Ömer Kuş

Bugünkü konuğumuz ilk ve tek albümlerini geçtiğimiz yıl çıkarmış olan IRMINSUL.

İskandinav mitolojisinde metal grupları tarafından kullanılmayan isim bulmakta güçlük çeken grup, kanımca kıytırık da olsa bu ismi seçmiş. Alman paganizmi için çok önemli olan, bir açıklığın ortasına yerleştirilmiş dikit veya ağaç kütüğü gibi bir anlamı var.

Grup 2005 yılında İsveç’te kurulmuş. İncelemekte olduğumuz albüm de 2009 yılında raflarda yerini almış. Şimdi ilk albüm diye kafanızda genç, ümit vaat eden, senden benden küçük tıfıl tipler oluştu biliyorum ama durum öyle değil. Elemanlar biraz geç kalmış ilk albümü çıkarmakta. Neyse geç olsun güç olmasın diyor yolumuza devam ediyoruz. Bu arada albümde çalan Julle isimli İtalyan gitarist albüm çıktıktan sonra gruptan ayrılmış, şimdi yerine gitarist aramaktalar. Yeni albümleri üzerinde de çalışmaya başlamışlar hatta.

Grubu Metalstorm’da 2009 yılının en iyi folk metal albümlerinde aday gösterilen bu albüm sayesinde merak edip dinledim. Bence geçen sene çok daha güzel albümler çıkmıştı ama bu kesinlikle albümün kötü olduğu anlamına gelmiyor tabii. Özellikle aynı listede HEATHEN FORAY’in “The Passage” albümünün de yer alması, ki kendisi bariz AMON AMARTH kopyası olan vasat ötesi bir albümdür, ve “Nattväsen” gibi bir albümün yer almaması Metalstorm’a laflar hazırlamama sebep olmuştu. “The Passage”ı da yakında yazmayı planlıyorum, eğer sıkılmadan yeterince dinlemeyi başarabilirsem yapacağım bunu.

Albüme gelirsek, elimizde folk metal standartlarının bir iki özellik dışında pek dışına çıkmayan, bir folk metal albümünden beklenebilecek klasik ögelerin bulunduğu, bazı amatörlük kokan hareketler göze çarpmadığı sürece gayet keyifle dinlenebilecek bir albüm var. Zaten grubun websitesine göz atınca ne kadar amatör olduklarını görüyorsunuz o da ayrı bir konu. Acıdım lan resmen, biri el atsın yardım etsin şu garibanlara.

Albümü diğerlerinden ayıran bence en önemli fark lömbür lömbür duyulabilen baslar. Benim gibi müzikte basın ön plana çıkmasından hoşlanan biriyseniz çok memnun kalabilirsiniz bu durumdan. Zaten bütün enstrümanlar birbirini ezmeden rahatça duyulabiliyor. Davul biraz arka planda kalmış, onun da zaten pek bir atraksiyonu yok maalesef. “Urberg”’in girişinde bir davul atağı var gerçi ama olmasaymış daha iyi dedirtti bana. Her duyduğumda tıfıl bir grubun ilk demosunu dinliyor gibi hissediyorum.

Gitarlar cıgıcıgı geleneğini pek bozmadan iskeleti oluştururken, bunun üzerine lömbür lömbür baslar ve ruh okşayan kemanlar geliyor. Keman melodileri albümün önemli karakteristiklerinden biri. Şarkıların kendi kimliğini kazanmasında büyük rol oynuyorlar. Kah ön planda müziği yönlendiriyor, kah arka plana geçip destek görevi görüyorlar.

Bu arada gitarlara sadece cıgıcıgı dersek haklarını yemiş oluruz. Zaman zaman gayet başarılı sololar veya solomsu hareketlere (hmm…) rastlayabiliyoruz. Özellikle vokalin sustuğu 2-3 dakika enstrümantal giden bazı kısımlarda ilgiyi dağıtmadan dinleyebilmenizi sağlayabilecek kadar başarılı işler var. Mesela Midvinterblot şarkısının ortaları veya favorim olan Svikaren’in sonlarını dinlerseniz neden bahsettiğimi anlarsınız.

Dediğim gibi albümde bir folk metal albümünden beklediğimiz her şey var. Akustik pasajlar, gayet dozunda bayan vokal, “Ooooo, ooooo” diye eşlik etme dürtünüzü tepikleyen koro vokaller, albümün geneline hakim sıradan bir brutal vokal, İsveççe olduğundan pek anlayamadığım fakat doğa vs. üzerine olduğundan emin olduğum sözler. Aslında bu bahsettiklerim başarılı yapılmadığı sürece gayet sıkıcı ve sıradan olabilecek şeyler, ben bir albüm için bu tanımı okusam büyük ihtimalle “dinlemesem de bir şey kaybetmeyeceğim başka bir albüm” diyip geçerdim. Neyse ki IRMINSUL ilk albümleri olmasına rağmen başarılı bestelerle bu öğeleri doğru düzgün bir araya getirip işin altından kalkmış.

Folk metal seven bünyeler için keyifli vakit geçirtebilecek, güzel bir albüm. Büyük beklentilerle dinlenilmediği sürece hayal kırıklığına uğratmayacaktır. Folk metal sevmiyorsanız ise… bir dakika ya buraya kadar okudunuz mu siz?