# - A - B - C - D - E - F - G - H - I - J - K - L - M - N - O - P - Q - R - S - T - U - V - W - X - Y - Z
Son Haberler
Anasayfa    /    Kritikler
NIGHTINGALE – I
| 15.02.2011

Kendi halinde bir cevher.

Dinlerken aklıma bir türün gelmediği ender gruplardan biri NIGHTINGALE. Sınıflamak durumunda kalırsak progresif rock olarak özetlemek en kolayı olsa da, grup bir şekilde saf “müzik” dinlediğinizi hissettiren bir dinginliğe, oturaklılığa, rahatlığa sahip. Belki Dan Swanö’nün güven veren sesinden, belki de grubun hiçbir kasışa girmemesinden, NIGHTINGALE çok rahat ve su gibi akan bir dinlemelik sunuyor.

“I”, The Breathing Shadow üçlemesinin ilk ayağını oluşturuyor olsa da, bu üçlü içinde en son piyasaya sürülen albüm. Grup, triloji neden bahsediyor anlaşılsın diye ilk iki albüm “The Breathing Shadow” ve “The Closing Chronicles”ın sözlerini de CD kitapçığına koymuş. Böylelikle elimizde 26 sayfalık gerçek bir “kitapçık” olmuş oluyor.

“I”, şahsen en sevdiğim NIGTHINGALE albümüdür. Kapaktan da görülen duruluktan mıdır bilmem, “I”ı arka arkaya defalarca dinleyip hiç baymadığımı bilirim. Belki de ortada hem bir sürü şey barındıran, hem de bunu olabildiğince “bağırmadan” yapmasından ötürü fona atıldığında bile sırıtmayacak düzeyde kendini bilir bir müzik olduğu için hissediyorumdur.

“I”a yollanırsak, karşımızda yetmişlerin progresif rock’ından ilham almış ve bunu en saf haliyle modernize etmiş bir albüm buluyoruz. Basit ama yaratıcı rifler; akıllıca yazılmış vokal melodileri; gösterişe kaçmayan, sıcak sololar; yine bir öne çıkarlıkları olmayan ve her zaman şarkıya hizmet eden klavye ve davullar; son olarak da hepsinin üzerini kaplayan eşsiz Swanö hissiyatı.

Dan Swanö’nün kendi elinden çıkan işleri bilenler, sevdiği tınya aşina olanlar, bahsettiğim bu Swanö hissiyatını da anlamışlardır. NIGHTINGALE de bu şekilde; Swanö’ye yatkın olanlara, onun elinden çıktığını ilk notasında belli eden bir tınya sahip. Dolu dolu, suniliğe kaçmayan, pür pak bir atmosfer hakim “I”ın her anına. Cayır cayır olmayan, yormayan, ancak bayıklığa, tekdüzeliğe de bir an olsun kaçmayan bir tını hakim “I”a.

Gerçekten de her şarkısını sevdiğim “I”dan illâ ki bir seçim yapmam gerekirse, açılışı yapan ve nasıl güzel bir şeyle karşılaşacağınızı size ilk andan hissettiren Scarred For Life ile, pek adı anılmasa da en sevdiğim NIGHTINGALE şarkısı olan Remorse and Regret’i söyleyebilirim. O kadar akılda kalıcı rif ve vokal melodileri var ki, tüm bu minimalizm içinde, mükemmel inşa edilmiş ve yaptığı şeyi çok iyi bilen adamlarca yazıldığını belli eden bir şey dinlediğinizi fark etmemeniz mümkün değil.

Biraz daha Dan Swanö’den bahsedip sona yaklaşalım. NIGHTINGALE’de, Tom Nouga takma adını kullanan kardeşi Dag ile birlikte çalan Dan, albümdeki davul ve vokallerden tek başına sorumlu. Dag bası üstlenirken, şarkı yazımı, gitar ve klavye de kardeşler arasında paylaşılmış.

