Özgür DURAKOĞULLARI

Polonya denince akla ya hüzün gelir, ya da agresyon, söz konusu müzik olunca. SATELLITE, COLLAGE, gibi gruplar olunca ilki, BEHEMOTH gibi gruplar olunca da agresyon gelir. (Riverside, INDUKTI gibi başka eksende grupları da yok değil tabii.). Benim için Polonya melankolidir, yalnızlıktır, görkemli bir donukluktur.

Güzel isimli tanıtılan grupta ise; SCAR SYMMETRY, PAGAN’S MIND, PORCUPINE TREE, RIVERSIDE, FAITH NO MORE, hatta yer yer ZERO HOUR ile müzikal benzerlikler göze çarpıyor. Geleneksel prog metal deyince DREAM THEATER etkisinden ayrıca bahsetmeye gerek yoktur zaten. Türe çok farklı bir tazelik getirmiyorlar, ama çok iyi oldukları gerçeğini değiştirmiyor bu.

Geleneksellik de bence en az yenilikçilik kadar önemli olabilen bir olgudur. Bazen belli armoni kalıplarından asla çıkmadan varyatif ve güzel müzikler de üretebilirsiniz, deneysel takılmadan daha önce başarılı ve etkili olduğu kanıtlanmış belli sound kalıplarını da tekrar kullanabilirsiniz. Madalyonun bu yüzü de her zaman kötü olacak, her grup yapılmamışı yapmak, denenmemişi denemek için “kasacak” değil, ya da öyle yapmaları hep iyi sonuç verecek değil. Örneğin ben Devin Townsend’in tuhaf (bence kötü) “Addicted” kaydına nazaran, çok daha geleneksel kalıplarda kaydedilmiş, kritiğini de yaptığım PAGAN’S MIND – “Celestial Entrance”ı tercih ederim.

Albüm çok dinamik, renkli ve heyecan verici. Zaten SCAR SYMMETRY tarzı gitarcınız varsa, iyi rifler yazıyorsa ve iyi de çalıyorsa, heyecan verici olmamanız zordur. Hele vokalistiniz de Alvestram gibi iki yönüyle de (brutal – clean) vokallerin altından kalkabiliyorsa… Ya valla yanlış anlaşılmasın, bunu cıvık bir taklit anlamında söylemiyorum. Ama bunlar hoş paralellikler, en azından benim açımdan.

Davullar ve gitarlar hem kayıt, hem kompozisyon, hem de performans olarak muazzam iyilikte. Özellikle davulcu Pretkiewicz’in bir hayli yetkin, ve özellikle twinlerde harikalar yaratabilen bir müzisyen olduğu hemen hissediliyor. Dünyada hem iyi tonlanmış, hem de iyi çalınan davullar dinlemek kadar zevkli az şey vardır diye düşünüyorum. Don’t Ask Me parçasına alalım sizi, harika davullar dinlemeniz için.

Albümün en güçlü yönlerinden bir diğeri ise vokaller. Adam belki çok uçuk kullanmıyor sesini, ama sanırım vermek istediği duyguyu kusursuza yakın başarılılıkta verebiliyor. Okuduğum bir kritikte Mike Patton ile kıyaslanmış vokalist, çok fazla dinlemediğim ve sevmediğim için o müzisyeni, pek bir şey diyemeyeceğim, bilgi olsun diye yazıyorum bu görüşü de. Not For Play parçasında, soft pasajlardaki yetkinliğini de gösteriyor vokalist Slawek. Ayrıca örneğin son parçanın sonlarında rastladığımız kadın vokaller de albüme zenginlik katmış. Back vokal veya düet tarzı değil, daha doğrusu şarkı söylemiyor kadın vokalist. Ama sesini string gibi kullanarak zenginleştirmiş DIVISION BY ZERO’nun müziğini ablamız.

Albümde öne çıkan parçalar Independent Harmony, Jin & Jang ve Don’t Ask Me. Özellikle ikincisi tam benlik bir parça. Ritimler SYMPHONY X gibi, PAGAN’S MIND gibi olunca zaafıma yenik düşmemem çok zor.

Özetle grup bazı bilinen kalıplar, döngüler içersinde harika bir kayıtla ve sunumla, defalarca dinlenesi, keyif alınası bir albüme imza atmış.