan daha iyi bana kalırsa, ancak endgame’in yanına yaklaşamaz.
ben bu albüme başlarken böyle bir şevkle başlıyorum da ortalarına doğru bir sıkıcı olmaya başlıyor ki albüm sormayın gitsin. hee öyle işte…
kesinlikle albümün hakettiği not 6.5
sarki sarki ayrilarak yazilmis kritikleri sevmiyorum.
Konu Megadeth olunca en son “Lan yoksa?” diye ümitlendiğim an, The Scorpion’u ilk dinlediğim zamandı. Bence Megadeth’in ilerlemesi gereken yol da oydu zaten. Fakat Dave Mustaine, yani Megadeth, izleyeceği yoldan bağımsız olarak müzikal anlamda ortaya düzgün bir iş koyacak durumda değil çok uzun zamandır. Motivasyonu öfkeymiş demek ki adamın. Öfke gibi çok kuvvetli bir duygunun yerine yenisini koyamadı Mustaine, koyamadıkça da bu hale geldi Megadeth.
Th1rt3en ise öncekiler gibi içi boş bir albüm. Bir türlü oluşamayan atmosfer, doldurma riffler, ruhsuz vokal melodileri vs.
Ve adım gibi eminim, artık hiç umrunda değil Mustaine’in. Biliyor ki ne yapsa satıcak her zaman, eski albümlerin malzemesi hep yeticek Megadeth’e. Şu an tamamen ticari kaygıları olan bir adam benim gözümde (biraz da kendini kandıran/hayal gören denebilir). Ellefson’ın geri dönüşü, Big 4 tripleri, “müzik endüstrisi bla bla” şeklinde zırvalamaları falan…yazık tek kelimeyle.
mustaine 2 senede bir böyle vasat albümler çıkaracağına 4 sene beklesin, biriktirsin taş gibi albüm çıkarsın isterim ben ama zor tabi. bir de eski şarkıları koyuyor ya albüme tekrar, ne desem bilemiyorum. bu albümden de beklentim büyüktü açıkçası, çok pis hayal kırıklığı oldu. dinleniyor elbette de ben “dinlenebilir” albüm değil patlayan bi albüm bekliyordum, peh.
oeh kritiği yazan arkadaşla zevklerimiz tamamen zıt anladığım kadarıyla. ilk 5 şarkıyı çok sevdim. geri kalanlardan bikaç tane beğendiğim var. Biraz sönük bir albüm.
07.12.2011
@Exorsexist, tamamen katiliyorum
bu albüme olan ilgim http://img505.imageshack.us/img505/4082/n62496773910176062880xl4.jpg şu karikatürdeki cemil’in kıza olan ilgisi kadar. eve gideyim youthanasia dinleyeyim.
Guns, Drugs & Money harici bütün parçaları beğendim ben. The System Has Failed ve United Abominations’tan daha iyi, ancak Endgame’e yaklaşamaz. 7,5 dedim hadi.
amazon yorumları ise gayet iyiymiş halbuki.
6,5 değil be abi.Tamam ben de bayılıp tapmadım ama 6,5 da değil.
shawn drover’ın ataklarına hastayım!
http://imageshack.us/photo/my-images/15/trcl.jpg/
Mustaine Millenium of the Blind şarkısında şu kısmı nasıl söylüyorsa:
“All our hopes and dreams washed out to sea”
“Allah hopes and dreams washed out to sea” gibi anladım ben orayı.
08.12.2011
@kantele, aynen.
bu albüm hakkında 3 tane olumsuz eleştirim var: albüm çok uzun ve ister istemez sıkıyor bi yerden sonra. zaten 50 dk. dan uzun albüm yapma karşıtıyım ben. bazı istisnalar dışında (cowboys from hell, the sound of perseverance gibi) öyle 1 saatlik albümler bana inanılmaz itici gelir kendimi bildim bileli. dinlerken sıkılırım, bitse de gitsek moduna girerim. bu da öyle bi albüm malesef. ikinci eleştirim şu: inanılmaz yavan, ruhsuz, tekdüze, sıkıcı, eski megadeth ruhundan yoksun bir hava var. megadeth ruhundan kastım şu: öyle rust in peace, coundtown dönemlerine falanda gitmeye gerek yok bu megadeth ruhu için. yakın geçmişte the world needs a hero ve system has failed gibi albümlerde de bu ruh mevcuttu. ama nolduysa tshf albümünden sonra oldu. o albümden sonraki bütün megadeth albümleri bir kaç şarkı dışında ruhsuz yavan tekdüzedir benim gözümde. bu th1rt3en de onlardan biri malesef. son olumsuz eleştirim şu: sırf albüm ismindeki geyiğe uygun olarak şarkı sayılarını 13 e tamamlamak adına bazı çok gereksiz şarkılar var. mesela wrecker. şu şarkıyı koysan nolur koymasan nolur allah aşkına. hiç bir extra özelliği yok tamamen çöp bir şarkı. bunun gibi bir iki şarkı daha var albümde.