Dan’in bu meziyetleri arasından bence en bahsedilesi olanı, çok güçlü olmamasına rağmen bir şekilde duyan herkesin hemen ısınacağı türde bir doğallığı olan, içinde bir sıcaklık ve tutku barındıran vokali. Çok yüksek notalara çıkmıyor belki, ama ses rengindeki o samimiyet, dinleyiciyi bir şekilde ele geçirmeyi başarıyor. Aynı şekilde gitarda da hiçbir zaman ileri tekniklere geçtiğini görmüyoruz, çünkü geçemiyor. Buna rağmen, bazen tek bir soloyla, vermek istediği duyguyu, içinde bin çeşit gitar tekniğinin bulunduğu bir solodakinden çok daha saf şekilde verebiliyor. Bunun, zaten iyi müzisyen olmanın önemli şartlarından biri olduğunu hepimiz biliyoruz.

Velhasılı kelam, “I” çok “rahat” bir albüm. Odaklanarak dinleyip bir sürü şey alabileceğiniz, bir yolculukta takıp eşliğinde uyuyakalabileceğiniz, gitarınızı amfiye takıp eşlik edebileceğiniz, kendinizi Dan’le düet yaparken bulabileceğiniz, kısacası etiket ihtiyacı duymayan, saf, “müzik” bir albüm.

Ben çok seviyorum, grubu bilmeyip de yazıdaki şarkıları beğenenlere de tavsiye ediyorum.

8,5/10
Albümün okur notu: 12345678910 (8.54/10, Toplam oy: 35)
Loading ... Loading ...
etiketler:
  Albüm bilgileri
Çıkış tarihi
2000
Şirket
Black Mark
Kadro
Dan Swanö: Vokal, gitar, klavye, davul
Tom Nouga: Bas, gitar, klavye
Şarkılar
1. Scarred for Life
2. Still in the Dark
3. The Game
4. Game Over
5. Remorse and Regret
6. Alonely
7. I Return
8. Drowning in Sadness
9. Dead or Alive
10. The Journey's End
11. Breathing
  Yorum alanı

“NIGHTINGALE – I” yazısına 10 yorum var

  1. Aeonian_Lich says:

    İlk şarkıyı dinledim şimdi, çok beğendim. Kritik de müzik gibi duru ve sade olmuş. Eline sağlık, afiyet oldu.

  2. b says:

    mükemmel bir albüm. progressive rock grubu arena’nın dahi klavyecisi clive nolan da bu albümde hünerlerini göstermiştir. bu da dip not olsun.

  3. Blakkheim says:

    Türü sevmesem de kritikteki şarkılar hiç fena değil ya. Fakat Dan Swanö’nün “rahat” hali, albüme yansımış resmen. Para var, huzur var.

  4. dega says:

    sevgili ahmet saraçoğlu; sayende, başta edge of sanity – crimson olmak üzere tadından yenmez albümleri öğrenme, dinleme ve arşive ekleme şansına sahip olduk. teşekkürler… benim için yepyeni bir dünya oluverdi grup şu anda.

    Ahmet Saraçoğlu

    @dega, rica ederim. ne mutlu.

  5. hf says:

    Nightingale ın tüm albümleri gayet güzeldir lakin ben Invisible albümünü hepsinden çok seviyorum. enerjisi daha yüksek bir albüm. Kritiktekini beğenen bunu da denesin :)

  6. Berker İlhan says:

    Dan Swanö insanının hastasıyım fakat o kadar çok grubu var ki hangi birini dinleyeceğimi şaşırdım, bu yazıda sanırım Nightingale’i dinlememe vesile olacak :)

  7. patogonomic says:

    “kısacası etiket ihtiyacı duymayan, saf, “müzik” bir albüm.”
    işte benim albümle ilgili hissiyatım
    büyüksün ahmet kaptan :)

  8. saw you drown says:

    Kritikte herşey çok güzel açıklanmış.Gerçekten de çok güzel,sade bir albüm.

  9. anonim says:

    The closing chronicles’dan sonraki en sevdigim album. Bi kere alive again diye bir sarki var ve bence mukemmel. İlk bolumu de, deneysel diyebilecegim ikinci bolumu de. Aslinda sanirim parca uce bolunmus ve uc partin da adi var. Neyse. Deep inside of nowhere de muhtesem. Keza intermezzo…

    Kritigi yazilmaz diye buraya yazdim the closing chronicles ile ilgili fikirilerimi. Bu albumu de seviyorum ama TCC’nin bir tik alti, bence.

Yorum Yazın

*

"Yaptığım yorumlarda fotoğrafım da görüntülensin" diyorsan, seni böyle alalım.
Pasif Agresif, bir Wordpress marifetidir.