Sjukdom (“Hastalık”), hepimizin soluk almadan en az on beş dakika boyunca hakkında çok entelektüel tespitler ve yorumlarda bulunabileceğinden emin olduğum Sevgililer Günü’nde çıkan, 2011’in en delişmen albümlerinden biri. İsveçli grubun dördüncü albümü türlü ilginçlikleri ve sapkınlıklarıyla black metalin üvey evladı depresif black metalden beklenen tadı büyük ölçüde veriyor. Müzikal içerikten evvel CD ile birlikte gelen ucube nesnelere bir bakalım:

İştah açıcı fotoğraflardan oluşan kartpostallar, jilet şeklinde kolye, nasıl bir kullanım alanı hedeflendiği üzerine bir hayli düşündüğüm dikenli tel… Çokça saçmalayabilmek adına yeterli donanım sağlayan bir paket. Gelelim esas içeriğe. Black metale en çok yakışan gitar tonuyla vücuda gelen akılda kalıcı melodiler, fazla saldırgan olmayan ama insanın içine işleyen davul, gayet dolgun bas ve kafayı bozmuş bir adamın hırçın çığlıklarıyla gayet bilinçli üretilmiş tutarlı bir kompozisyon var karşımızda. Hipnotize edici sesiyle depresif black metal sahnesinin en iyi iki vokalistinden biri olan Kim Carlsson “( )” deliliği ve yoldan çıkmışlığı grinin en koyu tonlarıyla kusursuz şekilde yansıtıyor. Histerik monologlar ve hırıltılı kendinden geçmelerin yanı sıra, albümün muhtelif yerlerinde “Homicidal Tendencies: Hooked – Illegal Drugs and How They Got That Way: Marijuana, Opium, Morphine & Heroin, V.1” adlı belgeselden kesitler kullanılması, konseptin ironik yanını daha da vurucu hale getirmiş.

Grubun önceki albümlerindeki popvari havanın azaldığını söyleyebiliriz. Çok doğal bir tona sahip olan piyano ile çalınan yalın ezgiler parçaları harika şekilde tamamlıyor. Özellikle açılış parçası “Svart Galla” ve “Expandera”da piyanonun yan rolde olup ana karakterden daha fazla sevilen bir dizi oyuncusu misali ne denli tatlı işler çıkardığını gözlemlemek mümkün.

Albümde hoşuma gitmeyen iki husustan ilki, parçaların tümünün çok yakın tempolarda oluşu. Bu durum gruba veya türe aşina olmayanlarca tekdüzelik olarak görülüp itici bulunabilir. İkincisi ise yer yer fazla thrash’leşen hatta punklaşan riflerin biraz bayıcı olması. Thrash+black melezi çok sevdiğim bir tat bir doku olsa da depresif işlerde pek yeri olduğunu düşünmüyorum.

Biraz da magazin diyelim. Hypothermia ve Kyla gibi karanlık işlerde de parmağı olan grup üyeleri depresif black metal sahnesinin az sayıdaki kadın mensuplarından Audrey Sylvain (Peste Noire, Amesoeurs, Alcest) ile de seviyeli ve profesyonel bir dostluk içerisindeler. Grubun beyni Kim Carlsson ile “Horns Emerging” isimli bir projeleri bulunmakta. Bundan niye bahsettim, çünkü vokalist Carlsson’un bu gruplardan aldığı ilhamın, kulaklarımıza ulaşan şu anki halinde ilk dinleyişlerde sezilmese de yazım sürecinde Sjukdom’un iskeletini oluşturduğunu zamanla kavramak hoş bir deneyim.

Son olarak gitar, bas, piyano ve geri vokalden sorumlu B’nin yan projesi olan Woundism’in Disease isimli parçasının yeniden kaydedilmiş versiyonu olan Horans Hora’ya kısaca değinerek yorumumu tamamlıyorum. Horans Hora insanı letarjiye sürükleyebilecek kudrete sahip dev bir kedi ve ben bu konuda fazlasıyla ikna olmuş durumdayım.