olumlu yanlarına gelirsek: bu sudden death i acayip beğendim ben. önceden dinlemiştik gerçi ama albümle beraber dinlemeye başladıktan sonra gözüme ayrı bi leziz geldi nedense. albümün genel havasından yukarda bi şarkı. kesinlikle megadeth klasikleri arasına girer girmeli. sudden death dışında public enemy, never death, black swan, deadly nightshade gibi çok hoş şarkılarda var. özellikle black swan ı da çok beğendiğimi söylemeliyim. david ellefson ın performansını da çok beğendim. bas tonları riffleri çok iyi. zaten megadeth dinlememdeki tek etmen o. sırf şu adamın hatrına dinlerim. chris broderick aynı endgame deki gibi zırt pırt gereksiz sololar atmış (ha gitaristliğine laf etmem o ayrı) dave mustaine desen zaten bi ayağı çukurda, shawn drover çok tekdüze bir baterist bence zaten davulda çok kısık geldi bana albümde. öyle olunca en iyi performans açık ara david ellefson oluyor. o da tam oluyor yani. ha bi de endgame e göre daha hızlı ve sert geldi bana. bu da extreme metal müzik seven bendenizin hoşuna gitmedi değil.
albüme 5 veya 6 verme arasında gidip geldim ama sonunda elim 6 ya gitti. o da sırf megadeth ve zamanında bizim üzerimizde bıraktığı etki hatrına. ha kötü bi albüm mü değil tabi ki. kesinlikle dinlenir. ama öyle ultra mega süper şeyler beklemeyin.
07.12.2011
o soloları dave yazıyor. chris’in suçu ne :)
başıma bir iş gelmeyecekse ben bu albümün Endgame’den çok daha iyi olduğunu düşünüyorum :)
Endgame’den sonra hayal kırıklığı oldu.
dave eroini bırakınca müzikte de sıçtı. tekrar eroine başlayıp stüdyoya girse bin kat daha iyi işler çıkarır eminim.
09.12.2011
@Junkie Ghoul, iyi müzik duyalım diye adam gözümüzün önünde eriyip gitsin mi :D
10.12.2011
meth mi la bu? erimez merak etme :)
kritik çok güzel olmuş dostum ellerine sağlık. bi tek neverdead’ biliyorum o da oyunun trailer’ından ama çok iyiydi o parça. bakalım diğerleri nasıl.
Riffler yaratıcılıktan baya bi uzak geldi.bayıyor bi yerden sonra.Endgame’den sonra beklediğim bu değildi şahsen.Biraz daha sert bir albüm bekliyordum.never dead,özellikle Black Swan ve Public enemy no.1 güzel şarkılar 6-6,5 alır benden :)
09.12.2011
bence biraz fazla ezmiş amcamız kritik yazısında. fast lane e laf edilir mi be :D nakarat kısmında yürüyüş tempomu bile artırıyorum.
wrecker’ı ayrıca beğendiklerim arasına ekliyoyrum kimse söz etmemiş :)
kritiği kim yapmışsa bence olmamış her ne kadar zevkler ve renkler tartışılmaz ise de bence megadeth tarihinde hiç bir kötü albüm yapmamıştır ve bu albümün içinde de her albümde olduğu gibi harika şeyler buldum ve dayanamadım 3 parça haricinde tüm şarkıları çıkardım ve çalıp youtube’a koydum yani o derece beğendiğimi söyleyebilirim, ayrıca guns drugs and money şarkısına albümün en kötü şarkısı denilmiş işte ben buna çok takıldım ve iddia ediyorum albümün en iyi şarkısı guns drugs and money’dir loopa alıp tekrar tekrar dinliyorum Dave yine şaheser yaratmış bildiğin
09.01.2012
”megadeth tarihinde hiç bir kötü albüm yapmamıştır”
etme güzel kardeşim.
10.01.2012
@Junkie Ghoul, meraktan soruyorum, hangileri kötü sence?
10.01.2012
@hen, kötü bulduğum 3 albüm var. 1999 2001, 2007
Yine tanıdığımız egoist Dave işte.
Belki kişisel olarak çok değişti ama bu onu dinlememek için bir sebep değil bence.
Amerika’da yasaklanan kliplerinden sonra u dönüşüyle “Amerika’cı” oldu belki, n’apacaksın delinin teki işte.
Black Swan’i de daha güzel çalımışlardı bu sefer.
Albümün başındaki ilk 3 şarkı da güzel, ardından son 2 şarkıya kadar (never dead) hariç vasat şarkılar var. Deadly nightshade’i dinlerken nedense marilyn manson dinliyormuş gibi hissettim ki kendisini pek sevmem ama bu şarkıyı beğendim.
Endgame kritiğine de yazdım, bu albümde de fikrim değişmedi; ne yazık ki güzel bir solo yok. Eski sololar tonunda bir tek we the people’ın solosu vardı, o da çok iyi değildi.Yeni albümde ( çıkarsa tabi) dülülülü sololardan duymak istemiyorum. Son olarak 6,5 luk not yerinde olmuş.
Sadece 13 rakamı ile ilgili gereksiz inat albümümün uzamasına neden olmuş ve tüm olumsuzluk bundan bence… 10 parça ile sınırlasa daha bi tadı damağımızda kaldı olacaktı ve şu an ki yorumlar daha farklı olurdu diye düşünüyorum.. Albüme 7.5/10 Türkçemi Tanrıya havale ediyorum…
Abi tamam albüm çöp falan da Sudden Death de Megadeth’in son 15 yılda yaptığı en iyi şey be. Yemin ediyorum dave vocalle girmeden hemen önce kafayı yiyorum bu kadar iyi olunur.
Bi albümü de beğenseniz şaşacam zaten bizim türk miletine bi şey beğendirmek çok zor
Öylesine megadeth kritiklerine bakarken sıra bu albüme geldi.
Kritik rezalet. Niye kimse değinmemiş anlamadım. Sanırım bu sitede şu ana kadar gördüğüm en kötü kritik.